جای خالی مسعود

روز 18 شهریور 1380 (9 سپتامبر) مثل همه روزها از راه رسیده بود و خورشید ، مثل همه روزها برای زمین افغانستان تابیده بود اما صدای انفجاری که در این روز بلند شد، برای بسیاری از افغان‌ها پیام‌آور گریه بود ، گریه برای مردی که تقدیرش مبارزه کردن در راه آزادی بود.

احمد شاه مسعود، ترور شده بود، فرمانده‌ای که از کودکی روحش برای مبارزه صیقل یافته بود تا از جوانی وارد مبارزه شود، مبارزه با نیروهای شوروی کمونیست که می‌خواستند افغانستان را با کودتایی سرخ به کشورهای داس و چکش بچسبانند.

شاه مسعود اما از همان نخستین روزها در مقابل آنها موضع گرفت، اولین بار اگرچه شکست خورده و به پاکستان رفت اما بعد به افغانستان برگشت، ساکن پنجشیر شد و نیروهای روسی را مجبور کرد تا با او توافق‌نامه صلح امضا کنند. توافق‌نامه‌ای که مدت صلح بین ارتش سرخ و نیروهای مسعود را 2 سال تعیین کرده بود.

بعدها خود روس‌ها به این مساله اعتراف کردند که مسعود از همین دو سال برای گسترش دامنه نفوذش در افغانستان به بهترین شکل ممکن استفاده کرده است.

احمدشاه مسعود، از همان وقت به شیر دره پنجشیر ملقب شد، چریکی که مبارزه تقدیر او بود و سرنوشتش بود و او هم همین سرنوشت را با کمال میل پذیرفته بود.

شاه مسعود بدون شک یکی از محبوب‌ترین شخصیت‌های معاصر افغانستان است، شخصیتی که این روزها خلاء وجودی‌اش در منازعات سیاسی این کشور حسابی به چشم می‌آید.

پنجشیر حالا 8 سالی می‌شود که همین روزها دلش بهانه مردی را می‌کند که شیر دره پنجشیر بود.

رضا عظیمی