«سکوت سرشار از ناگفته‌هاست» و این را مژده مردانی، دختر کاراته‌کای مرودشتی اثبات کرده است؛ او در دنیای پرهیاهوی ورزش حرفه‌ای و مسیر پرفراز و نشیب آن، از کودکی تا امروز، به دور از ادعا و حاشیه بارها افتخارآفرین بوده است و حالا در ۳۷ سالگی، سودای قدم گذاشتن بر تاتامی توکیو ۲۰۲۵ و کسب چهارمین نشان المپیک ناشنوایان را دارد. او این روزها در اردوی آمادگی تیم ملی است و جنس گفت‌وگوی امروزش با جام‌جم، کمی متفاوت است؛ ما سوالات را نوشته‌ایم و او هم پاسخ‌ها را.
فکر می‌کردی یک روز نام مژده مردانی به عنوان اولین زن قهرمان ایران در تاریخ المپیک ناشنوایان ثبت شود؟
در کودکی و نوجوانی‌ام چنین تصوری نداشتم. اما وقتی برای اولین بار عضو تیم ملی کاراته شدم، به خودم گفتم، فقط باید قهرمان شوم. پس از دو سال تلاش و تمرین بالاخره سال ۲۰۱۳در اولین مسابقه رسمی‌ام در المپیک بلغارستان طلا گرفتم. من با همه وجودم برای قهرمانی به صوفیه رفته بودم. وقتی هم فهمیدم با این مدال، عنوان اولین قهرمان زن ناشنوای ایران در المپیک به من رسید شادی‌ام مضاعف شد.
ظاهرا آموزش کاراته را طبق روش خانواده با افراد شنوا شروع کردی.
بله. در این سال‌ها خانواده‌ام در هر مقطعی از زندگی همراهم بوده و مدام تشویقم کرده‌اند که شجاع باشم و با قاطعیت مسیرم را ادامه دهم. من همیشه به دلیل این طرز تفکر سپاسگزار آنها هستم و امیدوارم بتوانم فداکاری‌شان را جبران کنم. آنها معتقد بودند می‌توانم ورزش را با افراد شنوا یاد بگیرم. از سال ۸۵ مربی من در شهر خودمان خواهرم بود. آسیه سال‌هاست سابقه مربیگری و داوری کاراته را دارد. البته من در تیم ملی مربی دیگری هم دارم ولی آسیه همراه همیشگی‌ام است. سال ۱۳۹۰ هم به اردوی تیم ملی کاتا دعوت شدم.
درس خواندن در مدرسه عادی و بعد ادامه تحصیل در دانشگاه، با برچسب کم‌شنوایی سخت نبود؟
سخت بوده، اما از نظر خانواده مشکل شنوایی‌ام حاد محسوب نمی‌شد. من یک فرد عادی بودم، به همین دلیل فقط دو سالی که مربوط به تغییر مقطع تحصیلی‌ام بود در مدرسه استثنایی ثبت‌نام شدم وبقیه سال‌ها را درمدارس عادی گذراندم.در بیشتر موارد معلم‌ها راه برخورد با دانش‌آموز کم‌شنوا را نمی‌دانستند و همین مسأله باعث ناراحتی و مشکلات زیادی در سال‌های اولیه تحصیلم شد. بعدها که به هنرستان رفتم از شاگردان برتر و بسیار موفق بودم، در دانشگاه هم اوضاع خوب بود.
شرایط اردوهای فعلی چگونه است؟
با حمایت‌های فدراسیون ناشنوایان و سرمربی تیم، شرایط خوبی داریم. روزانه بیش از پنج ساعت تمرین فشرده انجام می‌دهیم و هدف‌مان کسب بهترین مدال در المپیک است.
آیا این اردوها با دوره‌های قبلی تفاوت دارد؟
بله، از نظر کیفیت و کمیت بهترین دوره محسوب می‌شود. همزمان با تیم ملی شنوایان تمرین می‌کنیم و این باعث ایجاد فضای رقابتی بهتری شده است.
چطور در زندگی حرفه‌ای، همزمان تعادل میان حضورت در ورزش قهرمانی و عرصه مربیگری را برقرار می‌کنی؟
این تعادل را مدیون خواهرم هستم، وقتی به اردو دعوت می‌شوم، او کلاس‌ها را اداره می‌کند. آسیه از مربیان برجسته کاراته ایران است و در دو دوره المپیک ناشنوایان کنار تیم ملی بوده. شاگردانم همواره من را الگو می‌دانند و تلاش‌شان قابل‌تقدیر است.
برای انتقال مفاهیم به ورزشکاران شنوا مشکلی نداری؟
مهارت خوبی در لب‌خوانی دارم و همین کم‌شنوایی را جبران می‌کند. در پاسخ دادن هم مشکلی ندارم و در مجموع ارتباط خوبی برقرار کرده‌ایم. حتی یک‌بار در حین آموزش در باشگاه، شارژ باتری سمعکم تمام و ارتباطم با بچه‌ها قطع شد. تجربه متفاوتی بود که فقط از طریق لب‌خوانی آموزش دادم.
به‌عنوان یک قهرمان ناشنوا و مدال‌آور سه دوره المپیک، چه چالش‌هایی را تجربه کرده‌ای؟
متأسفانه ورزش زنان ناشنوا از حمایت‌های برابر با شنوایان برخوردار نیست. نه حقوق و مزایای کافی داریم، نه شرایط مالی مناسب. ازسال۲۰۱۳ فقط دو میلیون تومان ماهانه از کمیته ملی المپیک دریافت می‌کنم و همچنان با مدرک کارشناسی ارشد بیکارم. اسپانسرها هم به‌ندرت ما را حمایت می‌کنند. اگر حمایت خانواده نبود، نمی‌توانستم به این موفقیت‌ها برسم.
برای چهارمین حضور در المپیک و بازی‌های پیش‌رو، چه برنامه‌ای داری؟
من از سال ۲۰۱۱ که عضو تیم ملی ناشنوایان شدم، رکورد اولین مدال‌آور المپیک ناشنوایان ایران را دارم. مهم‌ترین مدال‌هایم طلای المپیک ۲۰۱۳ بلغارستان، برنز المپیک ۲۰۱۷ ترکیه، طلای جهانی ۲۰۲۰ ایران، برنز المپیک ۲۰۲۱ برزیل و برنز جهانی ۲۰۲۴ مالزی به حساب می‌آیند. علاوه بر اینها، چندین مدال بین‌المللی دیگر هم دارم. من در این اردو با پشت سر گذاشتن رقابت انتخابی حضورم در تیم ملی برای شرکت در بازی‌های المپیک توکیو را تثبیت کردم و همه تلاشم را در این مسیر خواهم کرد.
و پرسش پایانی این‌که؛ نهایت خواسته مژده مردانی در کاراته چیست؟
من با کاراته، بارها طعم قهرمانی راچشیده‌ام. ورزش اعتماد به نفسم را بهبود بخشید وباعث شده خودم راباورکنم ودر میان افراد شنوا، جایگاهم را درجامعه پیدا کنم. ازالمپیک یک مدال دیگر می‌خواهم.دوست دارم با یک مدال خوش‌رنگ برگردم.
تاریخچه
بازی‌های المپیک ناشنوایان و کم‌شنوایان نخستین بار در سال ۱۹۲۴ در پاریس برگزار شد و حالا با گذشت ۱۰۱ سال، بیست و پنجمین دوره این بازی‌ها از ۲۴ آبان تا ۶ آذر ۱۴۰۴ در توکیو برگزار می‌شود.
کاروان ایران در این دوره از بازی‌های المپیک با ۹۱ ورزشکار در ۱۲ رشته ورزشی کشتی آزاد، فرنگی، تکواندو، کاراته، جودو، دوومیدانی، تیراندازی، بولینگ، تنیس روی میز، بدمینتون، والیبال ساحلی و شنای زنان و مردان شرکت خواهد کرد.
در بازی‌های برزیل ۲۰۲۱ و دور پیشین این بازی‌ها، کاروان ورزش کشورمان با کسب مجموع ۴۰ مدال (۱۴ طلا، ۱۲ نقره و ۱۴ برنز)، در غیاب روسیه و ژاپن به جایگاه سوم جدول توزیع مدال‌ها صعود کرد.
