«رخنه» ابعاد تازه‌ای از عملیات پیجرها در لبنان را فاش کرده است
۲ کتاب درباره یک عملیات تروریستی
در روزهای ۱۷ و ۱۸سپتامبر ۲۰۲۴ (۲۷ و ۲۸شهریور ۱۴۰۳) لبنان و بخش‌هایی از سوریه شاهد یکی از پیچیده‌ترین عملیات‌های تروریستی تاریخ معاصر بود: انفجار همزمان هزاران پیجر و واکی‌تاکی متعلق به اعضای حزب‌الله لبنان. این رویداد به «حمله به دستگاه‌های الکترونیکی لبنان» معروف شد.
انفجار پیجرها (۱۷ سپتامبر)
حدود ۵۰۰۰ دستگاه پیجر مدل ۹۲۴_AR ساخت شرکت Gold Apollo تایوان که توسط حزب‌الله برای ارتباطات امن توزیع شده بود، تقریبا همزمان در سراسر لبنان و سوریه منفجر شد. انفجارها با دریافت یک پیام متنی جعلی فعال شدند که باعث شد باتری‌ها منفجر شوند. این انفجارها به شهادت حداقل ۱۲نفر از جمله دو کودک و یک کارمند صلیب سرخ و زخمی شدن بیش از ۳۰۰۰نفر منجر شد. آسیب‌ها عمدتا به صورت، چشم‌ها، دست‌ها و شکم بود و بیمارستان‌ها برای ساعاتی مملو از جمعیت شدند.
انفجار واکی‌تاکی‌ها (۱۸ سپتامبر)
روز بعد صدها دستگاه واکی‌تاکی مدل ICOM-V۸۲ (ساخت ژاپن، تولید متوقف شده از ۱۰ سال پیش) در جلسات و تجمعات حزب‌الله منفجر شد. این موج دوم ۲۰نفر دیگر را به شهادت رساند و بیش از۴۵۰نفر را زخمی کرد. ۳۲ تا ۴۲شهید و بیش از ۳۴۵۰زخمی شدند که بسیاری از آنها غیرنظامیان، از جمله کودکان و کادر درمان بودند. این انفجارها به‌دلیل دقت و همزمان بودن شوک‌آور بودند و وحشت عمومی ایجاد کرد.
چگونگی اجرای عملیات
تحقیقات و گزارش‌های اطلاعاتی نشان می‌دهد که این عملیات توسط موساد با برنامه‌ریزی دوساله (از تابستان ۲۰۲۲) اجرا شد. اسرائیل یک شرکت جعلی به نام B.A.C. Consulting در مجارستان تأسیس و خود را به‌عنوان واسطه تولیدکننده پیجرها معرفی کرد. حزب‌الله که به‌دلیل نگرانی از هک تلفن‌های هوشمند توسط اسرائیل، به پیجرهای ساده روی آورده بود، سفارشی بزرگ بهGold Apollo داد اما محموله از طریق این شرکت جعلی تأمین شد. مواد منفجره PETN (یک ماده انفجاری پلاستیکی قدرتمند) در باتری‌های پیجرها جاسازی شده بود. حدود ۳ تا ۵گرم در هر دستگاه، برای ایجاد جراحات شدید بدون نابودی کامل دستگاه کافی بود. واکی‌تاکی‌ها نیز به‌طور مشابه تله‌گذاری شده بودند. فعال‌سازی از راه دور با ارسال سیگنال خاص انجام شد و شرکت‌های اصلی تولیدکننده هرگونه دخالت را انکار کردند.
۲ کتاب
در پی این حادثه دردناک، تعدادی از مجروحان لبنانی به ایران اعزام شدند تا تحت مداوا قرار بگیرند. فائضه غفارحدادی، نویسنده حوزه مقاومت در بیمارستان‌های تهران با تعدادی از مجروحان گفت‌وگو کرد که حاصلش شد چاپ و انتشار کتابی با نام «دشواری مبارک». این کتاب را انتشارات سوره مهر منتشر کرد.
کتاب دیگری هم با این موضوع به چاپ رسید که حاصل تلاش محمد مردانیان بود و در انتشارات مانیان منتشر شد. مردانیان ضمن هماهنگی با بنیاد شهید لبنان و طی سفری به این کشور، با تعدادی از مجروحان این حادثه گفت‌وگو کرد. او حاصل تجمیع چند گفت‌وگو با اطلاعاتی را که مسئولان رژیم اشغالگر قدس درباره این عملیات داده بودند به‌صورت کتابی با نام «رخنه» به‌تازگی منتشر کرده است. این کتاب همچنین حاوی گفت‌وگوی پژوهشگر و نویسنده با دکتر امانی، سفیر ایران در لبنان است که در این حادثه مجروح شد و پس از مدتی برای معالجه به تهران آمد.
مردانیان درکتاب خود، این عملیات تروریستی راازمنظرهای مختلف موردبررسی قرار داده و با توجه به نزدیکی گفت‌وگوها نسبت به زمان حادثه، قابل توجه است. برخی راویان که به‌خاطر رعایت مسائل امنیتی حاضر به‌عنوان نام‌شان نشده‌اند از نیروهای ویژه و حزب‌الله لبنان بوده‌اند که به‌خاطر جراحت‌ها، دیگر امکان شرکت در عملیات‌های نظامی را ندارند.پژوهشگر و نویسنده کتاب در انتهای اثر خود تلاش کرده با درج تصاویر مرتبط با سفرش به لبنان بر جنبه‌های اسنادی کتابش بیفزاید. بی‌شک این رخداد تلخ همچنان ابعاد ناشناخته‌ای دارد که باید در آثار و تلاش‌های دیگری به آنها نیز پرداخته شود.
حدود ۵۰۰۰ دستگاه پیجر مدل ۹۲۴_AR ساخت شرکت Gold Apollo تایوان که توسط حزب‌الله برای ارتباطات امن توزیع شده بود، تقریبا همزمان در سراسر لبنان و سوریه منفجر شد. انفجارها با دریافت یک پیام متنی جعلی فعال شدند که باعث شد باتری‌ها منفجر شوند. این انفجارها به شهادت حداقل ۱۲نفر از جمله دو کودک و یک کارمند صلیب سرخ و زخمی شدن بیش از ۳۰۰۰نفر منجر شد. آسیب‌ها عمدتا به صورت، چشم‌ها، دست‌ها و شکم بود و بیمارستان‌ها برای ساعاتی مملو از جمعیت شدند.
انفجار واکی‌تاکی‌ها (۱۸ سپتامبر)
روز بعد صدها دستگاه واکی‌تاکی مدل ICOM-V۸۲ (ساخت ژاپن، تولید متوقف شده از ۱۰ سال پیش) در جلسات و تجمعات حزب‌الله منفجر شد. این موج دوم ۲۰نفر دیگر را به شهادت رساند و بیش از۴۵۰نفر را زخمی کرد. ۳۲ تا ۴۲شهید و بیش از ۳۴۵۰زخمی شدند که بسیاری از آنها غیرنظامیان، از جمله کودکان و کادر درمان بودند. این انفجارها به‌دلیل دقت و همزمان بودن شوک‌آور بودند و وحشت عمومی ایجاد کرد.
چگونگی اجرای عملیات
تحقیقات و گزارش‌های اطلاعاتی نشان می‌دهد که این عملیات توسط موساد با برنامه‌ریزی دوساله (از تابستان ۲۰۲۲) اجرا شد. اسرائیل یک شرکت جعلی به نام B.A.C. Consulting در مجارستان تأسیس و خود را به‌عنوان واسطه تولیدکننده پیجرها معرفی کرد. حزب‌الله که به‌دلیل نگرانی از هک تلفن‌های هوشمند توسط اسرائیل، به پیجرهای ساده روی آورده بود، سفارشی بزرگ بهGold Apollo داد اما محموله از طریق این شرکت جعلی تأمین شد. مواد منفجره PETN (یک ماده انفجاری پلاستیکی قدرتمند) در باتری‌های پیجرها جاسازی شده بود. حدود ۳ تا ۵گرم در هر دستگاه، برای ایجاد جراحات شدید بدون نابودی کامل دستگاه کافی بود. واکی‌تاکی‌ها نیز به‌طور مشابه تله‌گذاری شده بودند. فعال‌سازی از راه دور با ارسال سیگنال خاص انجام شد و شرکت‌های اصلی تولیدکننده هرگونه دخالت را انکار کردند.
۲ کتاب
در پی این حادثه دردناک، تعدادی از مجروحان لبنانی به ایران اعزام شدند تا تحت مداوا قرار بگیرند. فائضه غفارحدادی، نویسنده حوزه مقاومت در بیمارستان‌های تهران با تعدادی از مجروحان گفت‌وگو کرد که حاصلش شد چاپ و انتشار کتابی با نام «دشواری مبارک». این کتاب را انتشارات سوره مهر منتشر کرد.
کتاب دیگری هم با این موضوع به چاپ رسید که حاصل تلاش محمد مردانیان بود و در انتشارات مانیان منتشر شد. مردانیان ضمن هماهنگی با بنیاد شهید لبنان و طی سفری به این کشور، با تعدادی از مجروحان این حادثه گفت‌وگو کرد. او حاصل تجمیع چند گفت‌وگو با اطلاعاتی را که مسئولان رژیم اشغالگر قدس درباره این عملیات داده بودند به‌صورت کتابی با نام «رخنه» به‌تازگی منتشر کرده است. این کتاب همچنین حاوی گفت‌وگوی پژوهشگر و نویسنده با دکتر امانی، سفیر ایران در لبنان است که در این حادثه مجروح شد و پس از مدتی برای معالجه به تهران آمد.
مردانیان درکتاب خود، این عملیات تروریستی راازمنظرهای مختلف موردبررسی قرار داده و با توجه به نزدیکی گفت‌وگوها نسبت به زمان حادثه، قابل توجه است. برخی راویان که به‌خاطر رعایت مسائل امنیتی حاضر به‌عنوان نام‌شان نشده‌اند از نیروهای ویژه و حزب‌الله لبنان بوده‌اند که به‌خاطر جراحت‌ها، دیگر امکان شرکت در عملیات‌های نظامی را ندارند.پژوهشگر و نویسنده کتاب در انتهای اثر خود تلاش کرده با درج تصاویر مرتبط با سفرش به لبنان بر جنبه‌های اسنادی کتابش بیفزاید. بی‌شک این رخداد تلخ همچنان ابعاد ناشناخته‌ای دارد که باید در آثار و تلاش‌های دیگری به آنها نیز پرداخته شود.
