دشمنان مقاومت آشفته هستند

این روز‌ها رژیم اشغالگر قدس، بدترین روز‌های خود را سپری می‌کند. دشمنان مقاومت بسیاری از محاسبات خود را شکست خورده می‌بینند. این شکست، خود را در ابعاد سایبری، نظامی، منطقه‌ای و سیاسی نشان داده است. آشفتگی دامنه دار و شدیدی که در آشیانه صهیونیست‌ها به وجود آمده، صرفا محدود به یکی از این موارد نمی‌شود. تل آویو نماد آسیب و شکست است و در مقابل، مقاومت نماد پیروزی.

شاید تا چند دهه قبل، زمانی که رژیم اشغالگر قدس و حامیان غربی آن خود را شکست ناپذیر می‌خواندند، کمتر کسی تصور می‌کرد تل‌آویو این گونه به خاک ذلت و شکست بیفتد، اما اکنون این اتفاق رخ داده است. در این میان، ما با متغیری مهم به نام گفتمان مقاومت رو به رو هستیم. آمریکا و متحدان آن از گفتمان مقاومت کینه دارند، زیرا این گفتمان مانع تحقق نقشه‌های شوم دشمن در منطقه شده است. آمریکا، رژیم صهیونیستی و متحدان آن‌ها به‌شدت از محور مقاومت وحشت دارند. گفتمان مقاومت، گفتمانی قوی، غنی و پویا محسوب می‌شود که تسلیم و سازش در برابر دشمنان را برنمی‌تابد. در سایه همین گفتمان، رزمندگان مقاومت، سخت‌ترین شکست‌های ممکن را به رژیم اشغالگر قدس و آمریکا وارد کرده‌اند. در سایه همین گفتمان بود که تروریست‌های موردحمایت آمریکا در سوریه و عراق شکست خوردند. این روند ادامه پیدا کرد.
امروز به نقطه‌ای رسیده‌ایم که شکست ناپذیری صهیونیست‌ها را حتی خود مقامات آن قبول ندارند. اختلافات آمریکا و رژیم اشغالگر قدس بر سر تفسیر واقعیات جاری در منطقه، بایدن رئیس جمهور ناتوان مستقر در کاخ سفید را به منطقه کشانده است، اما این اقدامات نیز نمی‌تواند صهیونیست‌ها را در مقابل سقوط و شکست حفظ کند. آمریکا و رژیم اشغالگر قدس، طرفدار گفتمانی در منطقه هستند که در برابر دشمن سازش کند و در برابر آن‌ها ترس داشته باشد. برای واشنگتن و تل‌آویو، گفتمانی مطلوب است که از دل آن، تروریسم تکفیری درآید. تروریسمی که منجر به قتل و آوارگی میلیون‌ها مسلمان شود. آری! آن‌ها به دنبال همین گفتمان هستند، اما گفتمان مقاومت اجازه عرض‌اندام به آمریکا نمی‌دهد. این مهم‌ترین پیام مقاومت به آمریکا و رژیم اشغالگر قدس است. اگر بایدن یا دیگر مقامات آمریکایی ده‌ها بار نیز به منطقه سفر کنند، نمی‌توانند حقایق جاری را در جهان تغییر دهند. در نهایت، غرب و رژیم اشغالگر قدس باید شکست تمام عیار خود را در برابر گفتمان مقاومت و اضلاع آن بپذیرند. این همان نقطه‌ای است که تل آویو و واشنگتن هر روز به آن نزدیک‌تر می‌شوند و هر روز در قبال آن درمانده‌تر.