جهان رو به فراموشی

درحال حاضر در سراسر جهان حداقل ۵۵میلیون نفر به بیماری آلزایمر یا سایر بیماری‌های زوال عقل مبتلا هستند. بر اساس گزارش سازمان ملل، این تعداد بیشتر از جمعیت کشور کلمبیا است. تخمین زده می‌شود که این تعداد در سال۲۰۳۰ به ۷۸میلیون و در سال ۲۰۵۰ به ۱۳۹ میلیون برسد. بیشتر این افزایش در کشورهای در حال توسعه خواهد بود. در حال حاضر ۶۰درصد از افراد مبتلا به زوال عقل در کشورهای کم‌درآمد و متوسط زندگی می‌کنند، زوال عقل عمدتا افراد مسن را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اگرچه پژوهش‌های فزاینده‌ای در مورد افرادی که قبل از ۶۵سالگی به این بیماری مبتلا می‌شوند، وجود دارد. تحقیقات نشان می‌دهد اکثر افرادی که در حال حاضر با زوال عقل زندگی می‌کنند، تشخیص رسمی دریافت نکرده‌اند. در کشورهای با درآمد بالا، فقط ۲۰ تا ۵۰ درصد موارد زوال عقل در آزمایش‌های اولیه شناسایی و ثبت شده است. این «شکاف درمانی» مطمئنا در کشورهایی با درآمد کم و متوسط بسیار بیشتر است؛ یک مطالعه در هند نشان داد که ۹۰ درصد بیماران تشخیص رسمی داده نشده‌اند. اگر این آمار به کشورهای دیگر در سراسر جهان تعمیم داده شود، نشان می‌دهد که تقریبا سه‌چهارم افراد مبتلا به زوال عقل تشخیص داده نشده‌اند و بنابراین به درمان، مراقبت و حمایت سازمان‌یافته‌ای که تشخیص رسمی می‌تواند ارائه دهد، دسترسی ندارند. هزینه مراقبت جهانی از بیماران مبتلا به زوال عقل بیش از ۱.۳تریلیون دلار برآورد شده است. بر اساس گزارش بانک جهانی، این میزان تقریبا با تولید ناخالص داخلی پاکستان در سال ۲۰۱۷ برابر است. انتظار می‌رود این رقم تا سال ۲۰۳۰ به ۲.۸ تریلیون دلار افزایش یابد. مراقبت از فرد مبتلا به آلزایمر یا زوال عقل اغلب بسیار دشوار است و بسیاری از خانواده‌ها و سایر مراقبان بدون مزد، سطوح بالایی از اضطراب عاطفی و افسردگی را تجربه می‌کنند. مراقبت از فرد مبتلا به آلزایمر همچنین تاثیر منفی بر سلامت، شغل، درآمد و امنیت مالی بسیاری از مراقبان دارد.