بانکی برای ترانه

اما با نگاهی سطحی به شعرهای آلبوم‌های پاپ طی سالیان اخیر در می‌یابیم که مضمون این گونه ترانه‌ها که بیشتر به سمت عشق‌های سطحی و خیابانی میل دارد، عمدتا برگرفته از ترانه‌های آن سوی آب است؛ و اغلب از سلامت زبان هم رنج می‌برد.

نقش شرکت‌های تولیدکننده آلبوم‌های موسیقی پاپ در تنزل سلیقه موسیقایی مردم از همه پررنگ‌تر است؛ نقشی که بیشتر سوداگرانه است تا فرهنگ مدارانه. نکته اینجاست که این شرکت‌ها با اتکا به کلام چند شاعر محدود، سلیقه عمومی را تعیین و در عین حال تنزل داده‌اند؛ دایره‌ای بسته که روز به‌روز در حال تنگ‌تر شدن است و مدیران فرهنگی باید برای این معضل تدبیری بیندیشند.

ناگفته نماند که سهل‌گیری شورای شعر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در تصویب این ترانه‌های نازل نیز قابل نقد و انتقاد است. در سراسر کشور هستند شاعران و ترانه‌سرایانی که آثار ارزشمند و فاخری دارند، ولی دور بودن آنها از مرکز و ارتباط نداشتن با شرکت‌های تولید آلبوم باعث شده صدا و کلامشان شنیده نشود.

یکی از راه‌های موجود برای برطرف کردن این معضل، راه‌اندازی سامانه بانک ترانه با نظارت شورای شعر وزارت ارشاد است.

به‌گونه‌ای که ترانه‌سرایانی که دوست دارند آثارشان اجرا شود، مکلف به ثبت آثارشان در این سامانه باشند و شرکت‌های تولید آلبوم نیز موظف باشند برای تهیه کلام و شعر مناسب صرفا به این سامانه مراجعه کنند.

به منظور صیانت از حقوق مولفان نیز می‌توان ترتیبی اتخاذ کرد که دسترسی به شعرهای سامانه نیز صرفا در اختیار شرکت‌های تولید آلبوم باشد.

البته تصویب شدن ترانه‌ها از سوی شورای شعر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز به اطلاع صاحبان آثار رسانده شود. این سامانه می‌تواند در جهت تمرکز زدایی گامی موثر باشد و به شنیده شدن صداهای رسا و قابل اعتنایی که از تهران دور هستند منجر شود، کسانی که در گوشه و کنار این سرزمین بدرستی و صلابت شعر می‌سرایند و کسی آنها را نمی‌شنود.

طبیعی است میدان دادن به همه استعدادها باعث معرفی چهره‌های جدید و صداهای تازه خواهد شد، صداهایی که نام‌های تکراری نقش بسته بر پشت جلد آلبوم‌های موسیقی مجالی برای شنیده شدن به آنها نداده است.

ضمن این‌که اگر موسیقی و ترانه کشور از تمام ظرفیت ایران درست استفاده نکند به یقین دچار خسران خواهد شد.

سعید بیابانکی - شاعر و ترانه سرا