نامزدهای مستأجر را دریابیم

ـ کیه کیه در می‌زنه، من دلم می‌لرزه؟!..... (صدا از داخل وزارت کشور بود)

ـ آمدم باز آمدم، با ساز و آواز آمدم!.... (این مطلب خوش‌آهنگ را یکی از اطرافیان ذوق زده شده یک نامزد دقیقه نودی از پشت در گفت، که معلوم بود کبکش خروس می‌خواند)

***

باری؛ فعلا قصد و غرض خاصی نداریم که راجع به این جور نامزدهای سیاسی صحبت کنیم. قراراست امروز درخصوص یک جور نامزدهای اجتماعی ـ عاطفی صحبت کنیم. نامزدهای به‌هم رسیده و«پیوندشان مبارک»ی که با نزدیک شدن به ماه خرداد که بازار اجاره دادن خانه‌ها داغ می‌شود؛ از همین الان دست مهربان همدیگر را مهرورزانه گرفته‌اند و در به در،دنبال اجاره خانه‌اند. نمی‌دانم چرا آوازم گرفت:

از پی رهن خانه ای، همچو صبا فتاده اند

خانه به خانه، در به در، کوچه به کوچه، کو به کو

می‌رود از فراق پول، خون دل از دو دیده شان

دجله به دجله، یم به یم، چشمه به چشمه، جو به جو

در به در، از این بنگاه به آن بنگاه، می‌روند تا بلکه بتوانند متناسب با موجودی مالی اندکی که بعضا از فروش طلاهای رونمایی عروسی شان جفت و جور کرده‌اند؛ یک خانه نقلی قابل‌سکونتی دست و پا کنند که مثل «فروغ» بتوانند از دریچه آن به ازدحام کوچه خوشبخت بنگرند.

بخصوص اگر یارانه‌شان را هم ریخته باشند، که دیگر می‌شود آن کوچه معروف فریدون مشیری در آن مهتاب شبی که باز از آن کوچه گذشته است.

الان انتظار عمومی برای مهار بازار مسکن و قیمت رهن و اجاره، خواسته بخش زیادی از مردم است. در این شرایط البته مسئولان وزارت راه و شهرسازی هم از طرح‌هایی نظیر طرح تعزیراتی اجاره بها به‌عنوان راهکار مقابله با رشد بهای اجاره سخن گفته اند که عموما ناکارآمد بوده و در عمل راه به جایی نبرده است. ترکستان شاید!

بسته پیشنهادی: خیلی از نویسندگان و شاعران و اهل هنر نیز همانند بسیاری از اقشار عادی ملت، اجاره‌نشین هستند، اما نه مثل سابق خوش نشین. کل حقوق خود را باید بابت اجاره بدهند یا یک چیزی هم بالای آن بگذارند. فلذا بیان نکاتی چند،حق مسلم ماست:

1ـ سوال از نامزدها: اشتباه نشود، این بار منظورمان همین نامزدهای سیاسی ریاست جمهوری‌ است. در اولین گام از اعلام برنامه هایشان بگویند که چه فکر بکری خارج از شعار و قول و قرار، برای کاهش نرخ اجاره دارند. اصلا اگر ندارند، رد صلاحیت شوند. دولت را عرض نمی‌کنیم، اما ملت با کسی شوخی ندارد که!

2ـ شناسایی خانه‌های خالی: ملت را نمی‌دانم،اما دولت که با کسی شوخی ندارد. هرکس خانه‌های خالی از سکنه اضافه بر سازمان دارد، دولت از صاحبانش بخواهد به قیمتی مناسب در اختیار مستأجران دور از خانه دهند. جای دوری نمی‌رود. به خودمان رحم کرده‌ایم. بعدش می‌توانیم هی بگوییم: خدا خودش رحم کند!

3ـ سه طرفه کردن معامله: هیچ اجاره نامه‌ای در هیچ بنگاهی از سوی طرفین معامله به هیچ نحوی از انحاء، امضا یا انگشت زده نشود، مگر آن که نماینده وزارت مسکن، صاف در آنجا حضور داشته باشد و قیمت مورد اجاره را نظارت کیفی نماید. چنان نباشد هرکه هرچه دلش خواست بکشد بالاش. تمامی اعضای دولت که در سفراستانی نیستند.

رضا رفیع