مدیریت رسانه و باورهای دینی

: در دنیای امروزی ، زندگی و رسانه با یکدیگر عجین شده اند. رسانه های مکتوب ، دیداری و شنیداری به تمام لایه های زندگی رسوخ کرده اند و آن را تحت الشعاع قرار داده اند.

کد خبر: ۱۴۵۷۱۹

انسان امروزی بیشترین دریافتهای خود را از جهان پیرامون از طریق رسانه ها دریافت می کند ، رسانه هایی که البته مالکان قدرتمند دارند ، مالکانی که به وسیله دایره وسیع و پهناور «رسانه» تصمیم دارند برکل دنیا حاکمیت داشته باشند و افکار و اندیشه ها را از آن خودکنند.
رسانه ها بخصوص رسانه های دیداری و شنیداری که برای بهره مندی از آنها سواد خواندن و نوشتن نیاز نیست ، بیشترین مخاطب را دارند. این رسانه ها البته به همان میزان که اطلاعات لازم را به مخاطب خود می دهند می توانند او را در بی خبری نیز نگه دارند. این بی خبری می تواند از طریق پخش برنامه های صرفا سرگرم کننده صورت گیرد ، کاری که اکثر شبکه های ماهواره ای آن را به عهده دارند. امروزه تلویزیون در بیشتر اوقات شبانه روز در خانه ها روشن است و اکثر مردم دنیا با برنامه های سرگرم کننده آن وقت خود را پرمی کنند. ایجاد سرگرمی آنها را از اندیشیدن درباره اتفاقات اطراف بازمی دارد و چنین است که صاحبان رسانه که منافع بزرگی را برای خود در نظرگرفته اند از این بی خبری استفاده کرده ، درباره نوع زندگی مردم تصمیم می گیرند. یکی از روشهای سرگرم نگه داشتن مخاطب پیچاندن او در روزمرگی است . صاحبان رسانه با تبلیغ وسیع لوازم زندگی که هر روز نوع و تعداد آنها بیشتر می شود ، مخاطب خود را در برابر دنیایی از مصرف گرایی قرار می دهند که سیری ناپذیر است و تمامی ندارد. انسان امروز در پناه مصرف گرایی و داشتن زندگی تجملاتی دیگر جایی برای اندیشیدن ندارد، او پابه پای رسانه حرکت می کند و مسیری را که رسانه ها برای او تعیین کرده اند طی می کند.در این میان آنچه می تواند دریچه تفکر را روبه مخاطبان باز نگه دارد ، دین است . مردم دین مدار بنا به باورها و اعتقادات دینی می توانند بیشتر از مردمی که به مذهب و دین اعتقادی ندارند خود را در برابر امواج رسانه محفوظ نگه دارند. اعتقادات دینی باعث می شود مخاطب دست به انتخاب بزند و از میان هزاران برنامه رسانه ای و بخصوص تلویزیونی آنهایی را که به باورهای او آسیب نمی زنند انتخاب کند. اما صاحبان رسانه برای این گروه ازمخاطبان هم برنامه ای دراز مدت را تعبیه کرده است . در دنیای امروز رسانه را از دین نمی توان جدا کرد.امواج رسانه که برفراز کره زمین در چرخش هستند، به مردم کشور ما نیز می رسد. ما نمی توانیم خودمان را در برابر این امواج کاملا مقاوم کنیم ، اما واقعیت این است که برنامه ریزان رسانه در کشور ما می توانند باور انتخاب را در بین مردم گسترش دهند. این که مخاطب چه برنامه ای را برای دیدن ، شنیدن و یا خواندن انتخاب کند مهم است . در شرایط فعلی تبدیل دین به باوری انکارناپذیر می تواند از مهمترین کارهای رسانه ای داخل کشور ما باشد. برای داشتن حق انتخاب ، فرد بخصوص جوان و نوجوان باید به روحانیت دینی خود اعتماد کند و این فعالیت رسانه ای آنقدر باید قوی باشد که بتواند در برابر این شعار فراگیر رسانه ای غرب مبارزه کند که روحانیت اسلامی را روحانیتی خشن معرفی می کند.تلویزیون کشور ما با همین نگاه مدتی است که تولید برنامه های دینی با محور روحانیت را در دستور کار خود قرار داده است . رسانه ملی می داند که برای بقای باور دینی مردم باید روحانیت را در خانه ها و ذهن مردم زنده نگه داشت . باید کاری کرد که مردم و بخصوص جوانها مثل قدیم ترها و زمانی که زندگی سنتی ما به وسیله رسانه ها دستخوش تغییر نشده بود ، روحانیت را به عنوان معتمد خود در هر کاری پذیرا باشند و او را فقط یک فرد تک بعدی سیاسی ندانند.شما هم اگربیننده سریال چارخونه هستید حتما قبل از تماشای این سریال برنامه کوتاهی را با عنوان دولت عشق می بینید که یک روحانی برای دقایقی روی صفحه تلویزیون ظاهر می شود و با کلام متین خود درباره اصول بهتر زندگی کردن و بهتر زیستن به عنوان یک انسان سخن می گوید. حس اعتمادی که این روحانی در بیننده ایجاد می کند یکی از راه هایی است که رسانه می تواند با بهره مندی از آن به باور دینی مردم کمک کند. مسابقه از تو می پرسند نیز یکی دیگر از همین برنامه هاست . شبکه چهار سیما گاهی در برنامه های خود از روحانیونی استفاده می کند که به زبانهای خارجی مسلط هستند و از علوم مختلف آگاهی دارند. این تصویر اگر به شبکه های دیگر رادیو و تلویزیون هم راه پیدا کند، می تواند در باورپذیری مردم از دینشان اثرگذار باشد.در دنیایی که برخی از کانال های ماهواره ای و تلویزیونی در اختیار روحانیون برخی ادیان مثل مسیحیان و یهودیان قرار گرفته است و آنها به صورت بیست وچهار ساعته می توانند درباره دینهای خود صحبت کنند و آنچه را که ارباب رسانه ها می خواهند از دین به مردم بقبولانند ، ارائه تصویر مردمی از روحانیت اسلام کوچکترین کاری است که رسانه وطنی ما می تواند برای حفظ باور دینی مردم و احترام به آن انجام دهد.