ایستاده در آتش

آتش‌نشانی در ایران عمدتا زیر نظر شهرداری‌ها (مانند سازمان آتش‌نشانی تهران با ۱۳۴ ایستگاه) و وزارت کشور فعالیت می‌کند و در سطح ملی، حدود ۴۵۲ ایستگاه وجود دارد. حدود ۹۲۸۵ آتش‌نشان حرفه‌ای (بدون داوطلب گزارش‌شده در سطح ملی) در این حوزه مشغول به فعالیت هستند.در تهران (با جمعیت حدود ۱۴میلیون نفر)، ۵۶۳۶ آتش‌نشان ۳۶۱ آتش‌نشان حرفه‌ای، ۳۲ آتش‌نشان پاره‌وقت و ۵۲۴۳ آتش‌نشان داوطلب فعال هستند. آموزش در مراکزی مانند دانشگاه علمی ــ کاربردی آتش‌نشانی تهران انجام می‌شود، اما تجهیزات فرسوده (عمر بالای ۲۵ سال) چالش اصلی در این حوزه است. به گواه گفته مسئولان، کشور به ۳۰۰۰ خودروی جدید نیاز دارد و در برخی استان‌ها حتی یک بیل‌مکانیکی برای مدیریت آوار موجود نیست. نرخ آتش‌سوزی در ایران مشابه میانگین جهانی در نظر گرفته می‌شود، اما نرخ تلفات آتش‌نشانان بالاتر و پوشش نیروی انسانی پایین‌تر است. اروپا (مانند آلمان و فرانسه) بر پیشگیری تمرکز دارد و نرخ تلفات پایین‌تری نشان می‌دهد درحالی‌که ایالات متحده با حجم بالای حوادث روبه‌روست اما تجهیزات پیشرفته‌تری دارد.
اگرچه تصور ما از حوادث معطوف به آتش‌سوزی است اما حوزه فعالیت سازمان آتش‌نشانی محدود به حریق نیست. وجود ساختمان‌های ناایمن بسیار در کلانشهرها به‌خصوص در پایتخت میزان حوادث در این شهر را افزایش داده است. ایران نیز همچون بسیاری از کشورهای دیگر باید روی سیاست پیشگیری تمرکز داشته باشد تا از وقوع حوادث بیشتر جلوگیری شود. در این میان حضور ایران در کمربند خشکسالی استعداد این سرزمین را در حوادث افزایش داده است. ورود ایران به پنجمین سال خشکسالی به معنای احتمال بالاتر آتش‌سوزی مراتع و جنگل‌هاست. یا استفاده بیش از اندازه از آب‌های زیرزمینی طی سال‌های گذشته باعث شده در جای‌ جای ایران زلزله خاموش یا همان فرونشست زمین قابل تصور باشد، همان‌طور که حالا در دشت‌های اصفهان و همدان حوادثی این‌چنینی به نوعی معمول شده است. در کنار همه این اتفاقات باید تامل ویژه‌ای هم روی تجهیزات آتش‌نشانی و البته رضایت نیروی انسانی شاغل در این سازمان داشت؛ جایی که افراد با تمام نیرو و فداکاری خود جان عزیزشان را در راه خدمت به مردم این سرزمین به خطر می‌اندازند تا از حادثه جانی احتمالی پیشگیری کنند.