سوژه‌های اصلی در هنر نقاشی

سوژه‌های مذهبی: آثاری که سوژه‌های مذهبی را در مرکز توجه تابلوی نقاشی قرار می‌دهد، بر آن است تا تحت تاًثیر نیروی احساس‌آفرین خود، رویارویی انسان خود باخته را با غفلت، و عظمت او را در مسیر روشن انبیاء به تصویر بکشد. اغلب این تابلو‌های نقاشی بر اساس قصص درج شده در کتب مقدس خلق شده است.

ایجاد تأثیرات روحی و احساسی به وسیله تمهیداتی همچون ترکیب‌بندی مناسب عناصر صحنه و نمایش حالات ویژه‌ای که تقوا و ایمان را متجلی می‌سازد، صورت می‌گیرد.

هنرمند با آگاهی از نیروی بیان در چهره انسان و شناخت کافی از زبان بدن، و کاربرد مناسب نور و تاریکی، می‌کوشد معادل تصویری مناسبی برای انتقال مفاهیم مذهبی به کالبد رنگ و فرم جستجو کند.

سوژه‌های اساطیری: در چنین آثاری، هنرمند می‌خواهد از زبان تمثیلی یا نمادین و باورهای نهفته در افکار مردم، دوران‌هایی از حیات بشری، که مشحون از افکار آرمانی بود را به تصویر بکشد. افکار آرمانی، برای رسیدن به یک دنیای ایده‌آل، رویای مشترک همه ابنای بشر است. هنرمند با آگاهی از این آرزوی مشترک بشری، آن را در مرکز توجه تابلویش قرار می‌دهد؛ به عبارتی، تابلوی نقاشی را
به عنوان یک آرمانشهر در نظر می‌گیرد، که بیننده با دیدن آن، لمحه‌ای خود را از محدودیت‌ها رها احساس کند.

سوژه‌های تاریخی: نقاشی‌های تاریخی، از آنرو به این نام خوانده می‌شود که موضوع اصلی آنها، نمایش صحنه‌هایی از تاریخ است. در سلسله مراتب اهمیت سوژه‌های نقاشان بنا بر شواهد موجود در موزه‌ها، ابتدا سوژه‌های مذهبی، سپس سوژه‌های اساطیری، و در مرتبه سوم سوژه‌های تاریخی قرار دارد. در تابلو‌هایی با سوژه‌های تاریخی، گاه نگاه هولناک و رعب انگیزی به تصویر کشیده می‌شود که قصد تزکیه روح و تعلیم مخاطب را ندارد؛ بلکه به دو دلیل ممکن است صحنه‌های نبرد، شکست، پیروزی یا رنج و شادی در تابلوهای تاریخی به تصویر کشیده شود: الف) به سفارش حکومت‌ها و سلسله‌های حاکم، ب) به سفارش وجدان بشری و به عنوان یک سند صادقانه تصویری، فارغ از گرایشات سیاسی این دسته یا آن گروه.

سوژه‌های زندگی روزمره: نقاشانی که به این موضوعات علاقمندند، مایل هستند آثارشان «روایی» باشد و حتما داستانی را از عمق زندگی به نمایش بگذارند. این نقاشان مایل‌اند، تابلوهایشان مثل یک کتاب یا نمایشنامه خوانده و دیده شود.

در نمایش زندگی روزمره، الزاما گزینش صحنه‌های مطلوب مورد توجه هنرمند قرار نمی‌گیرد؛ و هنرمند ممکن است هر صحنه‌ای را، ولو صحنه‌های موهن و نامناسب را نیز به تصویر بکشد.