ناهماهنگی میان اضلاع مثلث برگزاری کنسرت

به نظر می‌رسد اجرای برنامه‌های کنسرت‌ها بر سه محور استوار است و می‌توان آن را به مثلث تشبیه کرد؛ مثلثی که اضلاع آن را برگزارکنندگان برنامه‌ها، مخاطبان کنسرت‌ها و ضلع آخر نیز دستگاه‌های نظارتی و دولتی تشکیل می‌دهند که برگزاری و نحوه اجرای برنامه‌ها را زیر نظر دارند یا در واقع صدور مجوزهای لازم از طرف آنها صورت می‌گیرد.

معمولا این سه محور در برنامه‌هایی که محتوای فرهنگی دارند، با یکدیگر هماهنگ هستند. کسانی که برنامه‌های موسیقی را در قالب اجراهای سنتی و ارکسترال به عهده دارند، اهداف سه محور را به صورت یکسان دنبال می‌کنند اما در برخی ژانرهای موسیقی مثل موسیقی‌های وارداتی کمتر شاهد هستیم که این سه محور با یکدیگر هماهنگ باشند.

در حوزه موسیقی‌های وارداتی مثل موسیقی پاپ، هنرمندان به مرور زمان متوجه می‌شوند که این ریتم و فضای خاص موسیقی، کشش بیشتری را در مخاطبان ایجاد و با اقبال بیشتری به نسبت سایر سبک‌ های موسیقی مواجه می‌شود. در نتیجه به این نوع موسیقی گرایش بیشتری پیدا می‌کنند.

این موضوع در حالی مطرح می‌شود که موسیقی‌های وارداتی از نظر فرهنگی جایگاه مثبتی در بنای فرهنگی کشور ندارند یعنی اگر بنایی را به عنوان بنای فرهنگی ـ هنری کشور در ذهنمان متصور شویم، این نوع موسیقی نه‌تنها با بنای فرهنگی کشور هماهنگی ندارد بلکه به بنای موسیقی نیز ضربات مختلفی را وارد می‌سازد.

از همین نقطه آغازین، این موسیقی فاقد سه محور مذکور است و در مسیر موسیقی هماهنگ پیش نخواهد رفت.

یکی از اضلاع مثلث را مخاطبانی تشکیل می‌دهند که به دنبال برنامه‌های شاد، مفرح و تسکینی بر فعالیت‌های روزانه، هفتگی یا حتی سالانه شان هستند.

برگزار کنندگان کنسرت‌ها نیز به جای این‌که الگوهای هنری و فرهنگی را در کنسرت‌هایشان مدنظر قرار دهند از کلام و پیام‌های تکراری بهره برده و دائما حول یک موضوع خاص می‌چرخند.

دستگاه‌های نظارتی نیز که ضلع آخر مثلث را تشکیل می‌دهند، به دنبال اهداف فرهنگی در جامعه هستند.

در آشفتگی میان اضلاع، مسئولان نمی‌توانند فعالیت یا کار خاصی را انجام دهند زیرا هر ضلع یا محور این مثلث به دغدغه‌های سایر اضلاع اهمیتی نمی‌دهد و تنها به دنبال استفاده از برنامه‌ها به شیوه خود هستند.

محمد میر زمانی -‌‌ مدیرکل پیشین دفتر موسیقی وزارت ارشاد