رازهای احساس امنیت
احساس امنیت مردم جهان به‌شدت به منطقه جغرافیایی،وضعیت اقتصادی و ثبات سیاسی بستگی دارد. درحالی که حدود۷۰درصد مردم جهان درمحله‌های خود احساس امنیت نسبی دارند،این رقم درمناطق درگیر جنگ یابی‌ثباتی به زیر۵۰درصد می‌رسد.
امنیت، نظم و قانون از اساسی‌ترین ارکان ثبات یک کشور هستند. آخرین گزارش مؤسسه گالوپ در مورد امنیت جهانی می‌تواند بینشی در مورد وضعیت امنیت در جهان ارائه دهد. در این گزارش به کشورها براساس شاخص نظم و قانون که شامل میزان اطمینان به پلیس، حس امنیت فردی و قربانی جرم بودن است نمره‌دهی شده. بالاترین نمره در این شاخص متعلق به تاجیکستان با نمره ۹۷ و لیبریا با نمره ۴۹ دارای کمترین نمره است. ایران با نمره ۸۴ جایگاه خوبی در این شاخص دارد.نرخ بالای قتل، سرقت یا خشونت‌های خیابانی در کشورهایی مانند ونزوئلا یا آفریقای جنوبی مستقیما احساس امنیت را کاهش می‌دهد. براساس گزارش گالوپ، در کشورهایی که مردم شب احساس امنیت در راه رفتن ندارند، امتیاز احساس امنیت زیر ۵۰درصد است.
همچنین دسترسی به محیط‌های امن برای زندگی و تردد، به‌ویژه برای زنان و کودکان نقش کلیدی دارد اما شاخص‌های دیگری در این احساس نقش دارند. به‌عنوان مثال مشکلات اقتصادی مانند بیکاری، تورم یا فقر احساس ناامنی را افزایش می‌دهد. زیرا مردم نگران تأمین نیازهای اولیه خود هستند. همچنین شکاف طبقاتی و نابرابری در توزیع منابع، احساس ناامنی اجتماعی را تشدید می‌کند. در مقابل وجود خدمات بهداشتی، آموزشی و زیرساختی قوی به مردم اطمینان می‌دهد که در مواقع نیاز حمایت می‌شوند. در جوامعی با انسجام اجتماعی بالا، مردم احساس امنیت بیشتری دارند. برعکس، تنش‌های قومی، مذهبی یا سیاسی می‌تواند این احساس را کاهش دهد.انتشار اخبار منفی یا اطلاعات نادرست_ به‌ویژه در شبکه‌های اجتماعی_ می‌تواند ترس و ناامنی را تشدید کند. گزارش اخیر گالوپ اشاره می‌کند که پوشش نابرابر درگیری‌ها_ مثل کم‌توجهی به مرگ غیرنظامیان در کشورهای کم‌درآمد_ بر‌احساس امنیت تأثیر دارد. در برابر همه این موارد باید به حضور پلیس کارآمد و قابل اعتماد هم اشاره کرد که احساس امنیت را تقویت می‌کند و استفاده از فناوری‌های نظارتی مانند دوربین‌های مداربسته در شهرهای امن می‌تواند احساس امنیت را افزایش دهد.
همچنین دسترسی به محیط‌های امن برای زندگی و تردد، به‌ویژه برای زنان و کودکان نقش کلیدی دارد اما شاخص‌های دیگری در این احساس نقش دارند. به‌عنوان مثال مشکلات اقتصادی مانند بیکاری، تورم یا فقر احساس ناامنی را افزایش می‌دهد. زیرا مردم نگران تأمین نیازهای اولیه خود هستند. همچنین شکاف طبقاتی و نابرابری در توزیع منابع، احساس ناامنی اجتماعی را تشدید می‌کند. در مقابل وجود خدمات بهداشتی، آموزشی و زیرساختی قوی به مردم اطمینان می‌دهد که در مواقع نیاز حمایت می‌شوند. در جوامعی با انسجام اجتماعی بالا، مردم احساس امنیت بیشتری دارند. برعکس، تنش‌های قومی، مذهبی یا سیاسی می‌تواند این احساس را کاهش دهد.انتشار اخبار منفی یا اطلاعات نادرست_ به‌ویژه در شبکه‌های اجتماعی_ می‌تواند ترس و ناامنی را تشدید کند. گزارش اخیر گالوپ اشاره می‌کند که پوشش نابرابر درگیری‌ها_ مثل کم‌توجهی به مرگ غیرنظامیان در کشورهای کم‌درآمد_ بر‌احساس امنیت تأثیر دارد. در برابر همه این موارد باید به حضور پلیس کارآمد و قابل اعتماد هم اشاره کرد که احساس امنیت را تقویت می‌کند و استفاده از فناوری‌های نظارتی مانند دوربین‌های مداربسته در شهرهای امن می‌تواند احساس امنیت را افزایش دهد.
