شهر هزار سنگر

اما اینها تنها دلایل انتخاب این شهر نبود. دلیل دیگر که شاید مهم‌ترین دلیل بود،‌ تصور اشتباهی بود که اعضای اتحادیه کمونیست‌های ایران از وضعیت اعتقادی مردم آمل داشتند. به گفته سردار ناصر شعبانی که در آن زمان فرماندهی سپاه آمل را برعهده داشت، وجود برخی از کمونیست‌ها در شهر آمل و فعالیت آنها در آنجا باعث شده بود که سران اتحادیه کمونیست‌ها ظرفیت‌های دینی مردم را نبینند.

وی می‌افزاید: اشتباهشان نیز همین تصور غلط بود که مردم با آنها همراهی می‌کنند، غافل از این‌ که اصلا مردم آن ظرفیتی را که آنها فکر می‌کردند، برایشان فراهم نکردند.

به هر حال اعضای گروهک یاد شده با همین تصورات غلط، نزدیک به ساعت 11 شب روز پنجم بهمن عملیات خود را برای تصرف شهر آمل آغاز کرد و تا نزدیکی‌های صبح به درگیری با نیروهای بسیج و سپاه پرداخت و بخش‌هایی را نیز به تصرف خود درآورد. اما با آغاز صبح ششم بهمن، حماسه مردم آمل شکل گرفت و صدها نیروی داوطلب مردمی با روی آوردن به مقر سپاه و گرفتن سلا‌ح، به مقابله با آنها پرداختند. سنگربندی‌ها آغاز شد. از زن و مرد و پیر و جوان با آوردن شن و گونی اقدام به سنگرسازی و نبرد سنگر به سنگر کردند تا آنجا که آمل لقب «هزار سنگر» گرفت. اعضای اتحادیه کمونیست‌های ایران که خود را سربداران جنگل نامیده بودند نتوانستند بیشتر از یک روز مقاومت کنند و نزدیکی‌های غروب ششم بهمن، مردم آمل توانستند این شهر را پاکسازی کنند.

این حادثه که مصداقی از تصور غلط دشمنان درخصوص مردم ایران بود از چنان اهمیتی برخوردار بود که حضرت امام خمینی(ره) به خاطر آن مردم شهر آمل را سزاوار تقدیر دانسته و در وصیت‌نامه خود نیز این واقعه را متذکر شدند.