نسل مسی می‌تواند جام‌جهانی را هم فتح کند

واقعا چه اتفاقی افتاد که ساراگوسا به دسته دوم رفت؟

نمی‌دانم هر قدر این سوال را نزد خود مطرح کرده‌ام، پاسخی برای آن نیافته‌ام، ولی این را می‌توانم بگویم، ما هیچ‌گاه به اندازه کافی در تیم، هماهنگ نشدیم. چند بار نیز مربی‌امان عوض شد و بازیکنان ما هم بندرت آن طور بازی کردند که در توان‌شان بود.

دوست دارید دوران فوتبالتان را کجا و چگونه به پایان برسانید؟

درباره آن فکر نکرده‌‌ام، ولی از زندگی و بازی در اسپانیا راضی‌ام و لیگ آن را می‌پسندم. در عین حال، شوق حضور مجدد در لیگ کشورم همیشه در دلم هست، اما این کار فقط زمانی میسر می‌شود که تمامی شرایط آن فراهم آید. باید صبر کنم و ببینم چه می‌شود، زیرا در فوتبال حرفه‌ای، چیزی که معنا و منطق ندارد، برنامه‌ریزی دقیق برای آینده است.

در باشگاه‌های متعدد بازی کرده‌‌اید، اما کدام‌یک برای شما مثبت‌تر و خالق خاطرات شیرین‌تر بوده است؟

تمام تیم‌های محل عضویت‌ام، از دید من باشگاه‌های خاصی بوده‌اند و خاطراتی را برایم به جا گذاشته‌اند، گاهی دورانی موفق را با آنها گذرانده‌ام و بعضی اوقات نیز روزهای بد را.

با وجود این، تجربیات حضور در آن تیم‌ها مرا به بازیکنانی بهتر بدل کرده‌اند و برای یک فوتبالیست حرفه‌ای این همیشه مهم‌ترین دستاورد است. به لحاظ فرهنگی و آشنایی با کشورهای مختلف و زندگی متنوع نیز این سفرها جملگی مفید بوده‌اند.

بازی‌های ملی چقدر برایتان مهم بود؟

عشق من به تیم ملی آرژانتین هرگز پایان نمی‌یابد و هرگز به آن پشت نکردم و حتی در دیدارهای دوستانه نیز به جانفشانی پرداختم. درست است که از بد حادثه بجز طلای المپیک 2004 آتن به هیچ جام بزرگی در معیت این تیم نرسیدم اما لااقل این آرزویم برآورده شد که مهره خدمتگزار چنین تیمی باشم. پس از خداحافظی دیگر نباید به فکر رجعت باشم و بعکس باید کاری کنم که استعداد بازیکنان جوان‌تر این تیم شکوفا شوند و همان‌طور که دو المپیک اخیر را فتح کرده‌اند، در جام‌جهانی هم اول شوند.

حتما با دیدن بازی‌های تیم ملی آرژانتین در خاطرات فرو می‌روید و افسوس گذشته را می‌خورید.

همین‌طور است که می‌گویید؛ اما قبلا هم گفتم اصلا قصد ندارم تصمیمم را عوض کنم زیرا از شرایط موجود راضی‌‌ام. می‌دانستم که دو 3 سال آخر فوتبال حرفه‌ای من باید مختص بازی‌های باشگاهی باشد و عقلایی و مقدور نیست که در دیدارهای ملی هم حضور یابم. با سن و سال فعلی‌ام حضور همزمان مجدد در مسابقات باشگاهی و ملی،‌ برایم بسیار سخت شده بود.

یعنی هیچ راهی برای بازگشتتان به این سطح وجود ندارد؟

خیر. این یک نوع بی‌احترامی به سایر بازیکنان پست دفاع وسط خواهد بود که قصد داشته‌اند جای مرا بگیرند و حقشان هم هست که چنین کنند.

اخیرا مارتین دی میکلیس بایرن مونیخی بیشتر از دیگران در مکان شما بازی کرده است. او را چگونه می‌بینید؟

او بد کار نکرده است، اما تعدادی جوان‌‌تر از وی و نفرات مستعد داریم که با وی بشدت رقابت خواهند کرد و تشنه موفقیت‌اند.

توصیه شما با آن تجربه با ارزش‌تان با سایر مدافعان وسط و جوان‌ترها چیست؟

به جز مهارت‌های فردی، اولین نیاز یک مدافع وسط، قدرت بازی‌خوانی و هماهنگ شدن با یاران کناری‌اش است. اگر با سایر بازیکنانتان هماهنگ نباشید، ضربات جبران‌ناپذیری به تیم وارد خواهد شد. مدافعان وسط به سبب محل استقرار‌شان، دید وسیع‌تری نسبت به سایر نفرات تیم خود دارند و باید از این موقعیت نهایت استفاده را ببرند.

حتما یکی از خاطرات شیرینتان قهرمانی در فوتبال المپیک آتن در معیت تیم ملی امید آرژانتین بوده است.

همین‌طور است بویژه که پیش از آن، آرژانتین هرگز طلای المپیک را در این رشته نبرده بود. فتح این‌گونه تورنمنت‌های کلاسیک، ارزشی غیرقابل وصف دارد و واقعا تجربه‌ای یگانه برای من بود.

آیا انتظار داشتید تیم امسال کشورتان با نسل مسی و اگه‌رو طلای 4 سال پیش شما را تکرار کند؟

بله، انتظار آن را می‌کشیدم. آنها توان بالقوه‌شان را داشتند و فقط کافی بود مهارت‌های خود را رو کنند و این کاری بود که انجام دادند. در میدان‌های بزرگ،‌ فقط با استعداد بودن کافی نیست، بلکه باید فداکاری کنید و از جان مایه بگذارید و خوشبختانه ما تیمی داشتیم که در پکن چنین کرد.

آیا می‌توان امیدوار بود که همین نسل جوان، آرژانتین را در جام‌جهانی 2010 پس از 24 سال فترت از نو قهرمان این رقابت‌ها هم بکنند؟

به طور بالقوه این توان را دارند، اما باید پخته‌تر شوند، زیرا جام‌جهانی بسیار دشوارتر از فوتبال المپیک است و اگر در المپیک با سلاح مهارت می‌توان اول شد، تنها چیزی که در جام ‌جهانی شما را بر سکوی نخست می‌نشاند،‌ تجربه و دیدگاه حرفه‌ای و درست است.

اما صرف‌نظر از المپیک، آرژانتین در سال‌های اخیر در دیگر دیدارهای ملی شکست خورده است.، چرا؟

یک مشکل عمده این است که تعداد کثیری از ملی‌پوشان آرژانتین لژیونر هستند و وقتی به بازی‌ها و اردوهای ملی پای می‌گذارند، تخلیه انرژی شده‌اند و پرنشاط و سرحال نیستند؛ اگر بتوان کاری کرد که آنها در طول فصل اینقدر به میدان نروند، شاید بتوان معادله‌ای را که گفتید قدری عوض کرد، اما قبول دارم که در دنیای حرفه‌ای امروز، کار بسیار سختی است.

ظاهرا الفیو باسیله چه در هیات سرمربی تیم ملی آرژانتین و چه مربی تیم امید این کشور در کارش موفق است. این طور نیست؟

باسیله تجربه لازم را دارد و این مرتبه دومی است که مربی ملی شده و بنابراین می‌داند که با چه چیزهایی طرف است. حسن او برقراری ارتباط دوستانه با شاگردانش و کار روی وجوه روحی آنهاست و از این طریق توانسته است بهترین بازی‌ها را از ملی‌پوشان بگیرد.

خودتان چه؟ آیا شما را هم روزی در لباس مربیگری خواهیم دید؟

شک دارم. این کار شهامت و کاراکتر خاصی را می‌طلبد که شاید در وجود من نباشد. باید در نهایت شغل دیگری را در دنیای فوتبال بیابم که پس از بازنشستگی‌ام به کار می‌آید.

مترجم:‌وصال روحانی
منبع: Daily Telegroph 
8  سپتامبر