سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
رهبریفرد در ابتدا فقط همراه و همیار حاشیههای مهدی هاشمینسب بود، اما پس از انتقال این بازیکن به استقلال خودش در حاشیهسازی یکهتاز شد.
رهبریفرد از هواداران سینهچاک و طرفداران پر و پاقرص سلطان قرمزها یعنی علی پروین بود و به خاطر حمایت از او سالهای پایانی فوتبالش را تباه کرد.
رهبریفرد به خاطر یاغیگریهایش از تیم ملی هم محو شد که البته او امروز به این خاطر احساس ندامت و پشیمانی میکند.
او اکنون اعتقاد دارد نباید فوتبال خود را فدای جریاناتی میکرد که هیچ نفعی برای او به دنبال نداشت.
بازیکن سابق پرسپولیس امروز و در 40 سالگی دیگر یک یاغی نیست و انتقادهای هر چند وقت یکبار او را نمیتوان به پای یاغیگری او گذاشت.
یاغی دیروز سرخها در گفتوگو با جامجم از جریاناتی میگوید که او را تبدیل به یک یاغی تمامعیار کرد.
بهروز رهبریفرد این روزها چه میکند؟
هیچ کار خاصی ندارم. مدرک B مربیگریام را گرفتهام و هر روز هم دنبال افزایش اطلاعات و تجاربم در مربیگری هستم، اما جایی در تیم محبوبم یعنی پرسپولیس ندارم. پرسپولیس این روزها محدود به دو، سه اسم شده است و کسی مثل من که 14 سال برای این باشگاه توپ زده است، جایی در این تیم ندارد. من همچنان باید در نوبت بمانم. با وجود همه زحماتی که برای تیم محبوبم کشیدم، اما امروز هیچکس سراغی از من نمیگیرد و حتی یک تماس از سوی باشگاه با من نمیگیرند.
فکر نمیکنی این به خاطر اظهارات تند و تیزت علیه مسوولان این باشگاه باشد؟
بله، اما وقتی پرسپولیس به این حال و روز افتاده مگر میتوان تعریف و تمجید کرد؟ واقعا مسئولان پرسپولیس انتظار دارند پیشکسوتان از تیم تعریف کنند و نازکتر از گل نگویند؟ من اگر بخواهم از این تیم تعریف کنم که فردا هواداران یقه من را در خیابان میگیرند. حرف حق را همیشه میزنم حتی اگر به قیمت حذف همیشگی من از ساختار اجرایی باشگاه پرسپولیس منجر شود.
به عنوان یکی از یاغیان پرسپولیس شناخته میشدی. اگر به گذشته برگردی باز هم سعی میکنی خودت را در دسته یاغیان قرار بدهی؟
من به خاطر اعتقاداتی که آن موقع به پروین داشتم خیلی چیزها را از دست دادم، اما افتخار میکنم هنوز محبوب دل هواداران هستم. همیشه حرف حق را میزدم و خواهم زد، اما فکر میکنم در گذشته نباید یکسری از کارها را انجام میدادم. من به خاطر پروین حاضر شدم از پرسپولیس دست بکشم، اما او حالا به ما کاری ندارد و دلخوش به پست و مقامهایی ناچیز در پرسپولیس است.
چرا پرسپولیس آن زمان یاغی زیاد داشت؟
شرایط ایجاب میکرد. البته من سردسته یاغیها نبودم. احمدرضا عابدزاده چیز دیگری بود. او حتی به حرف علی پروین هم گوش نمیکرد. آن زمان در فوتبال ایران آنقدر یاغی زیاد بود که میتوانم یک تیم منتخب را نام ببرم.
خوب نام ببر!
احمدرضا عابدزاده، علی انصاریان، خودم، مجتبی محرمی، مهدی هاشمینسب، رضا شاهرودی، خداداد عزیزی، علی دایی، محمد مایلیکهن و محمد دادکان که البته این دوتای اخیر از نسل قدیم یاغیها هستند.
یاغیبودن چه منفعتی برای تو به همراه داشت؟
هیچ چیز. اعتراف میکنم یاغی تمامعیار بودم که آن هم به خاطر شور جوانی بود. البته من به هیچ عنوان بازیکنی نبودم که موازین اخلاقی را زیر پا بگذارم یا اینکه به بزرگترهای تیم بیحرمتی کنم. خصوصیات من و برخی دیگر از بازیکنان آن زمان بیشتر به نفع عدهای دیگر تمام شد. آن عده به دنبال پیشبرد اهدافشان در باشگاه بودند و بازیکنانی همانند من بهترین وسیله محسوب میشدند. خلاصه اینکه باید بگویم اگر یاغیبودن برای ما چیزی به دنبال نداشت برای دیگران خیلی مفید و موثر بود.
یعنی اگر به گذشته برگردی، سعی میکنی یک رهبریفرد کاملا آرام باشی؟
بله، کاملا. یک رهبریفرد آرام میتوانست بازیهای ملی بیشتری داشته باشد و موفقیتهای بیشتری به دست بیاورد. البته اصلا افسوس نمیخورم، چون الان هنوز هم کاملا محبوب دل هواداران هستم. به هر صورت اگر به گذشته برگردم دیگر آن کارها را تکرار نمیکنم.
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
علی اصغر هادیزاده، رئیس انجمن دوومیدانی فدراسیون جانبازان و توانیابان در گفتوگو با «جامجم» مطرح کرد