صداقت یا ساده‌لوحی؛ مسأله این است!

همه ادیان الهی بر صداقت تاکید کرده‌اند و راستگویی و صداقت را از جمله معیارهای زندگی درست و با فضیلت می‌دانند اما صداقت بیش از حد انسان را محکوم به ساده‌لوحی می‌کند به همین دلیل برخی افراد از آن اجتناب می‌کنند. صداقت حساب‌نشده در برخی از مواقع ممکن است به ضرر انسان تمام شود. سیاست را اگر به معنای زیرکی و هوشیاری در نظر بگیریم، در این صورت داشتن صداقت به همراه سیاست می‌تواند بسیار مفید باشد. صداقت و سیاست مکمل یکدیگر است و توام با یکدیگر روابط اجتماعی و زندگی فردی را اصلاح می‌کند. سیاست توام با صداقت از انسان شخصیتی منحصر به‌فرد و دوست‌داشتنی می‌سازد اما صداقت به تنهایی گاهی سبب ساده‌لوح دیده شدن انسان می‌شود و سیاست بدون صداقت، موجب بی‌اعتمادی می‌شود. بنابراین به دنبال انتخاب صداقت یا سیاستمدار بودن در زندگی خود نباشید. داشتن هرکدام از اینها به تنهایی می‌تواند مشکلاتی را به وجود آورد اما در کنار هم بسیار ثمربخش و مفید است. با در نظر گرفتن همه جوانب، بهتر است در طول زندگی خود راستگو و صادق باشید و هنگام مواجهه با مخمصه‌های احتمالی، به جای دروغ گفتن از راهکارهای ارتباطی مناسب استفاده کنید.