چالش پاییزی ترافیک
اول مهر اگرچه یادآور آغاز سال تحصیلی است اما حالا سال‌های سال است که این تاریخ در تقویم ایرانی یادآور یک گزاره دیگر هم بوده؛ افزایش قابل توجه ترافیک! رئیس مرکز اطلاعات و کنترل ترافیک پلیس راهور فراجا با اشاره به آغاز سال تحصیلی جدید و بازگشایی مدارس، پیش‌بینی کرده است حجم ترافیک صبحگاهی در معابر شهری به‌ویژه در کلانشهرها بین۲۰تا ۳۰درصد افزایش یابد.
مشکلات ترافیکی در تهران آشکارتر از این است که به صورت مصداقی به آن پرداخته شود که اساسا در همه این سال‌ها کارشناسان این حوزه گفته شده و همین امروز هم در صفحه جامعه روزنامه جام‌جم به بهانه روز جهانی بدون خودرو به آن اشاره شده است اما سؤال این است که وضعیت در کلانشهرهای دیگر جهان چگونه است و شهروندان این شهرها با ترافیک چه می‌کنند؟
در اکثر شهرهای بررسی‌شده از جمله تهران بیشترین سهم ناوگان حمل و نقل عمومی در درجه اول متعلق به اتوبوس و پس از آن متعلق به واگن‌های مترو‌ست. دیگر وسایل حمل و نقل با توجه به بافت شهر و شرایط اقلیمی آنها متفاوت است. به عنوان مثال در شهرهای دارای خط ساحلی مانند استانبول و استکهلم از کشتی‌های مسافربری درون‌شهری نیز در ناوگان عمومی حمل و نقل استفاده می‌شود. در میان شهرهای بررسی‌شده سیدنی و پس از آن هنگ‌کنگ بیشترین و لندن و لس‌آنجلس کمترین ناوگان را به ازای هر یک میلیون نفر دارند. یکی از نکات جالب‌توجه در این بررسی این است که شهرهای لندن و پاریس اولین شهرهای جهان هستند که بستر حمل و نقل عمومی در آنها شکل گرفته و به همین دلیل فرهنگ شهری و روند توسعه در آنها بیشتر مبتنی بر استفاده از حمل و نقل عمومی است. این امر با توجه به سابقه طولانی و فرصت مناسب برای توسعه بیشتر حمل و نقل عمومی این مسأله را در ذهن متبادر می‌کند که شاید حجم ناوگان حمل و نقل عمومی آنها بیش از سایرین باشد. حال آن که مقدار این شاخص در پاریس و لندن در مقایسه با دیگر شهرها مخصوصا شهری مانند تهران که به نسبت عمر کمتری در عرصه حمل و نقل عمومی دارد، چندان متفاوت نیست.بررسی رابطه تعداد سفر با ناوگان حمل و نقل عمومی حاوی نکات جالبی است. به عنوان نمونه، در لندن تعداد سفرها در مقایسه با تهران که ناوگانی کم و بیش مشابه دارد حدود پنج برابر بیشتر است. شهرهای دیگری نیز هستند مانند بارسلونا، لس‌آنجلس و برلین که با ناوگانی به مراتب کوچک‌تر از تهران کم و بیش به همان اندازه سفر سالانه دارند. بنابراین به نظر می‌رسد کارایی حمل و نقل عمومی در تهران جای بهبود زیادی دارد و تعداد سفرهای سالانه می‌تواند افزایش یابد.
در اکثر شهرهای بررسی‌شده از جمله تهران بیشترین سهم ناوگان حمل و نقل عمومی در درجه اول متعلق به اتوبوس و پس از آن متعلق به واگن‌های مترو‌ست. دیگر وسایل حمل و نقل با توجه به بافت شهر و شرایط اقلیمی آنها متفاوت است. به عنوان مثال در شهرهای دارای خط ساحلی مانند استانبول و استکهلم از کشتی‌های مسافربری درون‌شهری نیز در ناوگان عمومی حمل و نقل استفاده می‌شود. در میان شهرهای بررسی‌شده سیدنی و پس از آن هنگ‌کنگ بیشترین و لندن و لس‌آنجلس کمترین ناوگان را به ازای هر یک میلیون نفر دارند. یکی از نکات جالب‌توجه در این بررسی این است که شهرهای لندن و پاریس اولین شهرهای جهان هستند که بستر حمل و نقل عمومی در آنها شکل گرفته و به همین دلیل فرهنگ شهری و روند توسعه در آنها بیشتر مبتنی بر استفاده از حمل و نقل عمومی است. این امر با توجه به سابقه طولانی و فرصت مناسب برای توسعه بیشتر حمل و نقل عمومی این مسأله را در ذهن متبادر می‌کند که شاید حجم ناوگان حمل و نقل عمومی آنها بیش از سایرین باشد. حال آن که مقدار این شاخص در پاریس و لندن در مقایسه با دیگر شهرها مخصوصا شهری مانند تهران که به نسبت عمر کمتری در عرصه حمل و نقل عمومی دارد، چندان متفاوت نیست.بررسی رابطه تعداد سفر با ناوگان حمل و نقل عمومی حاوی نکات جالبی است. به عنوان نمونه، در لندن تعداد سفرها در مقایسه با تهران که ناوگانی کم و بیش مشابه دارد حدود پنج برابر بیشتر است. شهرهای دیگری نیز هستند مانند بارسلونا، لس‌آنجلس و برلین که با ناوگانی به مراتب کوچک‌تر از تهران کم و بیش به همان اندازه سفر سالانه دارند. بنابراین به نظر می‌رسد کارایی حمل و نقل عمومی در تهران جای بهبود زیادی دارد و تعداد سفرهای سالانه می‌تواند افزایش یابد.
