روستایی که فقط ۴ ساعت در هفته آب دارد

به گزارش جام‌جم‌آنلاین از فارس،خشکسالی و بحران کم‌آبی به یکی از بزرگ‌ترین دغدغه‌های مردم مناطق روستایی کهگیلویه و بویراحمد تبدیل شده؛ بحرانی که صد‌ها خانوار را در روستا‌های کوچک و دورافتاده با مشکلات جدی روبه‌رو کرده است. 

روستای لار از توابع شهرستان باشت، این روز‌ها نماد تشنگی در جنوب کشور شده؛ جایی که سهم آب آشامیدنی هر خانه، تنها چهار ساعت در هفته است و همین موضوع باعث نگرانی اهالی و مسئولان محلی شده است.

روستایی که حدود ۳۵ کیلومتر از باشت فاصله دارد، اما محرومیتش از ابتدایی‌ترین داشته‌های حیات، یعنی آب سالم، هر روز پررنگ‌تر می‌شود و آب‌رسانی به یک معضل بدل گشته است.

صدای مردم؛ دغدغه‌های اهالی لار در سایه عطش
مریم شرافتی، یکی از اهالی روستای لار، با نگرانی از وضعیت آب روستا می‌گوید: آب در روستای ما نوبت‌بندی است و هر هفته فقط چهار ساعت آب داریم؛ تأمین آب برای خانواده، دام‌ها و حتی استحمام به معضل جدی تبدیل شده و آرامش خانه‌های ما مختل شده است.

جمیله مظفری، دهیار روستای لار، نیز وضعیت را بحرانی‌تر توصیف کرد و افزود: آب نوشیدنی روستا فقط یک بار در هفته و به مدت چهار ساعت تأمین می‌شود؛ این مسأله سلامت و معیشت اهالی را تهدید می‌کند و روستا عملاً در محاصره بی‌آبی است.

بررسی اقدامات دولت؛ از وعده تا اجرا
رضا رضایی، مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب کهگیلویه و بویراحمد، با اشاره به کاهش ۵۰ درصدی بارندگی استان در سال جاری، عنوان کرد: شهرستان باشت از جمله مناطق با تنش آبی بالاست و با وجود تلاش مجموعه مدیریت، هنوز موفق به رفع پایدار مشکل نشده‌ایم. 

وی ادامه داد: پروژه اضطراری انتقال آب از چاه‌های چالموره به باشت مطالعه شده، ولی به دلیل مشکلات مالی و محدودیت‌های وارداتی، تأمین لوله و تخصیص اعتبار معطل مانده است.

اقدامات عملیاتی؛ امیدی به پایداری منابع آب
محمود زارعی، سرپرست اداره آب و فاضلاب باشت، در گفت‌و‌گو با خبرنگار فارس در باشت اعلام کرد: با راه‌اندازی مجدد چاه شماره ۲ در روستا‌های گروس و برغون، دبی آب‌رسانی به ۱۵ لیتر بر ثانیه رسیده و تأمین آب شرب برای ۱۳۰ خانوار بهبود یافته است؛ اما این اقدام تنها مسکنی موقت در برابر کم آبی روستا‌های منطقه است.

پیشنهاد‌ها و روزنه‌های امید برای حل بحران آب در باشت
بحران خشکسالی و کم‌آبی در روستای لار باشت، مثال آشکاری از مدیریت ناکافی منابع آبی و تأخیر در اجرای طرح‌های پایداری است. اگرچه اقداماتی، چون بهره‌برداری از چاه‌های جدید به رفع بخشی از نیاز منطقه کمک می‌کند، اما این راهکار‌ها مقطعی هستند و پاسخی به ریشه‌های عمق‌یافته بحران نمی‌دهند.

 کمبود بودجه، ضعف زیرساخت‌های انتقال آب و روند‌های پیچیده، سرعت حل بحران را از مردم دور کرده است.

در این شرایط، استفاده از تجهیزات نوین آب‌رسانی، تخصیص فوری بودجه ملی، تسریع پروژه‌های انتقال آب و بهره‌گیری از مشارکت اجتماعی ساکنان برای مدیریت مصرف می‌تواند راه را برای عبور از این بحران باز کند. 

کارشناسان حوزه آب معتقدند برای پایداری شرایط زندگی و رفع بحران فعلی، هر خانوار روستای لار حداقل باید روزانه ۴ ساعت به آب سالم و پایدار دسترسی داشته باشد.

تداوم این وضعیت نه‌تنها سلامت و امنیت خانوار‌ها را تهدید می‌کند، بلکه باعث مهاجرت تدریجی ساکنان نیز خواهد شد.

امید اهالی لار این است که با تسریع در اجرای پروژه‌های آبرسانی، سهم آب هفتگی روستا از ۴ ساعت به میانگین استاندارد‌های کشوری نزدیک شود و شرایط زندگی به وضعیت باثبات و پایدار برگردد.