فرمول کی روش دیگر جواب نمی‌دهد

رضا جباری، کارشناس فوتبال و بازیکن اسبق سرخ‌های پایتخت آن چه در جام‌جهانی برای ایران رقم خورد را نقد می‌کند.

ابتدا از ارزیابی خود بابت شکست ایران مقابل آمریکا و حذف از جام‌جهانی بگویید.
در سال‌هایی که کی‌روش در فوتبال ایران حضور داشت من همیشه به دلیل سبک دفاعی و ضدحملات تاکتیک او نقد‌هایی داشتم. این مشکل در جام‌جهانی قطر بیشتر از هر جایی مقابل انگلیس به چشم آمد. مقابل ولز هم، چون چیزی برای از دست دادن نداشتیم عالی بازی کردیم. اما می‌رسیم به دیدار با آمریکا. کاملا تدافعی و کنترل شده به میدان رفتیم و آسیب سختی خوردیم. دقیقا از جایی آسیب دیدیم که در جام‌های جهانی قبل و جام ملت‌های آسیا هم تجربه کرده بودیم.

این شکست دلایل دیگری نداشت؟
موضوع تا حدودی هم به عدم شجاعت برمی‌گردد وگرنه آمریکا تیمی نیست که ما را ببرد. ما ۱۰دقیقه پایانی خیلی خوب بازی کردیم و من تعجب می‌کنم چرا از اول این کار را نکردیم. چرا نمی‌توانستیم از همان ابتدای بازی آمریکایی‌ها را تحت‌فشار بگذاریم؟ ما به خاطر یک صحنه مشکوک در این دیدار تا آخر بازی به پر و پای داور پیچیدیم. این اصلا درست نبود؛

و حالا ما یک جام ملت‌ها را در پیش داریم. با این اوصاف چشم‌انداز شما چیست؟
کی‌روش که ماندنی است. دغدغه جدی من به سبک بازی تیم‌های کی‌روش برمی‌گردد. هر مربی دیگری اگر جای کی‌روش بود و بعد از این همه سال نتیجه لازم را نمی‌گرفت می‌رفت و پشت سرش را هم نگاه نمی‌کرد. من به کی‌روش می‌گویم برو و پشت سرت را هم نگاه نکن یا این‌که سبک بازی تیمت را تغییر بده. کی‌روش انگار مهره مار دارد که اینطور حمایت می‌شود. تیم ما سه دوره با او در جام‌جهانی نتیجه نگرفت و بدترین نتایج در زمان او رقم خورد. جام ملت‌های قبلی هم که هیچ چیزی با او به دست نیاوردیم. برای او احترام زیادی قائلم، اما تاکتیک او مشکل دارد. از طرف دیگر ما نمی‌توانیم ابتدا سرمربی انتخاب کنیم بعد او بیاید برای ما تعیین تکلیف کند. در واقع فدراسیون باید برنامه بدهد تا مربی بر اساس آن عمل کند.

الان واضح‌ترین مثال برای چیزی که شما گفتید چیست؟
برزیل. آن‌ها یک تیم هجومی هستند. ساختار و برنامه این فدراسیون به گونه‌ای است که تیم‌ملی این کشور فقط باید هجومی باشد. برنامه با همین شرایط به مربی داده شود و مربی هم موظف به پیاده کردن آن است. نه این‌که مربی بیاید برای فدراسیون فوتبال برزیل تعیین تکلیف کند. الان هواداران ما فوتبال هجومی را دوست دارند. قهرمانی آسیا را می‌خواهند. فدراسیون باید براساس همین برنامه بنویسد و مربی بر اساس همین باید برنامه‌ریزی کند. نه این‌که شیوه‌های دفاعی بنویسد و به فدراسیون بدهد. البته ما باید تکلیف چیز‌های دیگری را هم بدانیم.

مثلا چه چیز‌های دیگری؟
باید متوجه شویم ما چه چیزی می‌خواهیم؟ قهرمانی در جام ملت‌ها یا صعود از مرحله گروهی جام‌جهانی برای دوره بعد؟ این‌ها برنامه‌های کوتاه‌مدت و بلند می‌خواهد. یک مربی می‌خواهیم که این‌ها را اجرا کند. با فوتبال دفاعی به هیچ جا نمی‌شود رسید. شاید بتوان یکی، دو برد قابل‌توجه کسب کرد، اما بعد از آن چه؟ باور کنید حتی قطر هم از تیم ما هجومی‌تر بود. باید از فوتبال کشور‌هایی مثل قطر و ژاپن الگو بگیریم.

پس نظر نهایی شما این است که فوتبال ملی ما باید کلا تفکرات دفاعی را دور بریزد؟
بله، ما باید جام ملت‌ها را در نظر بگیریم. ما اگر قهرمانی می‌خواهیم باید تفکرات دفاعی را کنار بگذاریم. ۲۰ سال پیش تیم‌ها دفاعی بودن را دوست داشتند و حتی تیمی مثل یونان با همین وضعیت قهرمان جام ملت‌ها شد. اما فوتبال دنیا کلی فرق کرده است و این تفکرات دفاعی دیگر به درد نمی‌خورد. من باید به مورد دیگری درباره دیدار با آمریکا اشاره کنم. ما بازیساز نداشتیم. یک لحظه وقتی دوربین روی بیرانوند رفت کی‌روش به او می‌گفت که توپ را به کناره‌ها بزند. خب این درست نیست. سبک بازی محتاطانه او قابل پذیرش نیست. استعداد‌هایی که در فوتبال ایران وجود دارد مثل برزیل است. ما ظرفیت پایینی نداریم و باید از آن استفاده کنیم. نوع نگاه به فوتبال ما غلط است و باید عوض شود. کی‌روش باید این وضعیت را تغییر بدهد.

عملکرد فنی بازیکنان تیم‌ملی را چطور دیدید؟
این بهترین تیم ۵۰ سال اخیر بود. مهره‌های ارزشمند ما می‌توانستند صعود کنند. اگر فقط کمی هجومی‌تر بودیم می‌توانستیم. اکثر بچه‌های ما با تمام وجود بازی کردند. به طور کلی خوب بودند. اما ما به تفکرات تاکتیکی باختیم. امیدوارم وضعیت برای آینده تغییر کند.

روزنامه جام جم