افزایش سطح بیابانی هماکنون در حالی به شرایط بحرانی رسیده که باید هرچه سریعتر برای مقابله با آن اقدامی گسترده انجام شود.آسیبپذیری خاک در مقابل فرسایش بادی و آبی، افزایش تعداد و شدت توفانهای ماسهای و گرد و خاک، فرونشست زمین، کاهش حاصلخیزی و توان تولید خاک و اختلال در فرآیند بازسازی و بازتولید طبیعی پوشش گیاهی از جمله اثرات مستقیم و آنی بیابانزایی است که ایران طی دهه اخیر با بیشترین دامنه این خطرات مواجه شده است. این اثرات، پیامدهای جدی اقتصادی و اجتماعی نیز به همراه دارد. بیابانزایی با محدودکردن منابع طبیعی، موجب کاهش تولیدات کشاورزی شده و این فعالیت را بهطور فزایندهای با بحران مواجه میکند. در پی کاهش تولیدات کشاورزی، فقر و مهاجرت جمعیت روستایی به مناطق شهری تشدید میشود و امنیت غذایی نخستین قربانی این شرایط خواهد بود. طبق آمارها هماکنون ۶۰درصد کل مساحت ایران در معرض تخریب و تبدیلشدن به بیابان است که از این میان ۷۵درصد مربوط به مناطق در معرض خشکشدن بر اثر فرسایش آبی و ۲۵درصد در معرض فرسایش بادی است.
وسعت ایران ۱۶۴ میلیون هکتار
اراضی در معرض تخریب ۱۰۰ میلیون هکتار
فرصت جلوگیری از بیابانشدن ۶۰ سال پیش رو
وسعت اراضی فوق بحرانی ۷.۵میلیون هکتار
فرصت در مناطق بحرانی ۵ سال پیش رو
اراضی در معرض فرسایش آبی ۷۵ میلیون هکتار
اراضی در معرض فرسایش بادی ۲۵ میلیون هکتار
وسعت فعلی بیابانهای ایران ۳۲ میلیون هکتار
بیابانهای ۱۰ سال اخیر ۱ میلیون هکتار
برنامههای ۵۰ سال اخیر ۸ میلیون هکتار
حجم فرسایش سالانه خاک ۲ میلیارد تن
خسارت فرسایش خاک در ایران ۵۶ میلیارد دلار
نسبت بیابانهای جهان به کل ۱۹ درصد
نسبت بیابانهای ایران به کل ۶۰ درصد
سرانه بیابان در ایران به ازای هر نفر ۵۰ هکتار
سرانه بیابان در جهان به ازای هر نفر ۲۲۰ هکتار
کرمان ۷ میلیون هکتار
یزد ۵.۹ میلیون هکتار
سمنان ۵.۱ میلیون هکتار
سیستان و بلوچستان ۴.۸ میلیون هکتار
اصفهان ۲.۹ میلیون هکتار
یک کارشناس روابط بینالملل در گفتگو با جامجمآنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد