میثم اسماعیلی: در دامنه‌های کوه دماوند، در دشت‌های سرسبز حوالی لاریجان اگر قدم بزنید، فراتر از روستای «آب اسک» مردانی را می‌بینید که برف به دوش در حال حرکت هستند! پای کوهی می‌روند تا برف‌هایشان را در چاله‌ای / چاهی بریزند با این نیت که تابستان پرآبی داشته باشند. ورف چال (همان برف چال) یک مراسم سنتی و کهن و زیباست. در دوران قدیم به منظور تامین آب دام‌ها و حتی انسان با نظر یک فرزانه بزرگوار (سیدحسن ولی)‌، چاله‌ای عمیق در دامنه کوه دماوند حفر شد تا با پر شدن برف دامنه‌های قله، مشکل کم‌آبی تابستان این روستا حل شود. اما شهرت این مراسم که هر سال در نیمه دوم اردیبهشت انجام می‌شود تنها به چال کردن برف‌های زمستانی برنمی‌گردد. روز برگزاری مراسم ورف چال زمان حکومت یکروزه زنان این روستا نیز هست.
کد خبر: ۲۴۸۵۵۰

در این روز هیچ مردی در روستا نمی‌ماند، مگر سالخوردگان یا بیماران که آنها هم حق خارج شدن از خانه را ندارند. این روز، که اداره امور روستا در اختیار زنان است، به روز حکومت زن یا زن شاهی هم معروف است. زنان روستا، در  مراسم خاصی، چند نفر از زنان را به عنوان شاه، وزیر، داروغه و نگهبان انتخاب می‌کنند و انواع شیرینی و نان محلی می‌پزند و به جشن و پایکوبی می‌پردازند.چون هیچ مردی تا غروب حق ورود به روستا را ندارد، همه زنان آزادانه لباس‌های مورد علاقه خود را می‌پوشند و شادی می‌کنند. مردان نیز، صبح زود با ناهار و میوه و چای و شیرینی از روستا بیرون می‌روند، برف به دوش به سمت چاله ...

ناهار را به صورت گروهی می‌خورند و اگر ورف چال مصادف با عید خاصی باشد، به جشن و پایکوبی و اگر مصادف با ایام عزاداری باشد، به سوگواری می‌پردازند. پس از پر شدن چاه از برف و پوشاندن در چاه، با غذایی که همراه خود آورده‌اند از همدیگر پذیرایی می‌کنند، نماز جماعت می‌خوانند و پس از یک روز شاد و خاطره‌انگیز به روستا برمی‌گردند. غروب، حکومت یکروزه زنان در روستا تمام شده است تا سال بعد که مردان روستا برف‌های زمستانی دماوند را بر دوششان به سمت چاله ببرند.

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها