با رویای طلای المپیک می‌خوابم

علیرضا نصیری حالا یکی از چهار وزنه‌بردار تاریخ ماست که دو بار قهرمان جوانان جهان شده است و این آغاز مسیری است که به طلای المپیک ختم می‌شود. با این قهرمان شیرازی در مسیر برگشت تیم‌ملی وزنه‌برداری از پرو هم‌صحبت شدیم که در ادامه می‌خوانید:

وزنه ۲۲۰ تو در مسابقات جهانی جوانان سنگین‌ترین وزنه‌ای بود که یک وزنه‌بردار بالای سر برد. چند بار در تمرینات این وزنه را زده بودی؟
از بعد از مسابقات قهرمانی جوانان آسیا در قطر این اولین بار بود که زیر وزنه ۲۲۰ می‌رفتم. 
 
یعنی در ۵ ماه گذشته حتی یک بار هم این وزنه را نزده بودی؟
نه، اما قبل از آن ۵ بار این وزنه را در تمرینات زده بودم. در مسابقات هم سنگین‌ترین وزنه‌ام همان ۲۱۸ بود که سال گذشته در مسابقات جوانان آسیا زده بودم. 
 
البته آن زمان در دسته ۱۰۲ وزنه می‌زدی و حالا در یک وزن بالاتر موفق شدی ۲۲۰ را مهار کنی..
بله. البته زیاد هم فرقی نمی‌کرد. آن زمان وزن بدن حدودا بین ۱۰۱ تا ۱۰۳ کیلوگرم بود و در پرو هم با وزن بدن ۱۰۵ کیلو مسابقه دادم. من به تازگی دسته وزنی‌ام را تغییر دادم و هنوز وزنم در دسته ۱۰۹، پر نشده است.
 
در اوزان جدید قرار است در دسته ۱۱۰ وزنه بزنی؟
بله. فقط امیدوارم این دسته جزو اوزان المپیکی باشد.
 
با وجود این رکوردها چرا در مسابقات جهانی بزرگسالان در بحرین خوب کار نکردی؟
در بحرین استرس زیادی داشتم. آن مسابقات اولین تجربه من در رده سنی جوانان بود و رقبایی را در سالن تمرین کنار خودم می‌دیدیم که با دیدن‌شان استرس می‌گرفتم. وزنه زدن با یکی مثل فارس الباخ قطری و قهرمان المپیک برای من ۱۹ ساله، واقعا فشار روانی و استرس بالایی داشت. اما الان که چند ماه از آن مسابقات می‌گذرد فهمیدم این استرس معنایی ندارد و باید کار خودم را بکنم و کاری به نام و بزرگی حریفانم نداشته باشم. البته همان زمان در بحرین آقا نواب (نصیرشلال) و آقا سجاد (انوشیروانی) اینها را به من گفته بودند اما من درک درستی از این صحبت‌ها نداشتم.
 
در یکضرب هم بهترین وزنه‌ات را در جهانی پرو زدی. وزنه ۱۸۰...
بله. این نشان می‌دهد که تاحدودی در کنترل استرسم موفق بودم. من در تمرینات در زمان آقا نواب تا ۱۸۵ هم وزنه زده بودم اما در مسابقات بهترین وزنه را در همین مسابقات مهار کردم.
 
از اینجا به بعد قرار است در دسته ۱۱۰ وزنه بزنی و اولین مسابقه مهم بعدی هم برای تو مسابقات جهانی بزرگسالان در نروژ است. در این دسته با کدام وزنه‌برداران برجسته دنیا می‌خواهی رقابت کنی؟
شاخص‌ترین چهره اکبر جورایف ازبکستانی است که فکر می‌کنم اگر آماده باشد تا ۱۹۰ یکضرب و ۲۳۵ دوضرب وزنه بزند. آنتروپوف قزاق هم در جهانی بحرین تا ۲۳۰ در دوضرب وزنه زد و فکر می‌کنم او هم یکی دیگر از رقبای اصلی من باشد. اما من می‌خواهم در این دسته بهترین باشم. 
 
به چه عددهایی فکر می‌کنی در دسته وزنی جدید؟
من در خودم ۱۹۵ یکضرب و ۲۴۰ دوضرب را در خودم می‌بینم و فکر می‌کنم اگر طلای المپیک را می‌خواهم باید طی دو سال آینده به این رکوردها برسم. برگ برنده من در المپیک شرایط سنی من است. من در لس آنجلس ۲۳ ساله هستم، درحالی که جورایف ۲۹ و آنتروپوف ۲۸ سال سن خواهند داشت و من باید از این مزیت به نحو احسن استفاده کنم.
 
علیرضا! وزنه‌برداری را از کجا شروع کردی؟ کی مشوقت بود؟
خودم! یک بار که از مدرسه تعطیل می‌شدم رفتم سالنی که کنار مدرسه‌مان بود. دیدم آنجا بچه‌ها دارند تمرین وزنه‌برداری می‌کنند. نیم ساعتی آنها را نگاه کردم و علاقه‌مند شدم. همان روز به مربی باشگاه، آقای زارعی (نادر) گفتم من هم می‌خواهم بیایم باشگاه. او هم گفت همین بعدازظهر با یک شلوار و تی‌شرت بیا باشگاه. از همان روز وزنه‌برداری شد عشق من. 
 
چند سالت بود؟
قشنگ یادم هست. آخرین روز مدرسه بود در کلاس ششم. ۱۲ سالم بود. بعدش هم سه ماه تعطیلی تابستان داشتیم و من چسبیدم به وزنه‌برداری.
 
قبل از آن هم ورزش می‌کردی؟
حدود ۶-۷ ماه ژیمناستیک رفته بودم، اما چون قدم کوتاه بود و وزنم بالا، دیدم به درد من نمی‌خورد. خلاصه ۲-۳ سالی وزنه‌برداری را ادامه دادم اما جالب این بود که در هر مسابقه استانی که شرکت می‌کردم مدال نمی‌گرفتم، تا این‌که بالاخره در استان مدال گرفتم و برای مسابقات قهرمانی نوجوانان کشور در خرم‌آباد برای تیم فارس انتخاب شد و آنجا قهرمان نوجوانان ایران شدم.
 
شهریور سال ۱۴۰۱ بود. درست است؟
بله. من در دسته ۹۶ وزنه زدم که در یکضرب ۱۴۵ و در دوضرب ۱۸۳ کیلو وزنه زدم. 
 
و الان بعد از حدود دو سال و نیم بیش از ۷۰ کیلوگرم افزایش رکورد داشتی...
بله. بعد از خرم‌آباد بود که به اردوی تیم‌ملی دعوت شدم و در اولین اعزام بین‌المللی در مسابقات قهرمانی نوجوانان آسیا در هند نایب قهرمان شدم. در همان سال ۲۰۲۳ قهرمان جوانان جهان شدم و امسال هم برای دومین بار این عنوان را به دست آوردم. یک نایب قهرمانی جوانان آسیا را هم در کارنامه دارم و امیدوارم مدال بعدی‌ام در مسابقات جهانی بزرگسالان باشد. 
 
اولین بار توسط نواب نصیرشلال به اردوی بزرگسالان دعوت شدی. از نواب چه نکاتی را یاد گرفتی؟ 
خیلی چیزها. اکثر چیزهایی که باعث شد من الان به این رکوردها برسم را مدیون آقا نواب هستم. من دورانی طلایی و خوبی را با آقا نواب سپری کردم.
 
الان هم داری با سهراب مرادی در جوانان و بهداد سلیمی در بزرگسالان کار می‌کنی که مثل خود نواب، قهرمان المپیک بودند. کار کردن زیر نظر قهرمانان المپیک چه حس و حالی دارد؟ 
با خودت می‌گویی مربی‌ات کسی است که خودش قهرمان المپیک شده و این راه را تا انتهایش رفته است و مطمئنی که او می‌داند چطور باید به سکوی طلای المپیک رسید. این باعث می‌شود من ورزشکار به مربی‌ام اعتماد هزار درصدی داشته باشم و بهتر پیشرفت کنم.
 
اگر دسته ۱۱۰ المپیکی نبود، حاضری یک وزن پایین بیایی یا قید المپیک را می‌زنی؟
قید المپیک را که نمی‌شود زد. بنابراین اگر مجبور باشم وزنم را دوباره می‌آورم پایین‌تر.
 
در ادامه هدف‌گذاری‌ات چیست؟
من هر شب با رویای طلای المپیک می‌خوابم اما می‌دانم برای رسیدن به این هدف تا قبل از المپیک ۲۰۲۸، حتما باید دو طلای المپیک و یک طلای بازی‌های آسیایی را به دست بیاورم. 
 
کمی هم از خانواده‌ات برای ما بگو؟
من یکم خواهر دارم و یک برادر. ما در فتح‌آباد زندگی می‌کنیم. کنار مرودشت. نمی‌توانم بگویم در رفاه کامل بودیم، اما خداراشکر زندگی خوبی داشتیم. نه خیلی بالا بودیم و نه خیلی پایین. پدرم هم همه جوره از من حمایت کرده در این سال‌ها. الان هم هر چیزی در حوزه ورزش بخواهم برای من فراهم می‌کند. 
 
اولین باری که خانواده‌ات به عنوان یک وزنه‌بردار به تو افتخار کردند کی بود؟
وقتی در جهانی جوانان در مکزیک طلا گرفتم.
 
الگویت در ایران کدام وزنه‌بردار است؟ در واقع بیشتر از کدام وزنه‌بردار برای دستیابی به افتخارات آینده الهام می‌گیری؟ 
در ایران خیلی‌ها در پاسخ این پرسش می‌گویند سهراب مرادی. من هم افتخار می‌کنم که راه آقا سهراب را پیش بگیرم. او یک اعجوبه بود در وزنه‌برداری دنیا و من همیشه فیلم‌های او را می‌بینم و از این قهرمان اسطوره‌ای الهام می‌گیرم. 
 
امیدواریم خیلی زود با قهرمانی المپیک همه این رویاها تعبیر شود.
ممنونم. تشکر می‌کنم از همه کسانی که تا اینجا برای من زحمت کشیدند. به خصوص دکتر انوشیروانی که می‌دانم تمام وجودش را گذاشته تا وزنه‌برداری ایران دوباره پرچمش بالا برود. قول می‌دم از اینجا به بعد با مدال‌های ارزشمندتر جواب زحمات همه عزیزان را بدهم.