نقش خانواده سالم در سلامت خانوادگی و اجتماعی

خانواده سالم مجموعه اعضایی است که با یکدیگر روابط حمایتی متقابل دارند. خانواده سالم، خانواده ای است که قواعد مربوط به روابط دوستانه، محترمانه و مسئولانه در آن جاری است و طبیعی است که چنین روابطی، آثار مثبت و سودمندی بر سلامت جسمی و روانی اعضای خانواده خواهد داشت. در مقابل، خانواده ناکارآمد، خانواده ای فاقد روابط دوستانه، محترمانه و مسئولانه است.

مهارت خانواده ‎های سالم

واقعیت این است که بیشتر خانواده ها کامل نیستند. هر خانواده از اعضای انسانی تشکیل می ‎شود و هر انسان نیز مجموای از نقاط ضعف و قوت است. بسیاری از خانواده ها واجد برخی از ویژگی‎های خانواده سالم هستند اما به هر حال، هیچ خانواده ای نمی‌تواند همیشه کامل و بی ‎نقص باشد. در خانواده می ‎بایست مهارت‎هایی همچون خودارزشمندی، روابط سالم و اثربخش، مهارت حل مسئله و....وجود داشته باشد. منظور از خودارزشمندی این است که با خودمان رفتار سالم، محترمانه و مسئولانه داشته باشیم. معمولا رفتار ما با خودمان متاثر از رفتار والدین است. کودکانی که از والدین خود عشق و محبت کافی دریافت می ‎کنند، یاد می گیرند که در آینده از خودشان به خوبی مراقبت کنند.

در یک خانواده سالم، والدین ارزش‎های شخصی، خانوادگی و اعتقادی خود را به کودکان می آموزند و رفتارشان نیز در راستای ارزش‎هایی است که به آنها اعتقاد دارند و به فرزندان خود آموخته اند، چنین والدینی ممکن است هر از گاهی درباره این ارزش‎ها با کودکان خود بحث و گفتگو کنند. کودکان، رفتار والدین و معلمان و سایر بزرگترهای خود را هر روز مشاهده می کنند و از آنها الگو می گیرند.

اهداف سلامت در حوزه سلامت خانوادگی و اجتماعی

این اهداف اطلاعاتی در اختیار جوانان قرار می دهد تا به کمک آن اطلاعات بتوانند بخش مهمی از مهارت‎های زندگی برای دستیابی به سلامت خانوادگی و اجتماعی را بیاموزند و در زندگی خود به کار ببندند. اهداف سلامت خانوادگی و اجتماعی عبارتند از:

1- من روابط سالم خانوادگی ام را تقویت خواهم کرد.

2 – من برای بهبود روابط نامطلوب خانوادگی ام تلاش خواهم کرد.

3 – من روابط دوستانه ام را گسترش خواهم داد.

4- من با تغییرهایی که در فضای خانواده ام ایجاد می ‎شود، مواجهه سالم و سودمندی خواهم داشت.

5 – من روابط ناسالم و زیانبارم را شناسایی خواهم کرد.

محیط اجتماعی و سلامت روان

محیط اجتماعی زمانی شکل می گیرد که فرد بتواند حمایت اجتماعی-عاطفی مناسبی از اطرافیان دریافت کند. حمایت اجتماعی– عاطفی محصول ارتباطات بین فردی است و به شخص کمک می کند انگیزه و احساس حمایت بیشتری داشته باشد، رفتارهای مسئولانه تری انتخاب کند و گزینه های بیشتری برای انتخاب داشته باشد، در چنین محیطی معمولا فرد توسط اطرافیانش تشویق می شود که معقولانه خطر کند و دست به انتخاب‎های تازه بزند و در صورت موفقیت در کارهایش نیز مورد تحسین همان اطرافیان قرار بگیرد. این وضعیت به فرد کمک می کند تصمیم های مسئولانه ‎تری بگیرد و به رفتارهای سالم گرایش بیشتری پیدا کند. در چنین شرایطی، فرد  احساس می کند از حمایت برای ریسک‎های سنجیده برخوردار است و اگر فرد به انجام کارهای ناسالم دعوت شود، احتمال بیشتری دارد که با استفاده از مهارت‎های خودکنترلی، خلاف آن عمل کند. در چنین شرایطی معمولا کمتر احساس افسردگی به فرد دست می ‎دهد و چنین فردی راحت تر می ‎تواند شرایط سخت را تحمل کند.