شادروان علاوه بر تربیت شاگردانش در حوزه تهیه‌کنندگی، داور چندین دوره از جشنواره بین‌المللی رادیو بود و در جشنواره‌های مختلف هم به‌عنوان تهیه‌کننده برتر شناخته شده، چرا که در نویسندگی و برنامه‌سازی بسیار خلاق بود و با بهره بردن از ایده‌های نو، برنامه‌های شنیدنی برای شنوندگان می‌ساخت. در این گزارش با برخی از همکاران و مدیران گپ‌و‌گفت کوتاهی شده که می‌خوانید.
تهیه‌کننده، تراز رادیو بود
شهرام گیل‌آبادی، در زمان برنامه‌سازی خانم عبدالله‌زاده از مدیران سابق شبکه رادیویی جوان بود. او معتقد است: تهیه‌کنندگی در رادیو یکی از مشاغل حساس و پیچیده است که نیاز به وجوه متفاوتی دارد؛ یکی از وجوه آن وجوه تخصصی، دوم وجوه اخلاقی و سوم وجوه مسئولیت‌پذیری است. صبر، بردباری، متانت، گروه‌پذیری و راهبری گروه به سمت فضای مطلوب باید در وجود یک نفر جمع شود که بتواند آن فرد را شاخص کند. زهرا عبدالله‌زاده شاخصه‌های یک تهیه‌کننده تراز رادیو را به‌دلایل متعدد داشت؛ یکی از دلایلش راهبری اخلاقی و مهربانانه‌ای بود که نسبت به گروه می‌توانست داشته باشد تا قدرت انگیزشی آن را برای رسیدن به نقطه مطلوب بالا ببرد. او یکی از خوبان رادیو بود. وی درباره ویژگی‌های کاری و اخلاقی مرحومه این‌گونه توضیح می‌دهد: خانم عبدالله‌زاده در دوره کاری که به اتفاق در رادیو جوان بودیم، یکی از تهیه‌کننده‌های برجسته رادیو جوان بود و در تغییر ماهوی که در رادیو جوان به‌وجود آمد یکی از اعضای موثر تغییر بود؛ به‌دلیل این‌که هم فهم خوبی نسبت به فرآیندهای رسانه‌ای داشت هم قدرت اجرای فهم را داشت. حس مهربانی که به گروه تزریق می‌کرد باعث می‌شد ارتباطات افقی در گروه به‌وجود بیاید که این ارتباطات افقی همیاری، همکاری و همگرایی برای رسیدن به هدف را به‌وجود بیاورد. واقعیت موضوع این است که از دست دادن کسی مثل زهرا عبدالله‌زاده بیشترین مشکلی که به‌وجود می‌آورد، مشکل در اکو‌سیستم اجرایی رادیوست، چون رادیو یک تهیه‌کننده لیدر را از دست داده، یک تهیه‌کننده‌ای که قدرت راهبری و ایجاد انگیزه تغییر را می‌توانست در گروه به‌وجود بیاورد. زهرا عبدالله‌زاده جبرانش متأسفانه جبران‌ناپذیر است. وجودش برای رادیو پر از برکت بود. خاطرات فراوانی از خودش باقی گذاشت و نمی‌توانیم بگویم که یادبود، چون همیشه با توجه به خاطرات و کارهایی که انجام داده، یادش میان همکاران و در فضای رادیو به عنوان کسی که قدرت الگوسازی بی‌نظیری را به‌جا گذشت و این بن‌مایه را در درون خودش داشت، باقی است.
یادی از بانوی جشنواره‌های رادیو
سهیلا خدادادی، نویسنده بیشتر کارهایی بود که مرحوم عبدالله‌زاده تهیه‌کنندگی آن را برعهده داشت. او درباره ویژگی‌های کاری تهیه‌کننده صاحب سبک رادیو می‌گوید: قبل از هر سخنی تسلیت عرض می‌کنم خدمت خانواده بزرگ رادیو که یکی از حرفه‌ای‌ترین، شریف‌ترین و با‌اخلاق‌ترین نیروهایش را از دست داد. کارم را در رادیو با زنده‌یاد عبدالله‌زاده عزیز شروع کردم و نویسندگی برنامه «ایران در گذر زمان» از شبکه رادیویی جوان را برعهده داشتم. شناختن مرحومه کار سختی نبود، چون سرشار از وقار، تواضع، فروتنی و ادب بود. بعد از این برنامه مجموعه‌های زیادی را در مقام نویسنده کنار این بانوی والا‌مقام و پر‌منزلت بودم؛ مجموعه گنج و ترنج، سرزمین من، سوغاتی، با من ورق بزن، نیلوفرانه، به رنگ سپیده، نقل و نبات، قصه ناتمام و نمایش‌های زیادی که شادروان با هنر خارق‌العاده‌اش آنها را رنگ‌آمیزی می‌کرد. آخرین همکاری‌ام مجموعه نمایش ۱۰ قسمتی «شرح صدر» بود؛ کاری سنگین و فاخر درباره زندگی امام موسی صدر که این اثر در دوران بیماری زنده‌یاد در سال ۱۴۰۲ تولید شد. اغراق نکردم اگر بگویم حرفه‌ای و اصولی از عهده تهیه این اثر برآمد. وی ادامه می‌دهد: در وصف مرحومه عبدالله‌زاده واژه‌ها یک به یک ایستاده حضور پیدا می‌کنند. تعهد، تواضع، تبسم، مسئولیت‌پذیری، حسن خلق، صبوری، سازش و انعطاف‌پذیری از بارزترین ویژگی‌های اخلاقی زهرا عبدالله‌زاده عزیز بود. من از مکتب علم و ادب مرحومه درس‌ها آموختم و همیشه از خداوند منان ممنونم که یکی از شریف‌ترین بندگانش را در مسیر زندگی من قرار داد. خدادادی در پایان صحبت‌هایش یادآوری می‌کند:در آخر خواسته‌ای دارم که نمی‌دانم تاچه اندازه موردتوجه قرار می‌گیرد.
خانم عبدالله‌زاده در سال‌های گذشته از برجسته‌ترین نیروهای رادیو بود و جوایز متعددی را در جشنواره‌های بین‌المللی و داخلی کسب کرد؛ به‌طوری‌که به بانوی جشنواره‌ها شهره شده بود، در بسیاری از جشنواره‌ها هم در مقام داور حاضر می‌شد. از معاون صدا و دست‌اندرکاران جشنواره پژواک درخواست می‌کنم بخش ویژه‌ای به این همکارمان که بحق بانویی بی‌نظیر، شخصیتی والا و مقامی بلند‌مرتبه داشت، اختصاص دهند.
به نیکی از شادروان یاد می‌کنند
دانش صبح‌خیز، مدیر تولید سابق رادیو جوان درباره تهیه‌کننده ارشد رادیو، این‌گونه می‌گوید: مرحومه عبدالله‌زاده از لحاظ کاری از همکاران حرفه‌ای و کاربلد معاونت صدا در تهیه‌کنندگی بود. برنامه‌های خیلی ماندگاری از زنده‌یاد به یادگار مانده است. یکی از برنامه‌های او با عنوان «ایران در گذر زمان» است که مرحوم مهران دوستی هم کار گویندگی آن را برعهده داشت. برنامه خیلی وزینی بود و طی این برنامه تاریخ ایران از زمان ساسانیان تاکنون بررسی شد. برنامه خیلی خوبی بود، حتی در مقطعی شنیدم که این برنامه درکشورتاجیکستان هم روی آنتن رفته است.وی بابازگویی خاطره‌ای از خانم عبدالله‌زاده، ادامه می‌دهد: سال۱۳۸۵ مرحومه برای شیمی‌درمانی مرخصی رفته بود. برای احوالپرسی که تماس گرفتم حالش اصلا خوب نبود و به‌سختی صحبت می‌کرد. واقعا متأثر شدم و در آن مقطع خیلی به‌هم ریختم. بعد از آن موقعیتی پیش آمد که از طرف شبکه رادیویی جوان به همراه همکارانم به کربلا رفتیم. خوب به یاد دارم که همه همکاران برای شفای او دعا کردند و دائم به فکرش بودند، چون مرحومه خیلی مهربان بود.همه خاطره‌های خوب و خوشی از او دارند و به نیکی از شادروان یاد می‌کنند.
علاقه و عشق ویژه به رادیو
وحید مبشری، قائم‌مقام و مدیر گروه ادب و هنر شبکه رادیویی فرهنگ با بیان خاطره‌ای از خانم عبدالله‌زاده، می‌گوید: آن زمان بین سال‌های ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۹ مدیر گروه دانش و اندیشه رادیو جوان بودم که مرحومه تا زمانی که بازنشسته شود با گروه ما همکاری داشت. در برنامه‌ای با عنوان«به رنگ سپیده» تهیه‌کنندگی برنامه اذان صبح رادیو جوان و برنامه‌های مناسبتی را برعهده داشت. یکی ازخاطراتی که هیچ‌وقت فراموش نمی‌کنم، برمی‌گرددبه دورانی که خانم عبدالله‌زاده بازنشسته شد. افتخار داشتیم جشن بازنشستگی‌اش را با سبک و سیاق رادیو جوان انجام دهیم. در آن جشن همسرش را بدون این که خبر داشته باشد، دعوت کردیم. از این سورپرایز خیلی به‌وجد آمد و برایش بسیار هیجان‌انگیز بود، به‌طوری‌که از شدت خوشحالی گریه می‌کرد. وی با اشاره به ویژگی‌های بارز اخلاقی و کاری مرحومه، ادامه می‌دهد: یکی از ویژگی‌های خوب خانم عبدالله‌زاده که در سایر تهیه‌کننده‌ها کمتر دیده می‌شود، علاقه و عشق ویژه‌اش به رادیو بود. زمانی که کاری به او سپرده می‌شد با یک شوق، ذوق و انگیزه خیلی مضاعف ازطراحی گرفته تا ضبط و تهیه آنها را منظم انجام می‌داد. تمام پیگیری‌های برنامه را خودش به نتیجه می‌رساند. از تهیه‌کننده‌هایی بود که جایگزین‌اش خیلی سخت پیدا می‌شود. زمان می‌برد که این چنین تهیه‌کننده‌ای را پیدا کنیم و این یکی از ویژگی‌های بارز خانم عبدالله‌زاده بود. دوستان و کسانی که در کنارش کار می‌کردند از او می‌آموختند و یاد می‌گرفتند؛ بدون این‌که ادعایی داشته باشد، بدون این‌که بخواهد بگوید که خیلی بلد است ولی واقعا خیلی کاربلد بود. در نمایش‌های رادیویی خیلی صاحب‌نظر بود. با توجه به این‌که تهیه‌کننده ارشد شده بود به نمایش‌های رادیویی واقف و مسلط بود و اداره کل نمایش‌های رادیویی هم از این ویژگی کاری‌اش خوب استفاده می‌کرد. مبشری یادآوری می‌کند: در مدت شش، هفت سالی که با او کار کردم، خیلی چیزها یاد گرفتم. یک فضای خیلی عاطفی و حرفه‌ای میان مرحومه و گروه دانش و اندیشه ایجاد شده بود که برایم خوشایند بود. یکی دیگر از ویژگی‌های مرحومه نظمش بود. زمانی که جلسات طرح و برنامه را برگزار می‌کردیم، اولین نفری بود که به جلسه می‌آمد و آخرین فردی بود که جلسه را ترک می‌کرد. خیلی طرح داشت، اظهار‌نظر و پیشنهاد می‌کرد و... شوقی که در او می‌دیدم، برای من که مدیر گروه بودم و دیگر دوستان انگیزه‌بخش بود. عبدالله‌زاده حتی در سومین جشنواره صدای سخن، داور انتخاب آثار بود، چون تهران نبود و در ساری سکونت داشت تمام هماهنگی‌ها تلفنی انجام می‌شود لذا رفتنش برای ما خسران بسیار بزرگی بود. ان‌شاء‌الله خدا رحمتش کند، یاد و نامش همیشه زنده است.
