قدیمی‌ترین جشنواره فیلم جهان زیر تیغ نقد

با آن که فیلم «جاذبه زمین» در بخش مسابقه گنجانده شده، ولی مورد قضاوت هیات داوران قرار نمی‌گیرد. نسخه‌ای که از این فیلم در ونیز نمایش داده می‌شود، نسخه سه‌بعدی آن است

سابقه حضور کارون در ونیز به سال 2001 برمی‌گردد. در آن سال او از مکزیک و با فیلم درام خانوادگی و اجتماعی «و همین طور مادرت» به ونیز آمده بود.

دو جایزه بهترین فیلمنامه و بهترین بازیگران جوان (گائل گارسیا برنال و دیه‌گو لونا) به این فیلم داده شد.

در سال 2006 «بچه‌های انسان‌» این فیلمساز جایزه بهترین فیلمبردار جشنواره را گرفت، امانوئل لوبژکی همچنین فیلمبردار جاذبه زمین هم است.

فیلم جدید آلفونسو کارون که محصول کمپانی برادران وارنر است، برای چهارم اکتبر (دوازدهم مهر) به روی پرده سینماهای آمریکای شمالی می‌رود.

هیات انتخاب جشنواره‌ ونیز این روزها سخت در تلاش است تا از بین مجموعه‌ای بالغ بر 2000 فیلم، حدود 23 فیلم را برای نمایش و رقابت در بخش مسابقه انتخاب کند.

اسامی فیلم‌هایی که در بخش مسابقه هفتادمین دوره جشنواره با یکدیگر رقابت خواهند کرد، اواخر جولای (تیر) به صورت رسمی اعلام خواهد شد. اهل فن می‌گویند امسال به مناسبت هفتاد سالگی جشنواره قرار است فیلم‌های پرسر و صدا و مطرح بیشتری انتخاب شود و به نمایش درآید.

آنها می‌گویند انتخاب جاذبه زمین برای نمایش افتتاحیه باعث شده رسانه‌های گروهی با شور و شوق خاصی در انتظار اعلام اسامی فیلم‌های بخش مسابقه بنشینند.

براساس قوانین جشنواره‌ای، کشور ایتالیا می‌تواند سه محصول سینمایی خود را در بین فیلم‌های بخش مسابقه بگنجاند و منتقدان سینمایی ایتالیا می‌گویند امیدوارند این فیلم‌ها از بین کارهای غیرمتعارف سینمای کشور انتخاب شوند تا در هفتادمین دوره جشنواره، نمایندگان خوب و آبرومندی برای سینمای بومی باشند. این در حالی است که برخلاف سینمای فرانسه و اسپانیا، صنعت سینمای ایتالیا این روزها حال خوشی ندارد و با وجود تولید تعدادی فیلم مطرح در سال‌های اخیر نتوانسته موقعیت خوب و ممتاز چند دهه قبل خود را دوباره به دست آورده و دست به احیای خود بزند.

برگزاری جشنواره ونیز در یک دهه اخیر با انتقاداتی هم همراه بوده است. کسانی که در صف‌ این گروه از منتقدان قرار دارند، این پرسش را مطرح می‌کنند در شرایطی که صنعت سینمای ایتالیا با مشکلات و بحران‌های زیادی روبه‌روست و فیلم‌های سینمایی زیادی توسط هنرمندان کشور ساخته نمی‌شود چه ضرورتی برای برپایی یک جشنواره‌ بین‌المللی وجود دارد.

آنها بر این باورند که به جای صرف میلیون‌ها دلار برای پذیرایی از هنرمندان خارجی، بهتر است این پول‌ها صرف تولید فیلم‌های داخلی شده و رونق تازه‌ای به صنعت سینمای کشور داده شود.

دیدگاه معترضان این است که حضور چهره‌های سرشناس بین‌المللی طی 10 روز در شهر ونیز حاصلی برای سینمای بومی ندارد و این چهره‌ها در سطح بین‌المللی هم نمی‌توانند تبلیغات خوبی برای صنعت سینمای ایتالیا کنند.

مسئولان جشنواره ونیز تا به حال رقم اصلی هزینه‌های برگزاری هر دوره جشنواره‌ را به صورت رسمی اعلام نکرده‌اند و به همین دلیل معلوم نیست چند میلیون دلار در ده روز برپایی جشنواره خرج می‌شود.

در عین حال، آنها در پاسخ منتقدان به این مساله اشاره می‌کنند جشنواره، اسپانسرهای مالی خودش را دارد و آنها هستند که بخش اصلی هزینه‌های برگزاری جشنواره را تامین می‌کنند.

از سوی دیگر، باور رسمی این است که برپایی جشنواره‌ ونیز کمک زیادی به جلب توجه هنرمندان بین‌المللی به لوکیشن‌ها و صنعت سینمای ایتالیا می‌کند. هنرمندان خارجی در ایام برپایی جشنواره به گفت‌وگو و بحث و تبادل نظر با فیلمسازان و تهیه‌کنندگان داخلی می‌پردازند و راه تولید محصولات مشترک از این طریق پیدا و هموار می‌شود.

از طرف دیگر، فیلم‌های سینمای ایتالیا در معرض دید هنرمندان و تهیه و توزیع‌کنندگان بین‌المللی قرار می‌گیرد.

این مساله راه را برای نمایش عمومی آنها در بسیاری از کشورهای خارجی باز می‌کند. مسئولان جشنواره ونیز به این نکته مهم اشاره می‌کنند که فیلم‌های ایتالیایی در کنار بازار داخلی، نیازمند بازار خارجی و بین‌المللی هم هستند و با تبلیغات درست برای اکران عمومی بین‌المللی، امکان فروش آنها در جدول گیشه نمایش افزایش پیدا می‌کند.

یکی از اهداف و وظایف مهم جشنواره ونیز، پیدا کردن بازار بین‌المللی برای فیلم‌های ایتالیایی است. برخی تحلیلگران اقتصادی سینما در این رابطه می‌گویند آمارهای رسمی و اعداد و ارقام حکایت از آن می‌کند که وضع نمایش و فروش فیلم‌های ایتالیایی در کشورهای دیگر جهان طی چند دهه اخیر تغییر کلی و اساسی نکرده و تماشاگران خارجی آن در این سال‌ها افزایش چندانی نداشته است.

منبع: اسکرین اینترنشنال