اسماعیل احمدی؛ مدیری که رئیس نبود، جهادگر بود

حیف بود اسماعیل احمدی همین طوری از دنیا برود. او یا باید در میدان جنگ سینه مردانه‌اش آماج تیرهای اشقیا قرار می‌گرفت یا در حین خدمت و کار جهادی به دعوت خالق زمین و آسمان‌ها لبیک می‌گفت.

از سرنوشت آدمی با سابقه‌ای مثل او جز این انتظار نمی‌رفت.که آخرش هم همین طور شد. او در سیر متوالی عالم خلقت، در حالی از میان ما رفت که در حال ماموریت بود آن هم کجا؟ در سرزمین مردان مرد و شهیدان شاهد؛کرمان اسطوره‌ای،ساعتی بعد از زیارت مزار حاج قاسم سلیمانی و یاران شهیدش. دکتر اسماعیل احمدی را از زمانی می‌شناسم که معاون ارتباطات و اموربین الملل سازمان بسیج هنرمندان بودم. او معاون کل روابط عمومی سازمان بسیج مستضعفین بود و عملا مدیر ستادی ما محسوب می‌شد. از همان روزها با ذوق و سلیقه و عرضه مدیریتی او آشنا شدم. برای برنامه‌ریزی و اجرای ماموریت‌های ارتباطات رسانه‌ای و اطلاع‌رسانی سازمان بزرگ بسیج مستضعفین و بیش از ۲۰ سازمان تابعه آن، از سازمان بسیج حقوقدانان گرفته تا بسیج دانشجویی و سازمان بسیج هنرمندان، فقط هفت نفر نیرو داشت. در حالی که می‌دانستیم و می‌دیدیم در نظام دیوانی کشور، گاهی برخی از سازمان‌های بسیار معمولی و کم ماموریت، یک لشکر نیرو در اداره‌کل روابط‌عمومی‌شان به خط کرده‌اند. که ای کاش خروجی هم داشتند. برادر اسماعیل آن روزها دکترای مدیریت رسانه می‌خواند. یک بار در جلسه شورای هماهنگی ارتباطات و امور رسانه‌ای سازمان بسیج به او گفتم خوشحالم از این که با شما کار می‌کنیم. با خنده پرسید چه خوب و چرا؟ پاسخ دادم چون جزو نادر افرادی هستید که تحصیلات‌تان با شغل‌تان تناسب دارد. آن روزها مثل امروز شبکه‌های اجتماعی این قدر رونق و رواج پیدا نکرده‌بودند. روز اولی که شد معاون روابط عمومی بسیج، رفت صداوسیما و از همان روز، توسعه ارتباطات با رسانه‌ملی را پیگیر شد. در معاونت روابط‌عمومی بسیج در تمام مکاتبات، قبل از اسم و عنوان سازمانی‌اش می‌نوشت: برادر شما. او از جمله مدیرانی نبود که با تکنیک بله قربان و سکوت در برابر همه چیز، محور زندگی‌اش، حفظ موقعیت باشد. یک بار به رئیس وقت سازمان بسیج گفته‌بود: بسیج نماد فعالیت‌های مردمی نظام است، برای چه معاون شما با ماشین شیشه دودی رفت و آمد می‌کند؟ اسماعیل احمدی حقیقتا یک بسیجی بود. از این بسیجی‌هایی که کارت و ادعا نداشت اما در تراز نام بسیج کار می‌کرد. از نوجوانی، عمرش را در پایگاه‌های بسیج و فعالیت‌های جهادی صرف کرده‌بود و دوش به دوش جوانان، از کوچه پس‌کوچه‌های مناطق محروم استان تهران گرفته تا بشاگرد کار جهادی کرده‌بود. تپل بود اما ورزشکار بود و در رشته‌های کاراته و تنیس روی میز سابقه ورزشی داشت و به همین دلیل وزارت ورزش و جوانان عرصه خوبی برای ادامه فعالیت‌هایش به حساب می‌آمد. ضمن این که فعالیت‌ها و ماموریت‌های متعدد و متنوع وزارت ورزش و جوانان، با وجود انواع فدراسیون‌های ورزشی، نیاز به پیوست رسانه‌ای حرفه‌ای و اثرگذار داشت و دارد که حضور دکتر احمدی با سوابق رسانه‌ای در این زمینه هم مفید و کارساز بود. او در جریان مسابقات جام‌جهانی برای خنثی‌سازی هزار توطئه دشمنان علیه تیم‌ملی ما و آبروی ایران، روزهای سخت و مرد افکنی را گذراند که بخشی از ماجراهای مربوط به آن روزها را دکترحمید سجادی، وزیر ورزش و جوانان در جلسه علنی مجلس شورای اسلامی به نمایندگان مجلس اعلام کرد. آخرین پیامی که از او دریافت کردم وقتی بود که تازه شده‌بود مشاور وزیر و مدیرکل حوزه وزارتی وزارت ورزش و جوانان. یک استیکر با این متن: راه شهیدان ادامه دارد.

رضا رسولی | معاون سابق ارتباطات و اموربین الملل سازمان بسیج هنرمندان