مطالعه روی رودخانه های آسمانی

به گزارش مهر، مقدار رطوبت جا به جا شده توسط یکی از این رودخانه های اتمسفری در طی یک روز برابر با مقدار آبی است که بتواند با ارتفاع 30 سانتیمتر منطقه ای برابر مریلند آمریکا را بپوشاند.

محققان قصد دارند با به پرواز در آوردن هواپیماهایی بدون سرنشین در میان این سیستم آب و هوایی عجیب طی توفان های زمستانی به بهبود درک انسان از نحوه شکل گیری این رودها و عملکرد آنها در میان اتمسفر بپردازند، در عین حال با کمک این تحقیقات دانشمندان می توانند قابلیت های هواپیماهای بدون سرنشین را در مطالعه بر روی چنین پدیده هایی درک کنند.

تنها بخش کوچکی از بخار آب موجود در رودخانه های اتمسفری زمین به برف و باران تبدیل می شوند. در حدود 20 یا 40 درصد از بخار آب موجود در یک رودخانه اتمسفری به سطح زمین رسیده و می توانند با تاثیرگذاری بر روی پدیده های طبیعی مانند سیل و توفان منجر به شکل گیری توفان های بزرگی نظیر توفان کاترینا شوند.

طرح مطالعه بر روی رودخانه های اتمسفری اقیانوس آرام یا WISPAR از 11 فوریه آغاز شده و نتایج آن می تواند پیش بینی توفان های زمستانی را بهبود ببخشد. از سویی دیگر دانشمندان امیدوارند روزی بتوانند کنترل ساحلی رودهای اتمسفری را به واقعیت تبدیل کنند.

در این ماموریت از هواپیماهای بدون سرنشین «گلوبال هاوک» سازمان ناسا استفاده خواهد شد ، هواپیمایی که به حسگرهای پیشرفته ای از قبیل حسگر بخار آب و حسگرهای جدیدی که برای جمع آوری اطلاعاتی از قبیل درجه حرارت، شدت باد و دیگر اطلاعات آب و هوایی در میان اتمسفر، از هواپیما به اطراف پرتاب می شوند مجهز است.

این هواپیماها پیش از این و طی فصل پیشین توفان های زمستانی برای جمع آوری اطلاعات از میان توفان های بزرگ مورد استفاده قرار گرفته بودند. این هواپیما می تواند برای بیش از 24 ساعت در ارتفاعاتی که پرواز در آن می تواند برای انسان ها خطرساز باشد ، پرواز کند.