ضرورت همپایی فناورانه تهران و پکن

در عقیده نظریه‌پردازان، همپایی، فرآیندی است که یک کشور درحال ‌توسعه فاصله خود را با کشور پیشرو از نظر درآمد سرانه (همپایی اقتصادی) و قابلیت‌های فناورانه(همپایی فناورانه) کاهش می‌دهد.

موضوع همپایی فناورانه از این نظر حائز اهمیت است که هم‌تکاملی محیط نهادی و سیاست‌ها با توسعه فناوری‌ها در بخش‌های مختلف دارای ضرورت است.

باتوجه‌ به ضرورت ورود فناوری به چرخه صنعت و حرکت در مسیر رونق کسب‌وکارهای دانش‌بنیان باید توجه به فناوری و اتصال به زنجیره‌های ارزش جهانی موردتوجه سیاست‌گذاران قرار بگیرد.

مبتنی بر راهکار ارائه داده شده، سه روش برای رشد کشور با نگاه به تاریخچه سیاست‌گذاری کشورها وجود دارد که عبارتند از: دنباله‌روی مسیر، الگوی پرش از مراحل، الگوی خلق مسیر جدید.

باتوجه‌به پیشرفت هریک از صنایع، لازم است الگوی رشد مناسب آن در تعامل با دیگر کشورها اتخاذ شود. از جمله مهم‌ترین صنایعی که ایران پتانسیل رشد و افزایش توان تولید در آن دارد، فولاد است. نگاه به تجربه کشور چین نشان می‌دهد که این کشور توانسته جایگاه مطلوبی در تولید آن داشته باشد.

فولاد که عموما در ساخت‌وساز و بخش‌های زیرساختی، صنعت قطعه و اتومبیل، تولید انواع ماشین‌آلات و نیز صنعت ساخت لوازم مورد استفاده در خانه و آشپزخانه مصرف دارد؛ پایه اصلی ساخت دنیای جدید است. چین و پس از آن اتحادیه اروپا بزرگ‌ترین سازندگان فولاد هستند‌.

ایران نیز در ۲۰۲۱ با تولید بیش از ۲۸.۵میلیون تن و اندکی افت دهمین فولادساز جهان بوده است. بهترین راهکار برای رشد صنایع ایجاد تعامل با کشورهای پیشرو و تسهیل ورود فناوری است.

از سوی دیگر به‌‌رغم تحریم‌های وضع شده علیه ایران، این کشور هنوز توان بالایی در جذب سرمایه‌گذار خارجی دارد.

سرمایه‌گذار خارجی توان تولید ارزان در ایران و صادرات به کشورهای دیگر را دارد و این یک مزیت اساسی است.