نیروگاهی که می‌تواند میانکاله را از مرگ نجات دهد
معاون دریایی سازمان حفاظت محیط‌زیست می‌گوید که استفاده از ظرفیت نیروگاه شهید سلیمی برای هدایت آب خنک‌کننده به تالاب، به‌جای بازگشت به دریا، در دستور کار قرار گرفته است؛ طرحی با کانال ۱۸ کیلومتری که مطالعات اولیه آن نتایج امیدوارکننده‌ای داشته است.
به گزارش جام جم آنلاین مازندران ،تالاب میانکاله یکی از مهم‌ترین تالاب‌های ایران و حتی جهان است که در شرق استان مازندران و نزدیکی بهشهر قرار دارد. این تالاب بخشی از شبه‌جزیره‌ای به همین نام است که در میان خلیج گرگان و دریای خزر واقع شده است. در سال 1975 در کنوانسیون رامسر به ثبت رسیده است و بخشی از شبکه ذخیره‌گاه‌های زیست‌کره یونسکو است که این روزا حال خوبی ندارد.در همین راستا، با احمدرضا لاهیجان زاده، معاون دریایی و تالاب‌ها و آرزو اشرفی زاده، مدیرکل دفتر تالاب‌های سازمان حفاظت محیط‌زیست درباره تالاب میانکاله و سایر تالاب‌های مهم کشور، به گفت‌وگو نشستیم.
لاهیجان زاده: در آخرین سفر کاری به میانکاله، یک بازدید جامع از استان مازندران انجام دادیم. این برنامه از ساعت چهار صبح آغاز شد و تا ساعت یازده شب ادامه پیدا کرد. طی این بازدید، ما نزدیک به ۱۰ تا ۱۵ شهرستان را مورد بررسی قرار دادیم و موضوعات متعدد و بسیار متنوعی را بررسی کردیم. یکی از مهم‌ترین موضوعات نیز وضعیت گرگان و تالاب‌های نیاکاره بود.بر اساس آخرین مطالعات انجام‌شده، اگر وضعیت به همین شکل ادامه یابد، ارتباط طبیعی میان تالاب و دریا قطع خواهد شد. این مسأله غیرقابل انکار است. طبق محاسبات، میزان نشست بستر تالاب به طور میانگین سالانه نزدیک به ۲۰ سانتی‌متر است و پیش‌بینی می‌شود اگر اقدامات اساسی از جمله لایروبی کانال و اجرای طرح‌های پمپاژ صورت نگیرد، در مدت چهار سال آینده تالاب میانکاله را عملاً از دست خواهیم داد. در کنار آن، خلیج گرگان نیز روند پس‌روی و خشکیدگی را ادامه خواهد داد.
لاهیجان زاده: یکی از اقداماتی که در دستور کار قرار گرفته، استفاده از ظرفیت نیروگاه شهید سلیمی است. نیروگاه در فرآیند فعالیت خود آب دریا را برداشت می‌کند، برای خنک کردن تجهیزات مورد استفاده قرار می‌دهد و سپس دوباره آن را به دریا بازمی‌گرداند. ما وارد این بحث شدیم که به جای بازگشت این آب به دریا، بتوان آن را وارد مسیر مدنظر برای تغذیه تالاب کرد. این آب مصرف نمی‌شود و می‌تواند به کار بیاید. برای این منظور، یک کانال حدود ۱۸ کیلومتری در نظر گرفته شده است. مطالعات اولیه آن هم آغاز شده و نتایج امیدوارکننده بوده است.پیشنهاد دوم، استفاده از پساب تصفیه‌شده شهر ساری است. قرار است این پساب پس از تصفیه به نیروگاه منتقل شود تا بخشی از مصرف آب فرآیندی نیروگاه را تأمین کند. سپس این آب تصفیه‌شده با آب دریا که نقش خنک‌کننده دارد ادغام شود. نسبت این ترکیب نیز به صورت یک به سه در نظر گرفته شده است؛ یعنی به ازای هر یک مترمکعب آب دریا، نیم مترمکعب آب تصفیه‌شده افزوده خواهد شد. در نهایت این ترکیب وارد دریا و سپس مسیر انتقالی خواهد شد. مطالعات این طرح نیز در فاز اجرایی قرار گرفته است.
