نخستین لژیونر اروپایی فوتبال ساحلی می شوم

جام بین قاره‌ای فوتبال ساحلی در امارات بهترین میدان برای عرضه شایستگی‌های بازیکنان ایرانی بود. از دروازه‌بان گرفته تا مهاجمان ایران همگی در این تورنمنت بزرگ خوش درخشیدند. در این بین محمد احمدزاده با کسب عنوان فنی‌ترین بازیکن نام خود را بر سر زبان‌ها انداخت؛ بازیکنی که فصل قبل به‌عنوان لژیونر به لیگ امارات پیوسته بود، حالا رویای دیگری در سر می‌پروراند. این بازیکن ارزشمند فوتبال ساحلی کشورمان در گفت‌‌و‌گو با جام‌جم از شرایط خود و تیم ملی سخن گفته است.

با این جوی که بعد از مسابقه‌های جام بین قاره‌ای به راه افتاده، به نظر می‌رسد که از شرایط کاملا راضی هستید؟

بله، خیلی راضی هستیم. تلویزیون مسابقات را زنده پخش کرد و زحماتی که کشیدیم هدر نرفت. حداقل مردم زحماتی که بازیکنان تیم می‌کشند، دیدند. واقعا شرایط عوض شده است.

البته در جام جهانی تاهیتی هم بازی‌ها روی آنتن رفته بود و از آنجا بود که مردم به طور جدی با تیم ملی ساحلی آشنا شده بودند.

خدا را واقعا شکر می‌کنیم که در این چند ماه این اتفاق‌ها رخ داده است. من 9-8 سال است که در تیم ملی ساحلی حضور دارم. در شش سال اول که اصلا رسانه‌ها حتی یک خبر هم از تیم ملی ساحلی منتشر نمی‌کردند و مردم نمی‌دانستند فوتبال ساحلی چیست. در این دو سال شرایط متفاوت شده است. درواقع از زمانی که خانم شهریاری رئیس دپارتمان فوتبال ساحلی ایران شد به خاطر رابطه‌ای که با صدا و سیما و رسانه‌ها ایجاد کرد شرایط را تغییر داد. حالا همه مردم این رشته را می‌شناسند، در حالی که قبلا حتی در شهر خودمان رودسر هم نه کسی تیم را می‌شناخت و نه بازیکنان را. الان مردم همه بازیکنان را می‌شناسند و می‌توانیم این روند را بخوبی ادامه دهیم.

بعد از بازگشت به رودسر با چه شرایطی مواجه شدید؟

استقبال خیلی خوبی شده بود. این همه سال در تیم ملی بودیم ولی خبری نمی‌شد، امسال دیگر وضع کاملا عوض شده. از وقتی که شهردار جدید آمده یک تحول بزرگ ایجاد شده است. از شهردار گرفته تا سایر مسئولان شهری و مردم برایم سنگ تمام گذاشته‌اند.

پاداشی هم برای شما در نظر گرفتند؟

قرار شده یک قطعه زمین به من بدهند. البته غیر از من شهریار مژده و حسن عبداللهی هم از شهر رودسر در تیم ملی حضور دارند. این قول را هم دادند که برای شغل ما سه نفر هم فکری بکنند.

ظاهر بحران شغلی هم در بین بازیکنان تیم ملی ساحلی کاملا موج می‌زند؟

متاسفانه بچه‌های تیم ملی هیچ کدامشان شاغل نیستند، ولی با کاری که کردیم به آینده امیدوار شدیم. به نظرم کاری کردیم که هیچ کدام از تیم‌های ملی ما در ورزش گروهی نتواند آن را تکرار کند. فوتسال ما خیلی خوب است، ولی قهرمانی در جهان واقعا کار سختی است. ما روسیه را دو بار بردیم و برزیل را نیز که همیشه در توپ و تور دنیا حرف اول را می‌زند شکست دادیم.

چقدر فکر می‌کنید این عنوان بتواند روی زندگی شخصی‌‌تان تاثیرگذار باشد؟

ما به آینده خیلی امیدواریم. خودم فکر می‌کنم این عنوان مسیر زندگی ما را عوض خواهد کرد. فعلا که همه گفته‌اند حمایت می‌کنند و ان‌شاءالله که این روند را ادامه دهند تا تیم ملی بتواند به ا فتخارآفرینی ادامه بدهد.

شما بچه شمال هستید و خیلی‌ها می‌گویند که حضور در شالیزارهای شمال و تمرین روی ماسه باعث پیشرفت‌تان شده؟

واقعیت این است که من از 9 سالگی روی ماسه فوتبال بازی می‌کردم. طبیعی است که این خیلی تاثیرگذار باشد. من روی چمن هم بازی می‌کردم ولی نه به صورت حرفه‌ای. بازی روی ماسه را تجربه و پیشرفت کردم. البته حالا یک مربی برزیلی داریم که در این دو سال، پنج عنوان را برای تیم ایران کسب کرده است؛ قهرمانی آسیا، المپیک آسیایی، تورنمنت بلاروس، غرب آسیا و جام قهرمانان قاره‌ها را اوکتاویو به ایران هدیه داده است. در جام جهانی هم مقابل روسیه خیلی خوبی بازی کرده بودیم ولی با بدشانسی به این تیم باختیم.

پس می‌پذیرید زندگی در شمال در پیشرفت شما تاثیرگذار بوده است.

من خانواده‌ام در شالیزارها بوده‌اند. صد درصد این موضوع تاثیر گذاشته است. ما از نوشهر، ساری، بوشهر و خیلی شهرهای ساحلی بازیکن داریم که در تیم ملی خوب بازی می‌کنند.

شما جزو بازیکنان قدیمی تیم ملی هستید، اما با نسل جدید شکوفا شدید.

از روزی که تیم ملی فوتبال ساحلی ایران تشکیل شد من در تیم ملی هستم. در حال حاضر قدیمی‌ترین بازیکن تیم ملی ساحلی ایران محسوب می‌شوم، ولی فقط 27 سال دارم. در فوتبال ساحلی به‌طور معمول می‌توان تا سی و سه یا سی و چهار سالگی در اوج آمادگی بود.

از نخستین تیم ملی دیگر کسی در این سطح بازی نمی‌کند، ولی شما تازه به اوج کار خود رسیده‌اید.

سن من زمانی که به تیم ملی دعوت شده بودم، کم بود. در آن دوره بازیکنانی مثل حسن‌زاده، مهرانپور، داداش‌زاده، جمشیدیان، ایوبی، افشین امیدی و علی رحیم‌پور در تیم ملی بودند که سن آنها بالا بود و پیشکسوت محسوب می‌شدند. از آن نسل اکنون قربان‌پور در لیگ بازی می‌کند، ولی در تیم ملی حضور ندارد.

شرایط لیگ ساحلی چطور است، از کیفیت لیگ رضایت دارید؟

خوب نیست. مشکلات زیادی در لیگ داریم. فقط تیم راه‌آهن سورینت خوب کار می‌کند که باید از مسئولان این باشگاه تشکر کرد. در دو سال گذشته تیم شهرداری تبریز خوب بود، ولی بعد از مشکلاتی که برای تیم بزرگسالان این باشگاه به وجود آمد کلا متلاشی شد. بقیه تیم‌ها به جرأت افتضاح هستند. برخی تیم‌ها انگار یکسری بازیکن را از توی کوچه جمع کرده‌اند و به مسابقات آورده‌اند!

شرایط قراردادها در لیگ ساحلی به چه صورتی است؟

فقط این را بگویم که سقف قراردادها 17 یا 18 میلیون تومان است که این پول هم فقط به چند بازیکن می‌رسد و بقیه پول خاصی نمی‌گیرند.

فوتبال ساحلی نسبت به دوره اول که در جام جهانی شرکت کردید، چه تفاوتی کرده است؟

سطح مسابقات واقعا بالا رفته است. تیم‌ها پیشرفت کرده‌اند و روی این رشته سرمایه‌گذاری می‌شود. در اولین دوره‌ای که به جام جهانی رفته بودیم مقابل اریک کانتونا بازی کردیم که در تیم ملی فرانسه حضور داشت. قبل از ما هم روماریو برای تیم ملی برزیل بازی می‌کرد، ولی حالا تیم‌ها حرفه‌ای شده‌اند و بازیکنان حرفه‌ای را در ترکیب دارند. شرایط با گذشته قابل قیاس نیست.

در جام بین قاره‌ای فنی‌ترین بازیکن شدید، آن هم در حضور همه ستاره‌های برزیلی و روسی.

به نظرم همه بچه‌های تیم بهترین بودند. این حرف من تعارف نیست. شما تک‌تک بازیکنان تیم را ببینید و بگویید که من از کدام یک از آنها بهتر بودم؟ همه فوق‌العاده هستند و مسئولان برگزاری مسابقات نام من را اعلام کردند. شیشین روس و ژاویر برزیلی دو بازیکنی هستند که در این پنج، شش سال تمام عناوین برتر جهانی را به خود اختصاص داده‌اند، ولی این‌بار بازیکنان ایرانی ثابت کردند بهتر از آنها هستند.

به نظر می‌رسد بازیکنان تیم ملی هم خیلی با یکدیگر رفاقت دارند؟

این یکی از اصلی‌ترین دلایل کسب عنوان قهرمانی ما در جام بین قاره‌ای و دیگر مسابقات است. بچه‌ها خیلی صمیمی هستند و رفاقت در تیم ملی موج می‌زند.

و نقش اوکتاویو؟

او اسطوره است، هر چقدر از این مربی بگویم کم گفته‌ام. اوکتاویو یک گنجینه در فوتبال ساحلی دنیاست که در تیم ملی ایران حضور دارد و باید با تمام وجود او را حفظ کنیم. شک نکنید یک روز که این مربی از تیم ملی ایران برود، فوتبال ساحلی ایران با افت فاحشی مواجه خواهد شد.

فصل قبل در یک مقطع به لیگ امارات رفتید و پیش‌بینی می‌شد این‌بار به یک تیم اروپایی بروید؟

من دو ماه برای تیم النصر امارات بازی کردم. درواقع از دور برگشت لیگ این کشور به تیم النصر پیوستم. کیفیت لیگ آنها خیلی خوب است. اماراتی‌ها پول خوبی به بازیکنان مطرح دنیا می‌دهند و خیلی از بازیکنان مطرح دنیا در لیگ این کشور حضور دارند. من خودم برای دو ماه بازی 25 میلیون تومان گرفتم.

امسال به همان تیم خواهید رفت؟

در همین مسابقات بین قاره‌ای مسئولان النصر و الاهلی امارات با من مذاکراتی داشتند و سخت خواهان این هستند که برایشان بازی کنم. از نظر مالی صحبت نکردیم و شاید به این تیم‌ها بروم، ولی اگر خدا بخواهد برنامه‌ام این است که در اروپا بازی کنم. می‌خواهم اولین لژیونر اروپایی فوتبال ساحلی ایران باشم. فعلا که به‌عنوان بهترین بازیکن جهان انتخاب شدم و این شانس را دارم که به یکی از سه لیگ روسیه، ایتالیا یا اسپانیا بروم که بهترین لیگ‌های دنیا هستند. قرار است خانم شهریاری در این‌باره پیگیر کارها باشد و هر چه خدا بخواهد همان می‌شود.

حضور یک خانم در راس امور فوتبال ساحلی برای خیلی‌ها جالب توجه بوده، ولی ظاهرا شرایط برای این رشته بهتر شده است؟

دقیقا همین‌طور است. ایشان جای 10 تا مرد کار می‌کند! شما اگر پنج، شش تا مرد را روی هم بگذارید هم‌اندازه انگشت کوچک شهریاری کار نمی‌کنند. هیچ مشکلی در این‌باره نداریم. ما کسانی را می‌خواهیم که برای این رشته دل بسوزانند که این اتفاق رخ داده است نه این‌که بیایند و جیب‌شان را پر کنند و بروند. در این سال‌ها از این آدم‌ها زیاد بوده‌اند، ولی خانم شهریاری با دلسوزی تمام کار می‌کنند و نتیجه تلاش‌های ایشان را همه دیده‌اند.

علی رضایی / جام‌جم