سفری به دل سینمای کودک و نوجوان
چند روز پیش، همراه برادر کوچکم به سفری سینمایی رفتم؛ سفری به دل رنگ و خیال، برای تماشای انیمیشن «فرمانروای آب». در اواسط فیلم، بی‌اختیار به این فکر افتادم که آیا پولم را هدر داده‌ام یا نه؟ اما هرچه پیشتر رفتم، فهمیدم نه‌تنها تماشای این اثر هدررفت نیست بلکه نشانه‌ای از رشد تدریجی صنعت پویانمایی در ایران است.
درخشش جلوه‌های بصری، طراحی‌های چشم‌نواز وگرافیک دقیق، گواه پیشرفت است؛ هرچند در بطن محتوا و پیرنگ داستانی، هنوز جای خالی عمق و انسجام احساس می‌شود.این ضعف تنها محدود به انیمیشن نیست.سال‌هاست کودک و نوجوان در جهان هنر، به‌ویژه سینما، مهجور مانده‌اند.انتخاب بهترین فیلم درحوزه کودک و نوجوان کار دشواری است.پارسال به فیلم «باغ کیانوش» اشاره کردم؛ اثری با نوری دلچسب اما کاستی‌هایی در محتوا و طراحی صحنه. واقعیت این است که کودک یا نوجوان، بیش از هرچیز به دنبال لذت و کشف است. او می‌خواهد چیزی ببیند که حس تازگی، کنجکاوی و«خفن بودن» را در وجودش بیدار کند. از این رو، برای کودکان زیر هشت سال، «ببعی قهرمان»، «شهر موش‌ها» و انیمیشن خارجی «در جست‌وجوی نمو» را برمی‌گزینم. برای گروه زیر ۱۲ سال، «باشو غریبه کوچک» و «افسانه نارنیا» را پیشنهاد می‌کنم.نوجوانان ۱۲ تا ۱۵ساله می‌توانند از تماشای «بچه‌های آسمان»، «پدینگتون» و «قهرمانان کوچک» لذت ببرند؛ وآنانی که پا به دنیای ۱۵سالگی گذاشته‌اند، با دیدن «۲۱ روز بعد» و انیمیشن‌های درخشان «درون و بیرون» و «روح»، می‌توانند در سفری درونی‌تر،معنای احساس،امید و رشدرا تجربه کنند.
