۴ رفتاری که کانون خانواده را گرم می‌کند

در سوالتان ذکر کرده‌اید دوست دارید بیشتر بیرون از فضای خانواده باشید، اگر این مسئله به معنای گذراندن وقت بیشتر با دوستانتان است، این امر با توجه به سن شما طبیعی است. ارتباطات سالم و سازنده در دوران نوجوانی و جوانی نقش بسزایی در شکل گیری هویت وشخصیت شما دارد. به همین دلیل دقت کنید چه کسانی را به عنوان دوست انتخاب می‌کنید.
نکته دیگری که اشاره کرده‌اید این است که محیط خانه و خانواده را دوست ندارید واقعیت این است که ارتباط با اعضای خانواده بخش مهمی از زندگی فرد را به خود اختصاص می‌دهد. از طرفی نیز وجود اختلاف و تعارض بین اعضای خانواده امری طبیعی است؛ زیرا اعضای خانواده ازنظر سن، تحصیلات، نیاز‌ها و علائق با هم متفاوت هستند. ناراحتی‌ها و دلخوری‌ها اغلب زمانی پیش می‌آید که خواسته‌ها و نیازهای افراد متفاوت است. این تفاوت‌ها و مشکلات امری عادی است و در همه خانواده‌ها وجود دارد. برای اینکه محیط خانواده محیطی گرم، صمیمی و نشاط آور باشد تا دلبستگی شما به خانواده بیشتر شود و در نتیجه زمان‌های بیشتری را با اعضای خانواده بگذرانید، لازم است به مواردی که در ادامه ذکر می‌شود دقت کنید:

منتظر تغییر دیگران نباشید!

۱) قدم اول در برقرار کردن ارتباط بهتر با اعضای خانواده این است که مسئولیت رفتار خود را بپذیرید. منتظر نباشید تا دیگر اعضای خانواده تغییر کنند تا رفتار شما نیز تغییر کند. تغییر را از خودتان آغاز کنید. مطمئنا وقتی شما در رفتار خود تغییرات مثبتی ایجاد کنید، آن‌ها نیز گام‌هایی را برای بهبود ارتباط برخواهند داشت. به جای فرار و اجتناب از محیط خانواده از خود بپرسید چرا از آن‌ها دوری می‌کنید. علل آن را جست‌و‌جوکنید. خشونت، مشاجرات تکراری، کنترل‌گری و هماهنگ نبودن نیاز‌ها و تفاوت در تفریحات اعضای خانواده ممکن است از دلایل اجتناب شما باشد.

مشکل و انتظارات خود را به خانواده بگویید

۲) بعد از مشخص کردن عواملی که باعث می‌شود شما تمایل نداشته باشید، در محیط خانه حضور داشته باشید، به رفع این عوامل بپردازید. از خود بپرسید با توجه به جو خانوادگی، شما چگونه می‌توانید در حل مشکل به خود و اعضای خانواده کمک کنید. بیان مشکل با اعضای خانواده، کمک گرفتن از فردی قابل اعتماد و یا مشورت با مشاور در این امر به شما کمک می‌کند. انتظارات خود را با اعضای خانواده در میان بگذارید. واقعیت این است تا زمانی که درباره نیاز‌ها و خواسته‌هایتان صحبت نکنید هیچ فردی حتی نزدیک‌ترین افراد به شما نمی‌دانند که شما چه می‌خواهید. انتظارات خود را صریح و روشن بیان کنید. دقت کنید این انتظارات باید واقعی و قابل دسترسی باشد؛ برای مثال می‌توانید مشخصا بیان کنید دوست دارید اعضای خانواده با شما چگونه رفتار کنند و یا انتظاراتتان در زمینه‌هایی چون نوع تفریحات اعضای خانواده، رفت و آمد با افرادی که شما علاقه دارید و... چیست.

واقعیت‌ها را در نظر بگیرید

۳) واقع گرا باشید. سعی کنید در ارتباط با دیگران از جمله اعضای خانواده واقعیت‌ها را در نظر بگیرید. عقاید غیر واقع بینانه مانعی بزرگ در ارتباط صمیمی با دیگران ازجمله اعضای خانواده است. بعضی از عقاید غیرواقع بینانه ممکن است این باشد که «اعضای خانواده باید مطابق نظر شما عمل کنند» و یا «خانواده خوشبخت، خانواده‌ای است که هیچ تنش و تعارضی نداشته باشد».

رفتار خودتان چطور است؟

۴) به رفتار خود دقت کنید. در بیشتر مواقع رفتار دیگران با ما در واقع بازتاب رفتار ما با آن هاست. اگر شما با افراد خانواده با ناراحتی، عصبانیت و بی‌توجهی برخورد می‌کنید این رفتار شما در دراز مدت باعث کناره گیری و خشم اعضای خانواده می‌شود و در نتیجه کناره گیری و عصبانیت شما بیشتر می‌شود و همچنین خشم و دلخوری افراد خانواده افزایش می‌یابد و این چرخه معیوب ادامه پیدا می‌کند. همچنین در سوالتان گفته‌اید که می‌ترسید بعد از ازدواج هم همین طور باشید. اگر با توجه به راهکارهای اشاره شده و انجام آن‌ها تغییری در رفتارتان ایجاد نشد برای بررسی بیشتر و پیشگیری از ادامه این مسئله حتما به روان‌شناس و یا مشاور خانواده مراجعه کنید.
>> روزنامه خراسان/ سارا هجری (کار‌شناس ارشد روان‌شناسی بالینی)