مکث

بلاتکلیفی کتابخانه‌ ملی

از سال 1240 تا به امروز که کتابخانه‌ای در مدرسه دارالفنون تاسیس شد، حدود 150 سال می‌گذرد؛ 150 سال پیشینه و قدمت برای یک کتابخانه اعتبار و آبروی کمی نیست، کتابخانه‌ای که امروز تبدیل به یک سازمان بزرگ فرهنگی شده است و ما آن را با نام سازمان اسناد و کتابخانه ملی می‌شناسیم. این روزها اما اوضاع و احوال کتابخانه ملی چندان خوش نیست و به نظر می‌رسد آن جایگاه و اهمیت گذشته را حداقل نزد مسوولان و مدیران ارشد کشور از دست داده است. از آغاز هفته جاری درهای کتابخانه ملی در حاشیه بزرگراه حقانی تهران در حالی روی مراجعه‌کنندگان گشوده شد که دیگر کسی بر صندلی ریاست آن تکیه نزده است. در واقع با پایان یافتن دوره 4 ساله مدیریت اشعری در سال88 ، حدود یک سال و نیم کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران رئیس رسمی نداشت. در چنین شرایطی اگر علی‌اکبر اشعری دغدغه‌ها و دلبستگی‌های فرهنگی نداشت، مسوولیت سازمانی را که برایش حکمی نزده‌اند، نمی‌پذیرفت.
کد خبر: ۳۸۲۶۵۴

اشعری می‌دانست که رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی در هر کشوری فقط یک رئیس کتابخانه یا سازمان فرهنگی ساده و معمولی نیست، بلکه نمادی فرهنگی برای آن کشور محسوب می‌شود. وقتی در دیپلماسی فرهنگی جهان،‌ ارتباط میان کتابخانه‌های ملی کشورها همواره موردتوجه ویژه است و بسیاری از سیاست‌های این عرصه را پیش می‌برد، کتابخانه ملی ایران نمی‌توانست چنین نباشد.

کتابخانه ملی ‌ایران امروز به یکی از تاثیرگذارترین نهادهای داخلی در مقیاس جهانی تبدیل شده است و حضوری پررنگ در معادلات و مصوبات یونسکو دارد. برای مثال در همین روزها چندین پرونده از جمله جایزه جهانی فردوسی و ثبت آثار در کمیته حافظه جهانی با پیگیری این سازمان و شخص علی اکبر اشعری به عنوان رئیس کتابخانه ملی در حال پیگیری است.

با خداحافظی رئیس این سازمان که حتی نام استعفا را هم بر آن نمی‌توان نهاد، باید هرچه زودتر کتابخانه ملی از این بلاتکلیفی خارج شود؛ وضعیتی که به سود هیچ‌کس نیست هرچند هفته گذشته برخی منابع خبری نزدیک به دولت به صورت غیررسمی از انتصاب هادی سعیدی‌کیاسری به سمت ریاست کتابخانه ملی خبر دادند، اما هنوز این خبر تایید نشده است.

سینا علیمحمدی / گروه فرهنگ‌و هنر

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها