شرمندگی و دیگر هیچ!

درباره این‌که تیم‌ملی والیبال ایران حتی سایه گذشته هم نیست به اندازه کافی نوشته‌ایم، درباره این‌که این تیم فاقد ستاره هم است بی‌اندازه صحبت شده است. اکنون درباره خطر «احتمالی» و در آینده‌ای نزدیک «قطعی» والیبال باید پیش‌بینی انجام شود. خطری به نام کنار گذاشته شدن از لیگ ملت‌های والیبال. اصلا دیگر صعود نکردن به المپیک چه اهمیتی دارد وقتی قرار است از مهم‌ترین ویترین والیبال جهان کنار برویم؟ این خطر بزرگ چه زمانی برای والیبال تبدیل به یک کابوس واقعی می‌شود؟
تیم‌ملی والیبال ایران بر خلاف آنچه که گفته می‌شود به هیچ عنوان جایگاه تضمین شده‌ای در لیگ ملت‌های والیبال جهان ندارد. البته فرمول رقابت‌های لیگ ملت‌ها به گونه‌ای است که احتمال سقوط برای تیم‌های قعرنشین نیست اما آنچه که والیبال ایران را به سقوط نزدیک می‌کند،آینده است.اعتباروالیبال ایران درلیگ ملت‌هابه سرعت درحال فروکش کردن است.آن روزها که تیم‌ملی با ستاره‌هایش بزرگ‌ترین تیم‌های دنیا را می‌برد به سرعت گذشت. اکنون ایران به انبوهی از تیم‌های درجه دو و درجه سه دنیا می‌بازد و نکته تلخ‌تر هم این است که بازیکنان تیم ملی در حال تبدیل شدن به تیمی درجه چندم در دنیای والیبال هستند. این تیم به سختی لیگ ملت‌های والیبال رسید. آن زمانی که برای نخستین بار تیم‌ملی ایران مجوز حضور در این رقابت‌ها را به دست آوردند نام تورنمنت لیگ جهانی بود. چیزی که ذره ذره و با زحمت به دست آمد در چشم به هم زدنی از دست رفت. تیم‌ملی والیبال ایران بیش از هر تیم دیگری در لیگ ملت‌ها درمعرض خروج از رقابت‌ها در آینده ای نزدیک قرار دارد اما این اتفاق چگونه رخ خواهد داد؟
     
مشروطی‌ها
تیم‌ملی ایران نامحسوس و کاملا بی خبر برچسب خورده است، برچسبی به نام «مشروط». همه چیز دیگر مشروط است. مشروط به این‌که در آینده تیم نتایج خوب بگیرد و در لیگ ملت‌ها بماند. مشروط به این‌که تیم امتیازات لازم را کسب کند.مشروط به این‌که تمام پله‌های سقوط کرده در رنکینگ جهانی والیبال را دوباره به سرعت بالا برود. اما اگر همه اینها را انجام ندهد مشروط تبدیل به مردود می‌شود. به کتگوری دوم والیبال دنیا سقوط می‌کند و آنگاه دیگر جایگاهی برای این تیم در لیگ ملت‌ها نیست. مشروط می‌شویم یعنی این‌که اگر یک تیم به هر دلیل در لیگ ملت‌های دو و یا سه سال آینده شرکت نکرد ما جایگزین آنها می‌شویم. واقعیت تلخ همین است. تیم ملی والیبال ایران به سرعت به درهای خروج از لیگ ملت‌ها نزدیک می‌شود. این جدی‌ترین و بزرگ‌ترین خطر والیبال ایران است.
     
المپیک یا لیگ ملت‌ها  مساله این است
همه از این‌که تیم‌ملی والیبال ایران به المپیک نرفته صحبت می‌کنند اما این موضوع را باید کنار گذاشت. اکنون لیگ ملت‌ها مهم‌تر است.عقیده بسیاری بر این است که المپیک بزرگ‌ترین میدان والیبال به شمار می‌رود.  این موضوع در رابطه با بزرگ‌ترین تیم‌های دنیای والیبال یعنی آمریکا و برزیل و روسیه به درستی صدق می‌کند چرا که همیشه مدعی هستند نه برای تیمی همچون ایران که تمام اعتبار و ستاره‌های گذشته خود را از دست داده است. لیگ ملت‌ها ویترینی بزرگ برای والیبال ایران بود، جایگاهی برای عرض اندام بیشتر و رشد چند برابر. این فرصت گرانبها در حال از دست رفتن است و طی دو سال آینده هیچ جایگاهی در لیگ ملت‌ها نخواهیم داشت و غیبت در این تورنمنت یعنی این‌که والیبال ایران تیمی درجه چندم در دنیای والیبال است.
     
۲۰۲۵؛ سال حیاتی والیبال ایران
لیگ ملت‌ها از ۲۰۲۵ قطعا ۱۸ تیمی می‌شود و به همین جهت در سال ۲۰۲۴ هیچ سقوط‌کننده‌ای نخواهد داشت و این تنها شانس والیبال ایران است. اما از لیگ ملت‌های ۲۰۲۵ همه چیز تغییر می‌کند. تیم‌های سقوط کننده به کتگوری دوم والیبال دنیا می‌رود و این یعنی این‌که تیم ایران از رو‌در‌رویی با بزرگ‌ترین قدرت‌های والیبال محروم می‌شود و باید با تیم‌های درجه دو و سه والیبال جهان در تقابل باشد. سال ۲۰۲۵ حیاتی‌ترین سال والیبال ایران است. 

۱۰ بازی، ۱۰ باخت!
سریال باخت‌های تیم‌ملی والیبال با مربی برزیلی‌اش، موریس موتا پائز از کمپ تدارکاتی که چند روز قبل از شروع لیگ ملت‌های والیبال در برزیل برگزار شد، استارت خورد. در آن کمپ ۳ بازی تدارکاتی را به برزیل باختیم و با این ۳ باخت وارد لیگ ملت‌ها شدیم و حالا هم ۷ باخت دیگر به نام ایران در این تورنمنت ثبت شده است. باخت به صربستان، ایتالیا، کوبا، آرژانتین، ژاپن، برزیل و بلغارستان. ۱۰ باخت در ۱۰ بازی متوالی، در دو دهه اخیر برای تیم‌ملی والیبال ایران بی‌سابقه بوده است.