با بهزاد خداداد، کاپیتان تیم ملی تکواندو

برگشتم تا در اوج مثل ساعی بروم

باید خیلی سخت باشد که همیشه با این احساس دست و پنجه نرم کنی که می‌توانستی در میدانی بدرخشی که همه آرزوی یک بار پا گذاشتن در آن را دارند؛ میدانی به وسعت المپیک. میدانی که هر مدالش همیشه تو را در خاطره ملتی ماندگار می‌کند، اما ناگهان و تنها بر اثر یک غفلت یا شاید هم لجبازی این فرصت طلایی را از دست می‌دهی. فراموش کردن چنین اتفاقی نباید چندان آسان باشد بویژه اگر بهزاد خداداد باشی؛ با کوله‌باری از مدال‌های رنگارنگ، یادگار سال‌ها مبارزه در شیاپ چانگ. خداداد اولین مدالش را سال 98 در مسابقات جام جهانی آلمان و در اولین سال حضورش در تیم ملی کسب کرد تا ظهور یک ستاره درخشان را در آسمان تکواندوی ایران نوید دهد؛ ستاره‌ای که سال‌هاست می‌درخشد و هنوز هم همه به درخشش دوباره‌اش امید دارند. امروز همه و خودش از اتفاق تلخ نرفتن به المپیک پکن ناراحت و پشیمانند. او با حضور دوباره‌اش در اردوی تیم ملی می‌خواهد یک بار دیگر خودش را به اثبات برساند؛ تا اینجا نیز در شیاپ چانگ انتخابی تیم ملی بخوبی این را نشان داده است. خودش می‌گوید: فقط به تمرین در تیم ملی و تبعیت از مربیان فکر می‌کنم. خداداد این روزها کاپیتان تیم ملی است و بازوبندی را به دست بسته که تا همین چند ماه پیش بر بازوی اسطوره‌ای همچون پهلوان هادی ساعی بود. «‌هادی بهترین تصمیم را گرفت. او در اوج رفت. من هم دلم می‌خواهد در اوج بروم... طلای المپیک لندن.» باید دید تا المپیک لندن چه اتفاقاتی می‌افتد. خودش که امیدوار است... .
کد خبر: ۲۳۷۴۳۵

این همه مدال داری، اما هنوز جای مدال المپیک در این کلکسیون خالی است.

دقیقا همین طور است. 4، 5 سال برای حضور در المپیک زحمت کشیدم و در حالی که در یک قدمی المپیک آتن بودم براحتی بهترین شانس دوران ورزشی‌ام را از دست دادم و از تیم ملی کنار گذاشته شدم. به هر حال گذشته برنمی‌گردد و باید به آینده نگاه کرد. به راحتی از کنار مدال المپیک نمی‌گذرم و تمام تلاش خودم را برای حضور در المپیک لندن و کسب مدال در آن مسابقات به کار می‌گیرم. امیدوارم بتوانم به این هدف بزرگ برسم تا تنها جای خالی کلکسیون مدال‌های بهزاد خداداد پر شود.

چه مسائلی پیش آمد که فرصت طلایی حضور در المپیک پکن را از دست دادی؟

با توجه به این که خاطره بسیار تلخی است، راجع به آن اتفاقات فکر نمی‌کنم. به طور کلی مسائلی را که قبل و بعد از المپیک اتفاق افتاد فراموش کرده‌ام و پس از حضور در مسابقات انتخابی هم‌اکنون با قدرت در تمرینات تیم ملی حضور دارم. در واقع با طرز تفکر بهتر و درس گرفتن از تجربه تلخ گذشته می‌خواهم باز هم خودم را ثابت کنم و حتی آماده‌تر از گذشته باشم.

چه چیزی باعث شده در این باره هیچ حرفی نزنی؟

مطرح کردن مسائلی که بهترین شانس زندگی را از من گرفت، هیچ فایده‌ای ندارد و باز هم حاشیه‌ساز شده و روند تمریناتم را مختل می‌کند؛ نمی‌توان با همان نگاه گذشته زیر نظر کادر فنی تمرین کرد. امروز رابطه خوبی با مهماندوست سرمربی و افلاکی مربی تیم ملی دارم و نمی‌خواهم خدشه‌ای به این رابطه خوب و بی‌حاشیه وارد شود. از طرفی قبلا تنها بهزاد خداداد در تیم ملی بودم، اما امروز کاپیتان تیم ملی هستم و باید الگوی خوبی برای جوانان و تازه‌واردان به اردوی تیم باشم. سعی می‌کنم هم به عنوان بازیکن و هم به عنوان کاپیتان به طور کامل در خدمت تیم ملی باشم، هم از کادر فنی نکاتی یاد بگیرم و هم به جوانان تیم نکاتی یاد بدهم.

خداداد با کسب عنوان نخست در سومین مرحله مسابقات انتخابی تیم ملی به این تیم برگشت. درباره مسابقات انتخابی بگو.

باانگیزه و طرز تفکر جدیدی پا به عرصه مسابقات گذاشتم و تمامی مسائل قبل از المپیک را به دست فراموشی سپردم. قبل از شرکت در مسابقات انتخابی وزن دوم گفته بودم تمامی هم و غمم این است که آمادگی مطلوبم را نشان دهم. به همین دلیل تمرینات اختصاصی‌ام را زیرنظر مرتضی کریمی و بیژن مقانلو انجام دادم و نتیجه تمرینات این بود که توانستم همان بهزاد گذشته باشم. در این مسابقات تمامی مدعیان با آمادگی و انگیزه لازم آمده بودند تا بتوانند در اردوهای تیم ملی حضور یابند، من نیز می‌دانستم میدان سختی در پیش دارم و همه حریفان با انگیزه می‌آیند تا پس از المپیک جای مرا بگیرند، اما ‌من بازیکنی نیستم که جا بزنم و شانه خالی کنم.

چه چیزی این انگیزه را در تو ایجاد کرد؟

باانگیزه و روحیه مناسبی که از طریق دوستان و اعضای خانواده کسب کرده بودم، مبارزه کردم و نفر اول وزن 58- کیلوگرم شدم، من برای همه حریفان احترام قائلم و این عنوان را مدیون کسانی هستم که در کنارم تمرین کردند. من بهترین مبارزات خود را برای کسب نظر کادر فنی تیم ملی انجام دادم. این مسابقات از حساسیت زیادی برخوردار بود و هر بازی برایم حکم فینال را داشت، زیرا چکیده‌ای از بهترین‌های تکواندوی ایران در این مسابقات حضور داشتند. امروز نیز مانند مسابقات قهرمانی دانشجویان جهان که به سرمربیگری مهماندوست تیم ملی قهرمان جهان شد، مجددا باانگیزه و اعتقاد کار خود را آغاز کردم و در ترکیب تیم ملی به کسب مهم‌ترین عنوان و مدال طلا می‌اندیشم و تحت هیچ شرایطی اجازه نمی‌دهم حواشی گذشته تکرار شود و تنها به حضور در مسابقات آینده می‌اندیشم.

از دور جدید تمرینات تیم ملی گفتی. در حال حاضر روند تمرینات چگونه است؟

پس از برگزاری 3 دوره مسابقات انتخابی تیم ملی، کادر فنی 27 نفر را به اردوی آماده‌سازی دعوت کرد. حدود یک ماه است که تمرینات تیم به صورت جدی در خوابگاه شماره یک آزادی در حال پیگیری است. البته ابتدا چون تمرینات با امتحانات درسی تعدادی از ملی‌پوشان مصادف شده بود آنها روزهایی را که امتحان داشتند با اجازه مربیان در تمرینات غایب بودند، با وجود این تمرینات به شکل منظم و مداوم پیگیری شد و هیچ مشکلی در این زمینه وجود نداشت.

این اردو به منظور شرکت در چه مسابقاتی تشکیل شده است؟

در 6 ماه اول سال آینده مسابقات حساس و سنگینی پیش رو داریم؛ جام جهانی، مسابقات قهرمانی جهان، جشنواره هنرهای رزمی، مسابقات جام فجر و چند تورنمنت سنگین اروپایی. در صورتی که مربیان تیم، مرا برای شرکت در هر کدام از این مسابقات  انتخاب کنند، امیدوارم باز هم بتوانم افتخارآفرین باشم.

رمز موفقیت تکواندوی ایران چیست؟ موفقیتی که به شکلی تداوم داشته که ورزش‌دوستان در هر مسابقه‌ای از تکواندو انتظاری جز قهرمانی ندارند.

تکواندو همواره به لحاظ نظم، انضباط و هماهنگی در بین همه رشته‌های ورزشی زبانزد خاص و عام است. در واقع تکواندو خانواده‌ای صمیمی است که هیچ تنش حادی بین اعضای این خانواده وجود ندارد. در اردوهای تیم ملی نفرات جوان و تازه وارد به دلیل صمیمیت حاکم بر تمرینات خیلی زود با سایر نفرات اخت می‌شوند و ضمن رعایت احترام به قدیمی‌های تیم با آنها شوخی هم می‌کنند. می‌خواهم بگویم فضای خشک و تنش آلود در این سال‌هایی که من در تیم ملی هستم بر تمرینات تیم حاکم نبوده است. امروز هم این روند ادامه دارد. طبیعی است که این خواسته کادر فنی است که صمیمیت در تمرینات تیم ملی موج می‌زند.

نظرت درباره خداحافظی هادی ساعی چیست؟

حدود 11 سال با هادی در تیم ملی بودم، به عنوان یک بازیکن همواره جای او در تیم ملی خالی است. او اسطوره و اعجوبه تکواندوست، اما به هر حال از تیم ملی خداحافظی کرده و ما باید به این وضعیت عادت کنیم. با همت و تلاش دسته‌جمعی باید جای خالی هادی ساعی را پر کنیم.خود من سعی خواهم کرد از هادی به عنوان یک استاد مشاوره بگیرم.

معتقدم ساعی بهترین تصمیم ممکن را گرفت و در اوج از دنیای قهرمانی کنار رفت. اینک هر جا نام تکواندو شنیده می‌شود، همزمان نام ساعی نیز مطرح است. جهان تکواندو، ایران را به اسم ساعی می‌شناسد و ساعی الگوی هر تکواندوکار ایرانی و خارجی است. این درست است که نبود هادی در تیم ملی تکواندو باعث حسرت است ولی همواره به افتخارات وی می‌بالیم و از این که هم تیمی ساعی بوده‌ام افتخار می‌کنم.

لیگ برتر را چطور می‌بینی؟ امسال این لیگ توانسته انتظارات را برآورده کند؟

 تکواندوی ایران بی‌شک مدیون لیگ است. نونهالان و همه رده‌های سنی موفقیت خود را مدیون لیگ هستند، اما امسال متاسفانه لیگ دچار افت شده است. فدراسیون در این زمینه برنامه‌ریزی لازم را داشته ولی به نظر من می‌توانستیم لیگ برتر را با تعداد تیم‌های بیشتری برگزار کنیم. از طرفی صدا و سیما هم به لیگ تکواندو بی‌مهری می‌کند، پخش زنده لیگ می‌تواند موجب افزایش انگیزه اسپانسرها و همچنین تکواندوکاران شود تا شاهد پویایی هر چه بیشتر لیگ باشیم. ورزش المپیکی و افتخارآفرین تکواندو باید لیگش از تلویزیون پخش مستقیم شود. روابط عمومی فدراسیون باید در این زمینه بیشتر تلاش کند. به عنوان یک ملی‌پوش با سابقه و کاپیتان تیم ملی از این که لیگ برتر پخش مستقیم نمی‌شود، دلخورم، چرا که در بی‌خبری مردم، رقابت هم هیجان خاصی ندارد.

این مورد را به فدراسیون یادآوری نکردی؟

 نه‌تنها من بلکه مربیان نیز چندبار در مصاحبه‌های خود خواستار پخش مستقیم لیگ شدند، اما هیچ کس توجهی به این خواسته بحق نداشت. فدراسیون باید همت کند، بزرگان ورزش و صدا و سیما باید گوشه چشمی به تکواندو و ورزش‌های غیر توپی داشته باشند. این همه بر استعدادیابی در ورزش تاکید می‌کنند، اما از این نکته خیلی مهم غافل هستند که پخش مستقیم لیگ می‌تواند خود نقش بزرگی در جذب جوانان به این رشته داشته باشد همان‌طور که بعضی رشته‌های ورزشی مثل بسکتبال در کنار برنامه‌ریزی خود و با کمک پخش مستقیم مسابقات توانستند بسیاری از استعدادهای سطح کشور را جذب کنند، تکواندو هم باید به این مهم توجه داشته باشد. در یک کلام ورزش فقط فوتبال و کشتی نیست، در المپیک و مسابقات مختلف این مساله بخوبی ثابت شده است. خیلی جالب است رشته‌های رزمی دیگر مثل کاراته و جودو از سیما پخش می‌شوند، اما تکواندو این امتیاز را ندارد. این نقص در جذب تیم‌ها برای لیگ سال آینده بسیار موثر خواهد بود. با ادامه این روند، استقبال تیم‌ها بسیار کم می‌شود و حامیان مالی علاقه‌ای برای سرمایه‌گذاری در لیگ تکواندو نخواهند داشت.

در لیگ امسال 2 بار شکست خوردی، یک بار مقابل بابادی و یک بار مقابل احمدی.

قبل از برگزاری هفته سوم در تمرینات، پی.سی.ال پایم پاره شد و به دستور دکتر رازی، نباید مبارزه می‌کردم، اما چون دیدار مس کرمان و دانشگاه آزاد خیلی حساس بود، نتوانستم از مربیان بخواهم که استراحت کنم. در ابتدای مبارزه، 4 بر یک از بابادی جلو بودم؛ ضربه‌ای به پایم خورد که دیگر نتوانستم به کارم ادامه دهم و مغلوب شدم.

با هوگوی الکترونیکی دیگر کره‌ایها نمی‌‌توانند با اعمال نفوذ در بین داوران حق تکواندوکاران سایر کشورها را پایمال کنند

مقابل احمدی نیز اتفاقی شکست خوردم. در آن مبارزه هم اگر ضربه احمدی به سرم اصابت نمی‌کرد، نمی‌باختم، چون با نتیجه 3 بر یک از حریف جلو بودم. به هر حال، من برای مسابقات انتخابی تمرکز کرده بودم و خوشبختانه به هدفم برای برگشتن به تیم ملی رسیدم. البته موفقیت تیم‌های باشگاهی که در عضویت آنها هستم، همیشه برایم اهمیت زیادی دارد.

به استعدادیابی و پشتوانه‌سازی اشاره کردی، تکواندو در این زمینه موفق بوده است؟

 شک نکنید. یکی دیگر از عوامل موفقیت تکواندوی ایران، پشتوانه سازی است.وقتی جوانانی که از دل لیگ شکل گرفته‌اند، در مسابقات قهرمانی آسیا برای اولین بار تیم ایران را قهرمان آسیا می‌کنند، نشان‌دهنده چیست؟ پشتوانه‌سازی ضامن موفقیت‌های آینده خواهد بود و به همین دلیل، بر توجه بیش از پیش به لیگ تاکید دارم.

یعنی این امید را باید داشت که پس از کنار رفتن بزرگانی مثل ساعی، بی باک و خداداد، ستارگانی جانشین آنها خواهند شد؟

معتقدم نسل طلایی تکواندوی ایران در راه است. به یقین نوجوانان و جوانانی که الان در تکواندو می‌بینیم، در 3 سال آینده جا پای بزرگان تکواندو خواهند گذاشت. این مرهون برنامه‌ریزی فدراسیون است که تیم ملی ما با این روند، هیچ‌گاه از وجود ستاره خالی نخواهد بود و نوار موفقیت‌های تکواندوی ایران در مسابقات گوناگون تداوم خواهد داشت.

اما شایعاتی درباره تغییر و تحولات در مدیریت فدراسیون به گوش می‌رسد و خود رئیس فدراسیون نیز در این زمینه، واکنش‌هایی نشان داده است.

وقتی صحبت از موفقیت یک رشته ورزشی می‌شود، روشن است که مدیریت خوب فدراسیون آن رشته در این موفقیت دخیل بوده است. به نظر من، آقای پولادگر یکی از بهترین و موفق ترین مدیران ورزشی ماست و باید قدردان زحمات او بود و براحتی سرمایه‌های خود را از دست ندهیم.

نظرت درباره استفاده از هوگوی الکترونیکی چیست؟

هوگوی الکترونیکی، دست کره‌ای‌ها را بست. آنها دیگر نمی‌توانند با اعمال نفوذ در داوران، حق تکواندوکاران دیگر کشورها را پایمال کنند، چرا که اساسا این شیوه نقش داوران و خطای انسانی در امتیاز دادن به تکواندوکاران را در جریان یک مبارزه به حداقل می‌رساند. از طرفی، همین هوگوی الکترونیکی یکی از دلایلی بود که ما توانستیم در مسابقات قهرمانی آسیا پس از چند سال قهرمانی را از چنگ کره‌ای‌ها در بیاوریم و به حق واقعی خود یعنی قرار گرفتن بر سکوی نخست قاره، دست یابیم.

وضعیت داوری در کشورمان را چطور می‌بینی؟

 تکواندوی ایران، داوران خوبی دارد و طبیعی است که آنها نیز به مرور زمان با شیوه قضاوت جدید تکواندو، آشناتر خواهند شد و هیچ نگرانی در این خصوص وجود ندارد، اما همان طور که گفتم، عادت کردن به این سیستم داوری هم برای تکواندوکاران و هم برای داوران به زمان نیاز دارد.

کسب کرسی‌های بین‌المللی تا چه حد می‌تواند در موفقیت یک رشته ورزشی موثر باشد؟

 در رشته‌هایی مثل تکواندو که شاهد سیطره یک کشور یا چند کشور بر آنها هستیم، کسب کرسی جهانی ضروری است. در تکواندو چون کره‌ای‌ها این رشته را متعلق به خود می‌دانند، طبیعی است که از هر ترفندی استفاده می‌کنند تا از اقتدارشان در سطح جهان تکواندو کاسته نشود. بنابراین ضروری است که ما در فدراسیون جهانی با توجه به توانایی‌هایمان در این رشته، صاحب کرسی‌های تاثیر‌گذاری شویم.

سال‌هاست که کشورهایی مثل ما از بی‌عدالتی و نفوذ کره‌ای‌ها در تکواندو ضربه می‌خورند و باید تمهیدات لازم را در این زمینه داشت و ضمن کسب کرسی بین‌المللی حداقل مانع پایمال شدن حق تکواندوکاران کشورمان شویم. هرچند هم اکنون در اتحادیه آسیایی کرسی‌هایی داریم، اما این کافی نیست. کرسی جهانی موثر یک چیز دیگری است و باید به آن هم دست یابیم. اجحاف‌هایی که در حق ملی‌پوشان ما صورت گرفته همواره ما را نگران کرده و می‌کند که مبادا به ناحق زحماتمان بر باد رود.

به طور کلی شرایط تکواندو در سطح جهان نسبت به گذشته چه تغییری کرده است؟

با توجه به این که تکواندو در چند دوره اخیر المپیک حضور داشته است، اکثر کشورهای دنیا سرمایه‌گذاری خاصی روی این رشته انجام داده‌اند و با طراحی برنامه‌های مختلف سعی می‌کنند بتدریج خود را به قدرت‌های برتر این رشته در دنیا برسانند. به همین دلیل است که ما در هر دوره از مسابقات جهانی شاهد فشردگی و حساسیت بیشتر این رقابت‌ها نسبت به ادوار گذشته هستیم.

اگر قبلا می‌توانستیم با روزانه 3 ساعت تمرین حضوری موفقیت‌آمیز در مسابقات جهانی داشته باشیم، امروز باید 5 ساعت به تمرین بپردازیم، چرا که رقابت خیلی سنگین شده است. خوشبختانه کادر فنی تیم ملی به این موضوع اشراف کامل دارند و به صورت شبانه‌روزی برای موفقیت تیم ملی در کنار ملی‌پوشان تلاش می‌کنند.

من هم در کنار سایر اعضای تیم با تمام وجود به تمرین می‌پردازم چرا که نمی‌خواهم مدیون مردم باشم و باید پاسخگوی زحمات و محبت‌های همه آنها باشم.

فکر می‌کنی در مسابقات جهانی سال آینده بتوانی انتظارات را برآورده کنی؟

قبل از این که به فکر مسابقات جهانی سال آینده باشم باید با انجام تمرینات منظم و کسب حداکثر آمادگی توانایی خودم را ثابت کنم.

همان‌طور که گفتم سال آینده چند مسابقه حساس و سنگین را پیش‌رو داریم. هر تصمیمی که کادر فنی بگیرند آن را می‌پذیرم. در هر مسابقه‌ای که عضو تیم ملی باشم با همه وجود برای خوشحال کردن دل مردم بازی می‌کنم و با همه وجود روی شیاپ چانگ حاضر می‌شوم. اگر هم کادر فنی انتخابم نکنند باز هم تصمیم آنها را می‌پذیرم و به تمریناتم ادامه می‌دهم.

حرف آخر؟

 پس از دور ماندن از صحنه المپیک به لحاظ روحی خیلی با مشکل مواجه شدم. فاصله گرفتن از شرایط ایده‌ال برای یک ورزشکار خیلی مشکل‌ساز است بخصوص این که این مشکل ناشی از المپیک ‌ نهایت آرزوی هر ورزشکار در کره زمین ‌ باشد. باور کنید در این شرایط حتی ادامه دادن ورزش نیز کار بسیار دشواری است چه برسد به آن که بخواهی برای قهرمانی دوباره تلاش کنی. به هر حال با راهنمایی‌های دوستان، استاد کریمی و استاد مقانلو و دلگرمی خانواده‌ام توانستم دوباره خودم را بازیابم و پس از شرکت موفقیت‌آمیز در مسابقات انتخابی دوباره به تیم ملی راه پیدا کردم. امیدوارم بتوانم پاسخ زحمات و محبت‌های همه عزیزانی را که یاریگرم بوده‌اند بدهم و با دست پر از مسابقات پیش روی به کشورم بازگردم.

شناسنامه ورزشی خداداد

از سال 1370 یعنی از 10 سالگی از منطقه جنوب تهران (کیانشهر) زیر نظر استاد پرویز زمانی رسما تکواندو را شروع کردم.

البته قبلش ژیمناستیک کار بودم، اما در نهایت به تکواندو علاقه‌مند شدم و از سال 1998 به تیم ملی راه پیدا کردم.

در این چند سال، مدال نقره جام جهانی 98  آلمان، نقره مسابقات آزمایشی المپیک سیدنی در سال 99، برنز 2000 ارتش‌های جهان در کره جنوبی، طلای 2001 قهرمانی جهان، نقره 2001 قهرمانی جهان در آلمان، نقره 2005 قهرمانی جهان در ایتالیا، برنز جام جهانی 2002 ژاپن، 2 طلای دانشجویان جهان در سال‌های 2003 و 2005، نقره و برنز المپیک دانشجویان جهان در سال‌های 2004 و 2006، نقره بازی‌های آسیایی بوسان در سال2002، برنز بازی‌های آسیایی دوحه در سال 2006، طلای قهرمانی آسیا در سال 2007، کسب سهمیه المپیک آتن در سال 2007، طلای مسابقات ستارگان جهان در امارات و همچنین 20 مدال از تورنمنت‌های بین‌المللی مختلف کسب کرده‌ام.

امید توفیقی

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها