شرم از بدن به معنای تحقیر یک فرد با نقدهای منفی و نامناسب در مورد شکل و اندازه بدن اوست. گاه این انتقادات تندوتیز از طرف دیگران، گاه ازطرف رسانه و حتی خود فرد است که این امر رفتهرفته امکان دارد منجر به آن شود که افراد کورکورانه زیر تیغ عملهای جراحی زیبایی بروند.
«شاید حالم را بهتر کند. شاید اگر کمی زیباتر بودم با مشکلات کمتری روبهرو میشدم؛ محبوبتر یا موفقتر، یا شاید هم قدری مورد قبولتر میشدم.» اینها از جمله دلایلی است که این روزها افراد در پاسخ به چرایی مسأله عملهای جراحی زیبایی آن هم در سنین پایین به شما میدهند.اما کمی صبر کنید! نوجوانی مرحله گذار رشد و تغییرات زیستی، اجتماعی و البته روانشناختی انسان میان کودکی و جوانی است. حقیقت این است که در این زمان بدن و چهره بهطور کامل سروشکل نگرفتهاند؛ علاوه برآن نیز افرادهنوز به بلوغ روانی لازم وکافی نرسیدهاند وچهبسا بعدهااز تصمیم خود پشیمان شوند. اگر نمیتوان اثبات کرد که نتیجه این عملها برای فرد مثبت است پس چه بهترکه قدری دست نگه دارند؛ حداقل تا رسیدن به دهه ۲۰سالگی و مواجه باپختگی چهره وداشتن توانایی تصمیمگیری بالغانه. قراربر آن نیست که تکتک اجزای وجود خود را دوست داشته باشیم اما چه زیبا میشود اگر بتوانیم خودمان را بپذیریم.