من قربانی رفیق ناباب شدم

چند سال داری؟

25 ساله هستم. البته 2 سال است در زندان هستم. این مدت را نباید به عنوان عمرم حساب کرد چون هیچ لذتی از آن نبردم.

من این کار را نکردم و بارها هم گفته‌ام که قتل کار من نبوده است، اما می‌گویند که مدارک زیادی علیه من وجود دارد و باید قبول کنم.

بله قبول دارم اما قتل کار من نبود. من این کار را نکردم. هم‌ جرمانم برای این‌که خودشان را تبرئه کنند من را متهم می‌کنند. من بی‌گناه هستم.

قرار بود ما فقط سرقت کنیم و نه کار دیگری اما در شرایطی قرار گرفتیم که بچه‌ها مجبور شدند مرتکب قتل شوند.

دروغ می‌گویند من فقط گردن راننده را گرفتم.

قرار شد من و دو تن از دوستانم آژانسی کرایه کنیم و به خارج از تهران برویم، در راه مرد راننده را مجبور کنیم که از ماشین پیاده شود و بعد ماشینش را بدزدیم.

من در قتل نقشی نداشتم اما باید بگویم که در حین سرقت این اتفاق افتاد.

وقتی ما سوار ماشین شدیم در مکانی خلوت تصمیم به سرقت گرفتیم . من از پشت گردن آن مرد را گرفتم و گفتم که باید از ماشین پیاده شوی و پول‌هایت را هم به من بدهی، او مقاومت کرد و گفت که این کار را نمی‌کند. من فقط برای این‌که وادارش کنم این کار را بکند از پشت او را گرفتم اما اصلا با او درگیر نشدم و کسانی که داخل ماشین بودند او را به قتل رساندند.

نه، این حرف درست نیست . من این کار را نکردم. من هیچ چاقویی به او نزدم.

تنها 2000 تومان. مرد راننده پول زیادی نداشت.

وقتی که مرد راننده به قتل رسید ما ماشین را رها کردیم و متواری شدیم.

آنها در ماشین بودند و می‌گفتند که باید پول‌ها را برداریم و فرار کنیم. من هم پول‌ها را برداشتم و رفتم.

من به اتفاق دوستانم بازداشت شدم.

زمانی که ما داشتیم سرقت می‌کردیم‌ مردی موتور‌سوار ما را دید. بعد از چند روز او ما را به پلیس معرفی کرد.

بله من این کار را کردم. اما آن اعترافات را قبول ندارم، برای این‌که در شرایط خاص اعتراف کردم. اگر باز هم در آن شرایط قرار بگیرم اعتراف می‌کنم.

من در شرایط روحی خیلی بدی بودم بنابر‌این هر آنچه می‌گفتند قبول می‌کردم.

همه آنها علیه من اعتراف کرده بودند بنابر‌این حرف آنها قابل پذیرش‌تر بود.

نه، ما به ظاهر با هم دوست بودیم البته من این‌طور فکر می‌کردم اما حالا می‌بینم که اشتباه می‌کردم و آنها من را برای خلاصی خودشان از کاری که می‌کردند می‌خواستند.

من نمی‌خواستم سرقت کنم. این یک اتفاق بود.

من مشروب خورده بودم و در حالت عادی نبودم . دوستانم پیشنهاد کردند و من هم قبول کردم.

نه ، من در این مورد اصلا فکر نمی‌کردم.

بله ، آنها همگی سابقه دارند به همین خاطر هم می‌دانستند باید چه کنند اما من نمی‌دانستم و این اتفاق برایم افتاد.

می‌خواستم به پول برسم. فکر می‌کردم اگر چند ماشین به این شیوه به سرقت ببریم من می‌توانم بدون این‌که سال‌ها کار کنم پولدار شوم. نمی‌دانستم چنین عاقبتی پیدا می‌کنم.

بله ، کار آزاد می‌کردم اما درآمدم کم بود. باید سال‌ها کار می‌کردم تا به جایی برسم و من نمی‌خواستم این اتفاق بیفتد.

بله ، آنها قبول دارند که من کسی را نکشته‌ام و سعی می‌کنند به من کمک کنند تا بی‌گناهی‌ام را ثابت کنم. البته کار بسیار سختی است.

من تاکنون سعی می‌کردم بی‌گناهی‌ام را ثابت کنم البته نه این‌که از اولیای دم تقاضای بخشش ندارم. این‌طور نیست من هم خودم را در مرگ مقتول مقصر می‌دانم و بسیار ناراحت هستم.

اولیای دم خیلی از این اتفاق ناراحت هستند و تقاضای قصاص دارند. من هم به آنها حق می‌دهم. خانواده من تلاش زیادی برای این‌که از آنها بخواهند من را ببخشند کرده‌اند و خواهند کرد و امیدوارم که آنها هم قبول کنند.

من راضی‌ام به رضای خدا و به کرم و لطف او هم بسیار اعتقاد دارم و هر شب دعا می‌کنم تا خداوند در این مسیر به ما کمک کند. من به خداوند بسیار ایمان دارم و معتقدم اگر به زندان نمی‌افتادم تا این حد او را نمی‌شناختم. گاهی سختی‌هایی که بر انسان وارد می‌شود برای این است که بتواند خود را بسازد. من هم از این سختی‌ها درس می‌گیرم و سعی می‌کنم انسان خوبی باشم و بتوانم برای جامعه‌ام فردی مفید باشم و برای پدر و مادرم فرزندی خوب باشم.

قول می‌دهم شرافت انسانی داشته باشم و مثل یک فرد خوب زندگی کنم. سعی می‌کنم کاری پیدا کنم و درآمدی داشته باشم. ازدواج می‌کنم و صاحب فرزند می‌شوم و برای فرزندانم پدر خوبی می‌شوم.

من زیاده‌طلبی کردم و گول دوستانم را خوردم. فکر می‌کردم انسان هر کاری در زندگی‌اش بکند جزای آن را نخواهد دید. من اشتباه می‌کردم و خودم هم می‌دانم که نباید این کار را می‌کردم. من نباید در آن سرقت حاضر می‌شدم. من می‌توانستم از جوانی‌ام استفاده بهتری بکنم، درس بخوانم و یا این‌که کار کنم و پس‌اندازی داشته باشم. همیشه فکر می‌کردم باید پول زیادی به دست آورم و بتوانم خوشگذ‌رانی کنم. نمی‌دانستم برای به‌دست آوردن هرچیزی نیاز است که زحمت بکشم.

من از اولیای‌دم عذرخواهی می‌کنم چون با دوستان سارقم همراه شدم و از آنها می‌خواهم من را حلال کنند. من از آنها می‌خواهم من را ببخشند. باز هم تاکید می‌کنم که من مرتکب قتل نشده‌ام اما اگر آنها بر گناهکار بودن من تاکید دارند از آنها می‌خواهم من را ببخشند و به جوانی‌ام رحم کنند. اجازه دهند من هم زندگی کنم و فرصتی بدهند که بتوانم راه درست را در زندگی‌ام انتخاب کنم. من انسان بد‌ذاتی نیستم. در زندان بیشتر وقتم را نماز می‌خوانم و دعا می‌کنم و از روح بلند آن مرحوم می‌خواهم که من را ببخشد. سعی می‌کنم بیشتر کتاب بخوانم و با افراد دیگری که کارهای خلاف بزرگی کرده‌اند در ارتباط نباشم. این اتفاق خیلی روی من تاثیر گذاشته است و من خیلی تغییر کرده‌ام‌. امیدوارم اولیای‌دم هم این تغییر را متوجه شوند. البته باز هم می‌گویم که راضی‌ام به رضای خداوند و از او می‌خواهم گره‌ای که در زندگی‌ام افتاده است را باز کند، چون قادر بر هر کاری فقط اوست.

مرجان لقایی