اهمیت تناسب دیالوگ با شخصیت

کلیت دوبله «جواهری در قصر» و «افسانه جومونگ» خوب بود و تک دوبله‌های درخشان نیز در آنها وجود داشت، اما «امپراتوری بادها» که مهجور ماند نیز دوبله‌اش خوب بود. «رودخانه ماه» ـ با نام اصلی «ایلجیما» یا «بازگشت ایلجیما» ـ یکی از جدیدترین محصولات تلویزیونی کره جنوبی است که این روزها از شبکه 3 سیما پخش می‌شود. این اثر معمولی بازسازی سریال جذابی است که در سال 1993 ساخته شد و داستان پسر جوانی است با شخصیتی شبیه رابین هود و زورو که از ثروتمندان می‌دزدد و به فقرا می‌بخشد. مدیر دوبلاژ رودخانه ماه افشین زی‌نوری است که پیش از این سریال کره‌ای «متشکرم» را دوبله کرده و دست‌‌کم یک‌بار در یکی از این نوع آثار (سریال‌های کره‌ای)‌ به نام «امپراتوری بادها» گویندگی کرده. بنابراین کار سختی در پیش نداشته است. دشواری دوبله آثار کره‌ای در نوع حرف‌ زدن شخصیت‌‌هاست. کره‌ای‌ها نسبت به چینی‌ها و ژاپنی‌ها بسیار مقطع (بریده بریده)‌ حرف می‌زنند و این موضوع کار مدیر دوبلاژ را دشوار می‌کند. زی‌نوری در دوبله رودخانه ماه با مشکل پیچیده بودن داستان نیز ـ بویژه در اوایل آن ـ روبه‌رو بوده و تا حدود زیادی موفق شده این مشکلات را حل و فصل کند. او در انتخاب صدای شخصیت‌ها نیز به میزان زیادی موفق بوده است. وحید منوچهری که حدودا 15 سال است در دوبله حضور دارد، انتخاب او برای نقش اول سریال به نام ایلجیما بوده است. صدای منوچهری صدایی معمولی و فاقد جذابیت است که چندان در ذهن نمی‌ماند، اما اگر درست انتخاب شود و درست گویندگی کند، در بعضی آثار به یاد می‌ماند همانند «پرستاران» که انتخاب و هدایت درست او توسط امیر زند (اولین مدیر دوبلاژ این مجموعه)‌ نقش بن را ماندگار کرد.

او در رودخانه ماه آرام و کنترل شده صحبت کرده و چون صدایش با وجود معمولی بودن مناسب چهره بازیگر است، دوبله‌اش خوب از کار درآمده است. منوچهری صدایش قدرتمند نیست و اگر تند صحبت کند یا فریاد بزند، در تماشاگر دافعه ایجاد می‌شود. انتخاب زی‌نوری برای نقش وول هی، مینو غزنوی بوده است. غزنوی از جمله گویندگان قدیمی و بسیار تواناست و صدایش برخلاف صدای بعضی از دوبلورها هنوز جوان و جذاب است.

او برای وول هی انتخاب شایسته‌ای بوده، اما نکته در اینجاست که صدای نقش‌هایی که باهم بده بستان دارند، مثل زن و شوهر یا دو یا چند دوست باید از یک رده یا از نظر جذابیت به اندازه یا نزدیک هم باشد. راه‌حل این مشکل در رودخانه ماه این بود که زی‌نوری خود گویندگی ایلجیما را به عهده می‌گرفت و اگر این کار ممکن نبود برای وول هی صدای دیگری را انتخاب می‌کرد. غزنوی به جای راوی سریال نیز صحبت کرده که فقط صدایش شنیده می‌شود. در اینجا 2 احتمال وجود دارد: 1 ـ در اصل سریال راوی وجود نداشته است و مدیر دوبلاژ خواسته با این کار ابهام‌ها را برطرف کند. 2 ـ مدیر دوبلاژ، غزنوی را ابتدا برای نقش وول هی انتخاب کرده و بعد به دلیل کم‌دیالوگ‌بودن آن، نقش راوی را هم به او سپرده است. زی‌نوری نقش پسربچه پرتحرکی که ماجراهای ایلجیما را برای مردم تعریف می‌کند، به مهوش افشاری سپرده است. افشاری متخصص گفتن نقش پسربچه‌های تخص و شیطان و پرجنب و جوش است و برای این نوع نقش‌های کلیشه شده هنوز جذاب است. اگر او در رودخانه ماه از شکل گویندگی‌های سابقش فاصله می‌گرفت و بویژه خنده‌هایش را تغییر می‌داد، دوبله‌اش بهتر از کار درمی‌آمد. منوچهر والی‌زاده و رزیتا یاراحمدی انتخاب‌های مدیر دوبلاژ برای نقش 2 ماموری است که می‌خواهند به ایلجیما کمک کنند. صدای والی‌زاده هم برای نقشی که گفته و هم برای چهره بازیگر مناسب است، اما نکته در اینجاست که این مامور جوان و حداکثر 35‌ساله است و صدای والی‌زاده برخلاف تصور خیلی‌‌ها دیگر جوان و شاداب نیست و دچار تغییراتی شده که او هر چقدر هم در گویندگی تلاش کند، نمی‌تواند این تغییرات را پنهان و کاری کند که صدایش مناسب جوانی 35 ساله شود. والی‌زاده با همین صدا اگر به جای مردان میانسال یا مردان مسنی که چهره‌شان زیاد شکسته نشده صحبت کند، کارش چشمگیر خواهد بود درست همان‌طور که در «الکس سانتانا» بود. رزیتا یاراحمدی، جزو معدود گویندگانی است که صدایش در رهگذر زمان تغییر نکرده و جذابیتش را همچنان حفظ کرده است. او روزگاری بیشتر به جای بچه‌ها صحبت می‌کرد، اما اکنون بیشتر به جای دختران و زنان جوان گویندگی می‌کند و کارش در هر دو زمینه قابل قبول است، از جمله در همین رودخانه ماه و به نقش سوریون ماموری که به همکارش علاقه دارد، اما به زبان نمی‌آورد. زی‌نوری برای نقش منفی اصلی سریال، مردی که یک‌وری راه می‌رود و صداهایی شبیه صدای گربه از خود درمی‌آورد، همت مومی‌وند را انتخاب کرده و وی که تیپ‌ساز قابلی است این نقش را بخوبی اجرا کرده است.

یکی از بخش‌های مهم هر دوبله، دیالوگ‌ها و کلماتی است که برای شخصیت‌ها انتخاب می‌شود. زی‌نوری در رودخانه ماه در این زمینه برخلاف انتخاب صداها چندان موفق عمل نکرده است.

در دیالوگ‌ها چند بار از اصطلاح غلط «روی کمک کسی حساب کردن» استفاده شده است. شنیدن کلمات «پلیس»، «اداره پلیس» و «کیلومتر» از شخصیت‌هایی که در دوران بسیار قدیم کره زندگی می‌کنند نیز بسیار عجیب است.