کامبیز زاهدپور، تهیه‌کننده تلویزیون درباره ساختار تولید در برنامه‌های زنده صحبت کرده‌ است

همه چیز در لحظه اتفاق می‌افتد

کامبیز زاهدپور، متولد 1359 و فارغ‌التحصیل رشته ارتباطات در مقطع کارشناسی است. او اکنون تهیه‌کننده برنامه «خانواده عزیز» است و به جز آن در ردیف مجریان شبکه سه سیما نیز به شمار می‌رود. زاهدپور در کارنامه کاری خود تهیه‌کنندگی برنامه‌هایی چون آقا و خانم مطالعه و روایت ناگفته‌ها را به عهده دارد. او همچنین درحوزه اجرا، مجری برنامه‌هایی چون میدان فرهنگ، طعم کتاب، جشن رمضان، نان و ریحان و سلام تهران بوده است. با زاهدپور درباره ساختار تولید برنامه‌های زنده صحبت کرده‌ایم.
کد خبر: ۵۷۸۹۴۷

یک برنامه زنده چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟

ما اصلی در هنرهای نمایشی داریم که می‌گوید آنچه بازیگر روی صحنه باور داشته باشد، می‌تواند آن را به تماشاگر هم منتقل کند. در برنامه زنده هم چون در لحظه قرار داریم، می‌توانیم میلیاردها مخاطب را تحت تاثیر قرار دهیم و به زبان باورپذیر و ملموس با آنها ارتباط برقرار کنیم، همچنان که اکنون در برنامه‌های زنده تلویزیونی در تمام کشورها دیگر تیپ‌سازی، ادا درآوردن یا تقلید از سوی مجریان و دست‌اندرکاران برنامه مقصود را برآورده نمی‌کند، بلکه تمام برنامه‌سازان و مجریان تلویزیونی در برنامه‌های زنده به سمت واقعی بودن حرکت می‌کنند و می‌کوشند به زبانی قابل لمس با مردم حرف بزنند.

یک برنامه زنده چه ساختاری دارد؟

اگر بخواهم به زبان ساده در این باره توضیح دهم، باید بگویم مهم‌ترین ویژگی برنامه زنده و وجه افتراقی که با یک برنامه تولیدی پیدا می‌کند، این است که در لحظه اتفاق می‌افتد و اگر در این لحظه خطایی صورت بگیرد، بازگشتی برای آن وجود ندارد. در برنامه زنده، ضریب ریسک و همین طور ضریب توجه به‌مراتب بیشتر از یک برنامه تولیدی است. یکی دیگر از نکاتی که باعث تمایز برنامه زنده از دیگر برنامه‌های تلویزیونی می‌شود، این است که در جریان یک برنامه زنده، مثل اجرای نمایش که بازیگر نفس به نفس مخاطب به ایفای نقش می‌پردازد، مجری و دیگر عوامل برنامه به شکل تنگاتنگ با مخاطب میلیونی در ارتباط هستند. فراموش نکنید برنامه‌های صبحگاهی، ظهرگاهی و شبانگاهی دارای آنالیز و ادبیات و ساختار منحصر به خود هستند. در برنامه زنده تلویزیونی، تمام عوامل به دلیل در نظرگرفتن و اولویت قرار دادن عنصر زمان، درگیر کار گروهی هستند. حتی کارگردان تلویزیونی که وظیفه سوئیچ کردن دوربین‌ها را به عهده دارد و این به افزایش میزان ریسک‌پذیری برنامه منجر می‌شود. از طرفی برنامه زنده، از این ویژگی برخوردار است که می‌تواند به‌مراتب از دیگر برنامه‌های تولیدی، دوست‌داشتنی‌تر جلوه کند. شاید به این دلیل که ارتباط بیشتری با مخاطب برقرار می‌کند. به عنوان مثال، در یک برنامه صبحگاهی که ساعت 6 صبح از تلویزیون پخش می‌شود، مجری،کارگردان، تهیه‌کننده و دیگر عوامل مثل مخاطبی که در آن ساعت نشسته و این برنامه را نگاه می‌کند، بیدار هستند و برای تولید این برنامه تلاش می‌کنند. تولید هرکدام از برنامه‌های زنده در طول روز دارای جذابیت‌ و ویژگی‌های مخصوص به خود است و هریک به فراخور این ویژگی‌ها، فضای خاص خودش را دارد.

برای تولید یک برنامه زنده مناسب چقدر به ریتم کاری اعتقاد دارید؟

گروهی که برای تولید یک برنامه زنده تلویزیونی تلاش می‌کنند، در کیفیت این دست برنامه‌ها اهمیت دارد. به طور مثال شما تصور کنید در یک برنامه زنده 40 نفر فعالیت می‌کنند، اگر بین این 40 نفر از ابتدا تا پایان کار همدلی و اتحاد وجود نداشته باشد، نمی‌توان انتظار داشت که برنامه زنده در ابعاد مطلوب عرضه شود. البته منظورم این نیست که برنامه‌های تولیدی بدون چنین ویژگی‌هایی است. می‌خواهم بگویم شکل اتحاد و همدلی در برنامه‌های زنده تفاوت دارد.

بروز خطا در خروجی آنتن هم جبران‌ناپذیراست؟

همین طور است. ضمن این که در برنامه‌های تولیدی همواره گروهی به عنوان بازبین، کار بررسی نهایی آن برنامه را به عهده دارند؛ اما در برنامه زنده این طور نیست و حتی پلی‌بک نیز نمی‌تواند به آن شکلی که باید، این بازبینی را انجام دهد. به بیان ساده‌تر دربرنامه زنده تلویزیونی همه چیز در چند لحظه اتفاق می‌افتد. درست مثل برنامه ورزشی که در واحد سیار گزارش می‌شود و دراین واحد نوعی شلوغی به چشم می‌خورد. البته شلوغی‌ای که با دقت بالا همراه است، چون اگر این دقت نباشد لحظه‌های ماندگار این گزارش زنده از بین می‌رود. یا همین طور مثل هواپیمایی که قسمت اسکان دادن مسافران با قسمت کابین از زمین تا آسمان تفاوت دارد. در قسمت مسافران همه چیز در کمال آرامش طی می‌شود؛ ولی در کابین همه عوامل در تکاپو هستند. به این ترتیب، بین خروجی آنتن و پشت صحنه آن هم تفاوت‌هایی از این دست نهفته است. در برنامه زنده دقت، هماهنگی کامل بین عوامل و همان طور که اشاره کردم، همدلی نقشی بسزا دارد.

شما به جز تهیه‌کنندگی، مجری برنامه‌های زنده زیادی در سال‌های اخیر بوده‌اید، خاطره‌ای از این برنامه‌ها دارید؟

تک‌تک لحظاتی که من به عنوان یک مجری در برنامه‌های زنده داشته‌ام، برایم خاطره‌برانگیز بوده است. چالش‌هایی که در برنامه «میدان فرهنگ» صورت می‌گرفت، فضای فرهنگی که در برنامه «سلام تهران» به آن می‌پرداختیم و لحظات افطاری که دوسال به عنوان مجری در برنامه ویژه ماه رمضان «نان و ریحان» داشتیم و هرشب مهمان خانه‌های مردم بودیم، همه خاطره هستند؛ خاطره‌ای که در میان انبوه خاطرات برایم پررنگ‌تر است، مربوط به سال 1385 است. در برنامه‌ای به تهیه‌کنندگی امیرحسین خرمشاهی، در محوطه حرم امام رضا(ع) و در برج ساعت مستقر شدم و قرار شد ساعت از دوازده نیمه‌شب که بگذرد، من سالروز میلاد امام هشتم را اعلام کنم و آن را تبریک بگویم. به‌نظرم این بهترین و ماندگارترین خاطره‌ای است که می‌توانم به آن اشاره کنم، چون در برج ساعت از ارتفاع زیاد، این لحظه را به شکل زنده گزارش کردم و وقتی در آن هنگام حرم را از بالا نگاه می‌کردم، اشک در چشمم جمع شده بود. لذت اجرای این برنامه زنده در نظرم، چنان بود که اگر در صد برنامه تولیدی حضور می‌یافتم، کار اینقدر برایم لذت‌بخش جلوه نمی‌کرد.

آزاده صالحی

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها