روزهای دور از خانه

شب‌هایی که رضایت نامه‌مان را هزار بار نگاه می‌کردیم تا امضا شده و در زیپ جلوی کوله‌مان باشد…به اتوبوس‌های در راه اردو که گاهی از خود اردو بیشتر به تنمان می‌چسبید. گاهی آهنگ زمزمه می‌کردیم مثلا آن‌وقت‌ها که هنوز مرحوم پاشایی، دار‌فانی را وداع نگفته بود آهنگ«یکی هست»را می‌خواندیم و دست می‌زدیم بعد ناظم‌ مجبورمان می‌کرد برای سالم رسیدن به مقصد و جلوگیری از انواع تصادفات و خطرات، آیه الکرسی را همخوانی کنیم. به ذوق زدن‌ها و اکلیلی شدن‌های‌مان برای این‌که بالاخره یک روز معلم ریاضی نتوانست درس بدهد و از شر کلاس‌های طولانی و خسته کننده فارسی و علوم که هیچ وقت نفهمیدیم کجای زندگی‌مان به درد خورد، نجات یافتیم.بنظرم حتی کسانی که از مدرسه دلِ خوشی ندارند بازهم حتما اردویی بوده که برای‌شان حداقل یک خاطره دلچسب از مدرسه باقی بگذارد و چه چیزی مهم‌تر از این که وقتی به دوران مدرسه فکر می‌کنیم به جای تلخ شدن کام‌مان و لعنت فرستادن بر اول تا آخر آموزش و پرورش با «یادش به خیر» از آن روزها یاد کنیم؟ 

سلاح دانش‌آموزان
معلمی داشتیم که می‌گفت‌: یک دانش‌آموز باید همیشه مسلح باشد و سلاح آن قلم و کاغذش است. پس مسلحانه به اردو بروید. به خصوص که یحتمل امکان استفاده از گوشی و دوربین ندارید پس بنویسید تا لحظاتی که تجربه کردید به یادگار بماند‌. اگر هم اردو علمی بود که دیگر بردن خودکار و دفترچه از ضروریات است. 

مدارک اردویی
اگر کارت ملی‌تان را توانسته‌اید بگیرید اول از همه به شما تبریک می‌گویم چون گرفتن کارت ملی از گرفتن گرین کارت آمریکا سخت‌تر است و بعد این‌که اگر همراهتان باشد برای مواقعی که گم شدید یا... خوب است. دفترچه بیمه هم برای مواقع ضروری، به‌خصوص اگر خدای ناکرده نیاز به دکتر و درمانگاه پیدا کردید لازم است تا برای یک آمپول، پول خون پدر را از شما نگیرند.

چیپس و ماست‌های اتوبوسی
اردو بدون خوردن هله و هوله مزه نمی‌دهد! اصلا این یک قانون نانوشته در تمامی گروه‌های دوستی است که روز قبل از اردو تعیین کنند چه کسی چیپس سرکه‌ای بیاورد و چه کسی ماست موسیر.... اما در بین عیش و نوش‌تان حواس‌تان به معده طفلکی‌تان باشد که آن حجم از خوراکی با ارزش غذایی بد را که شما بلعیده‌اید نمی‌تواند هضم کند آن‌وقت در راه برگشت از اردو ممکن است از دل درد به خودتان بپیچید.

سردی ممنوع!
وقتی هوای بیرون بدن‌مان سرد می‌شود باید داخل بدن‌مان را گرم نگه داریم‌. پس سعی کنید بیشتر با خودتان گرمی‌جات ببرید‌. مثل چی؟ مثل خرما، آجیل، میوه‌های گرم مثل موز، لقمه‌های مامان ساز و....اگر خیار و ماست و ترشیجات خوردید و حواس‌تان به سوخت و ساز بدن‌تان نبود آماده یک طوفان گوارشی باشد....

 من چی بپوشم؟
از آنجا که اکثر اردوها در پاییز و زمستان برگزار می‌شود، هوا به قول مادرهای‌مان باد‌های دزدی دارد و ممکن است مریض‌مان کند. پس حواستان باشد کلاه و کاپشن همراهتان باشد تا سرما نخورید و به خاطر یک روز اردو، خانه‌نشین نشوید. اما آن‌قدر هم نپوشید که مثل آدم آهنی بشوید و از فرط لایه‌های ضخیم لباس‌های فراوان حتی نتوانید سرتان را تکان بدهید‌. به این نکته هم توجه کنید که ممکن است جایی بازی کنید و تحرک گرم‌تان کند پس زیر کاپشن‌های صورتی و آبی زیبای‌تان لباس‌های مناسب داشته باشید. اگر هم مجبورید لباس‌های فرم بد رنگی که عمدتا با آن شبیه سمندون می‌شویم را تن کنید که دیگر دغدغه لباس زیر کت و کاپشن را ندارید!

کتونی یا کفش‌های تق‌تقی؟
می‌توانستم بحث کفش را در همان باکس لباس جا بدهم اما آن‌قدر این وسیله برای اردو چیز مهمی است که لازم دیدم برای خودش جایگاه مخصوص و وی آی پی (به قول خارجی‌ها) داشته باشد‌. عمده اردوها پیاده‌روی‌های زیادی دارد حتی بازدید از موزه که ممکن است برایتان حتی از کلاس ریاضی هم خسته‌کننده‌تر باشد‌. خواهش می‌کنم از پوشیدن کفش‌های سیندرلا، کفشی که احتمال پارگی دارد، کفش‌هایی که بندهایش سفت نمی‌شود و.... جلوگیری کنید و کفشی بپوشید که پاهای بیچاره‌تان که قرار است شما را به جاهای جدید ببرد در آن راحت باشد.

دوا درمون
اگر بیماری خاصی دارید حتما قرص یا وسیله مخصوص بیماری‌تان را همراه داشته باشید حتی می‌توانید به مسئول اردو بگویید که برای خوردنش در ساعتی معین به شما یادآوری کند تا فراموش‌تان نشود. اگر هم بیماری زمینه‌ای ندارید، چند عدد قرص مسکن همراه‌تان باشد. برای مواقع ضروری بد نیست از مسکن‌های طبیعی هم مثل گلاب و ... استفاده کنید.

بهداشتی‌های ضروری
وسایل بهداشتی از مهم‌ترین وسایلی است که باید در کوله‌تان جا بگیرد. دستمال کاغذی، پدهای بهداشتی برای دختران، چسب زخم، لیوان شخصی و... وسایلی است که از نان شب برای اردو واجب‌تر است...  شاید با خودتان بگویید چه پاستوریزه بازی‌هایی! اما عزیزان من رعایت نکردن بهداشت اصلا شما را خفن و باحال نشان نمی‌دهد!

سفرهای هیجان‌انگیز
اگر اردوی شما درون شهری نبود ماجرا عوض می‌شود. قطعا باید به جای کوله با خودتان چمدان و ساک ببرید و وسایل بیشتری در آن بچپانید. از لباس و کفش مناسب و خوراکی که بگذریم سخن ضروریات سفر خوشتر است. مسواک و خمیر دندان و حوله و ملحفه که از ضروریات یک سفر است. لطفا بردن عطر و اسپری را به هیچ وجه فراموش نکنید تا هم اتاقی‌های‌تان به علت مسمومیت ریه خفه نشوند. 

شب خوابی 
برای خواب باید نکاتی را لحاظ کنید حتما لباس نرم و راحت برای خواب به همراه داشته باشید، اگر از انداختن پتویی غیر از پتوی خودتان چندش دارید یک پتوی مسافرتی کوچک با خود ببرید. بعضی آدم‌های از ما بهترون از چشم بند برای خواب استفاده می‌کنند پس اگر به آن مقید هستید در گوشه‌ای از ساک‌تان جایش بدهید تا دیگران را برای خوابیدن رنج ندهید.