90 دقیقه برای ماندلا

بار دیگر فیفا از قدرت فوتبال استفاده کرد و این بار با برگزاری دیداری دوستانه بین 2 تیم منتخب ستارگان فوتبال جهان و آفریقا با یک تیر 2 نشان را هدف گرفت.

کد خبر: ۱۴۰۹۸۱

هشتاد و نهمین روز تولد نلسون ماندلا، مبارز خستگی ناپذیر و همیشگی علیه نژاد پرستی و رئیس جمهور سابق آفریقای جنوبی بهانه ای شد تا بار دیگر این رشته ورزشی محبوب دنیا همراه اسطوره های فوتبال به نژاد پرستی ضربه بزنند. این مسابقه با عنوان «90 دقیقه برای ماندلا» در 18 جولای 2007 در ورزشگاه نیولندز شهر کیپ تاون برگزار شد. همچنین بخشی از این مراسم در شهر روب آیلند که نلسون ماندلا 18 سال از مبارزات ضد نژادپرستی خود را در زندان این شهر گذراند، انجام شد.
در واقع می توان گفت ؛ پس از انتخاب آفریقای جنوبی به عنوان میزبان مسابقات جام جهانی 2010 ، این رخداد خود افتخاری دیگر است برای قاره سیاه. این مسابقه با همکاری فیفا، فدراسیون فوتبال آفریقا، کمیته برگزاری جام جهانی 2010 ، بنیاد ماندلا، فدراسیون بازیکنان حرفه ای فوتبال و در حضور 40 هزار تماشاچی برگزار شد و نمادی از ریشه کنی تبعیض نژادی در ورزش بود.
بازیکنان بزرگی همچون په له ، رودگولیت ، آبدی پله ، لوکاس رادبه ، مارک فیش ، سامو اتو، کیم جو سونگ ، بسیاری از ستارگان فوتبال جهان و از کشورمان علی دایی در این بازی حضور داشتند. مسوولان برگزاری این دیدار اعتقاد دارند که در دنیای جدایی طلب حاضر، ما نیاز به فعالیتی داریم تا این جدایی را از میان ببرد و فوتبال قادر به این کار است.
این دیدار، دومین مسابقه دوستانه است که از سوی فیفا به افتخار یک رهبر جهانی برگزار می شود و نلسون ماندلا اولین شخصیتی است که در طول تاریخ فوتبال و در دنیا 2 بازی به افتخار او از سوی فیفا انجام می شود. اولین مسابقه در 17 آگوست 1999 و در پایان ریاست جمهوری او بود. ماندلا بشدت به ورزش علاقه مند است و نقش کلیدی را در میزبانی کشورش در جام جهانی 2010 دارد.
سپ بلاتر می گوید: بسیار مفتخریم که تقریبا پس از یک دهه دوباره قادر به برگزاری مسابقه ویژه ای به افتخار مردی فوق العاده که سراسر زندگی خود را وقف گسترش انسانیت ، حقوق انسان ها و دموکراسی کرده است ، هستیم. همچنین او از این رخداد ورزشی به عنوان وسیله ای برای رسیدن به امیدواری نام برد.
مارک فیش ، بازیکن دهه 1990 فوتبال درباره ماندلا می گوید: در ملاقات های مختلف ، تجربه متفاوت و ویژه ای در مسیر حرکت زندگی اش می بینیم. تجربیات و فعالیتش از او شخصیتی افسانه ای و شگفت انگیز ساخته است. تلاشهای زیادی برای حقوق انسان ها انجام داده و در تاریخ ، نام خود را ثبت کرده است. ما باید زحمات او را گرامی بداریم و حضورش را جشن بگیریم. او در دیدار نهایی جام ملتهای آفریقا 1996 بین 2 تیم آفریقای جنوبی و تونس که در ژوهانسبورگ برگزار شد، به ملاقات تیم آمد و به ما روحیه داد. در نهایت تیم آفریقای جنوبی 2 بر صفر بر تونس غلبه کرد. ماندلا به مردمی که از خوشحالی سراسر شور و هیجان بودند، پیامی دلنشین فرستاد و به یاد دارم که در میدان با ما شادی و پایکوبی می کرد. او بشدت خوشحال بود و پر از شور و گرما. ماندلا به قدرت و توانایی آفریقای جنوبی اعتقاد دارد. بازی در مسابقه ای که ستارگان جهان حضور دارند، بزرگترین افتخاری است که به من اعطاء شده و حضور در مراسم تولد ماندلا و بودن از بخشی از آن مسابقه ، رویایی بود که در دوران حرفه فوتبال من به حقیقت پیوست. حضور در کنار په له سلطان واقعی فوتبال بسیار لذتبخش است و قطعا روز ویژه ای برای من خواهد بود.
یکی از بزرگترین بازیکنان فوتبال آفریقا که 11 سال در لیدز یونایتد حضور داشت و حتی در سال 2001 این تیم را به نیمه نهایی جام یوفا رساند، لوکاس رادبه است ، او نیز بسیار خوشحال است از این که در مسابقه «90 دقیقه برای ماندلا» بازی می کند.
لوکاس اعتقاد دارد که نلسون ماندلا، قهرمان ، الگو و رهبر آفریقای جنوبی و نشانه امیدواری برای آزادی است. او می گوید: ماندلا، بزرگترین انسان و مرد آفریقای جنوبی است. من زمانی برای ادامه تحصیل مجبور به ترک آفریقای جنوبی شدم و به بوتسوانا رفتم ، اما هرگز نلسون ماندلا را فراموش نکردم. زمانی که به هتل اردوی تیم ما در ژوهانسبورگ آمد را کاملا به خاطر دارم ، در اولین ملاقات با او، دچار اضطراب شدم و به سختی توانستم صحبت کنم. او با تصاویرش در تلویزیون تفاوت داشت. تلاش و قدرت در چهره او نمایان بود. دست دادن با ماندلا برای من افتخار بود. گرچه بعدها نیز او را ملاقات کردم ، اما هر بار همان احساس اول را داشتم. او معمولا به اردوی تیم می آمد و با نشاط و سرزندگی با بازیکنان گفتگو می کرد و به ما نیروی مضاعف می داد و از دردسرها و مشغله هایش نیز با ما صحبت می کرد.
لوکاس رادبه که از میزبانی مسابقات جام جهانی 2010 کشورش بسیار خرسند است ، می گوید: گرچه سال 2005 خود را بازنشسته کردم ، اما گاهی به بازگشت فکر می کنم ، اما به دلیل آسیب دیدگی زانویم ، امکان حضور دوباره به دوران حرفه ای را ندارم. ولی کفشهای من همیشه برای این گونه بازیها آماده است.