خانوادههای هستهای اغلب تکفرزند هستند و در عمل نسل دایی، عمو، عمه و خاله در حال انقراض است. همه ما در زندگیمان روابط و تعاملات اجتماعی کمتری را نسبت به گذشته تجربه میکنیم. تعاملات ما با گروه همسالان هم از فضای فیزیکی و واقعی به فضای مجازی و شبکههای اجتماعی منتقل شده است. این روابط مجازی هم قواعد و مؤلفههای خاص خودش را دارد و شبیه روابط فیزیکی و رودررو و صحبتکردن در کنار همدیگر، نمیتواند حال ما را خوب کند. نتایج تحقیقات گوناگون نشان میدهد، فضای مجازی و شبکههای اجتماعی میتواند بر سلامت روان ما تاثیر منفی گذاشته و احساس تنهایی و همچنین احساس طرد شدن و از دست دادن را در ما تقویت کند.
در یک ارتباط مجازی و حضور در شبکههای اجتماعی خیلی وقتها به جای آرامش، احساس اضطراب را تجربه میکنیم، فضایی که هر چند برای تعامل و گفتگو شکل گرفته، اما رقابت برای عرضه بهتری از خود، موجب میشود ما احساس افسردگی و درماندگی داشته باشیم.
بر این اساس شبکههای اجتماعی مبتنی بر تصویر همچون اینستاگرام در تحقیقات و پژوهشها، بدترین ترازها را به خود اختصاص داده اند؛ بنابراین در دنیای امروز هر چند استفاده از فضای مجازی و شبکههای اجتماعی امری ناگزیر تلقی میشود، اما سعی کنیم هیچگاه روابط حقیقی و فیزیکیمان را با روابط مجازی و حضور در شبکههای اجتماعی جایگزین نکنیم تا کمتر از این فضا و دنیا آسیب ببینیم.
روزنامه جام جم