گورستان فسیلها در دریایی از سکوت و آرامش

تکه سنگ های بسیار قدیمی زمین ، میلیاردها سال بر روی کره ماه بدون تغییر باقی مانده اند. دانشمندان امریکایی با کاوشهای هدفمند بر روی این اجسام که هنوز هم اولین ردپاهای حیات و زندگی را در خود دارند این ادعا را مطرح کردند.

کد خبر: ۱۳۴۹۵

فضانوردان گودالی در اطراف یک گود شهابی ، جایی که مونولیت ها یا تکه سنگ ها از شنهای روی سطح کره ماه خاکبرداری می شوند را مورد بررسی قرار می دهند. این منطقه مکعب شکل سیاه رنگ که در زیر سطح گودشهابی موسوم به «تیکوبراهه » سمبل زندگی فرازمینی در فضا قرار دارد، می تواند روزی به عنوان صحنه ای از فیلم علمی - تخیلی اودیسه فضایی 2001متجلی شود. دانشمندان از طریق خاکبرداری سطح کره ماه ، درصدد رسیدن به هدف مورد نظرشان یعنی وجود حیات و زندگی فرازمینی هستند. طبق نظر دانشمندان امریکایی ، اولین سرنخها و ردپاهای حیات زمینی که مدتهای مدیدی است بر روی کره خاک ما از بین رفته ، توانسته اند بر روی ماه میلیاردها سال بدون تغییر باقی بمانند. زمین شناسان امریکایی می خواهند میکروب های فسیل شده در تکه سنگ های 3/5میلیارد ساله که هنوز دلایلی مبهم و نامعلوم از زندگی و حیات اولیه را در خود دارند و هویت آنها هنوز به طور رسمی تایید نشده است ، به دست آورند. در آن زمان ها زمین وضعی متفاوت نسبت به امروز داشت . جان آرمسترانگ ، ستاره شناس دانشگاه واشنگتن در سیاتل در این باره می گوید: «ما دوره زمانه 3/9میلیارد سال قبل را به عنوان عصر و دوره بمباران های شدید می شناسیم . سیارکها به نسبت زیادتر و به دفعات بیشتری نسبت به امروز با سیاره ها برخورد می کردند.» او می افزاید که ، زمین هم اغلب مورد هدف و اصابت قرار می گرفت و بعضی از تکه سنگ های باقیمانده زمینی حتی به فضا پرتاب شدند. طبق گفته آرمسترانگ ، حتی یکی از این تکه های جدا شده مورد بحث به سوی ماه پرواز کرد، مسیر پروازی که در آن زمان بالغ بر یک سوم بعد و مسافت امروزی بود. طبق محاسبات صورت گرفته ، توسط آرمسترانگ و همکارانش لید ولز و گیلر موگونزالس ، یک تکه سنگ بسیار قدیمی زمینی بالغ بر 20تن بر روی سطحی معادل 1000کیلومتر از سطح کره ماه فرود آمد. طبق گفته آرمسترانگ ، آنها محاسبات خود را به موادی حداکثر 5هزار ساله که در حال رفت و آمد در فضا بوده و بر روی ماه افتادند، محدود کردند. سرنخها و ردپاهای احتمالی از حیات و شاید حتی میکرب های فسیل شده توانستند کمک شایان توجهی به آرمسترانگ کنند. نمونه های به دست آمده سنگ ها از کره ماه ، در اصل در اعماق لایه ها و زیر سطح رویی کره ماه انباشته و در نتیجه خاکبرداری به دست آمدند. پدیده ها و تغییرات آب و هوایی در 4میلیارد سال گذشته ، این سنگ ها را پوشانده بود. طبق گفته آرمسترانگ ، این قشر جالب و خارق العاده بیش از صدها متر زیر سطح کره ماه قرار دارد. علاوه بر این ، این قشر در طول تاریخ بشدت با هم مخلوط شده اند. طبق نظر دانشمندان ، به همین دلیل حتی سنگ های حدود 400کیلوگرمی ماه که توسط فضانوردان آپولو جمع آوری شدند، مواد زمینی را در خود جای داده اند. نتایج کاملا آماری توسط این گروه تحقیقاتی در آینده ای نزدیک در مجله تخصصی " "Icarusچاپ خواهد شد. طبق نتایج به دست آمده ، مجموعا حدود 3گرم از مواد زمینی یافت شد. آرمسترانگ اضافه می کند که آنها سعی خواهند کرد تکه سنگ های بسیار قدیمی در بعضی از نمونه های به دست آمده توسط فضانوردان آپولو را پیدا کنند. علاوه بر این ، بررسی بر روی گرمی از این سنگها کفایت می کند؛ زیرا این سنگها حاوی بیش از میلیون ها ذرات میکروسکوپی هستند که منشا زمینی دارند. گرچه این کار بظاهر مشکل و بیهوده به نظر می رسد، اما ستاره شناسان امیدوارند از این طریق روشهای جدیدی برای شناسایی هویت سنگها به دست آورند. آرمسترانگ در گفتگو با سازمان فضایی ناسا، سفرهای فضایی به ماه را برای رسیدن به یک نتیجه صریح و روشن اجتناب ناپذیر و ضروری می داند. او می افزاید که ، اگر این کار صورت نگیرد؛ هر کس می تواند ادعا کند که نمونه های به دست آمده توسط فضانوردان آپولو در راه رسیدن به زمین آلوده شده است . در حال حاضر بازگشت به کره ماه به صورت یک بحث داغ و جدی مطرح شده است . مرکز ملی تحقیقات و پژوهش های امریکا، ماموریت سفینه های بدون سرنشین به سوی قطب جنوب ماه را پیشنهاد می کند. قرار است از آنجا سنگهایی از یک گودشهابی جمع آوری و به زمین فرستاده شود. این گودشهابی با عمق 13کیلومتری اش ، عمیق ترین گودال و حفره در منظومه شمسی محسوب می شود. طبق گفته آرمسترانگ ، آنها برای رسیدن به هدف مورد نظر بر روی یک گودشهابی جوان و کوچک نظر دارند؛ جایی که از نظر زمین شناسی جوان و سنگهایی از لایه های مختلف در اعماق متفاوت جمع آوری شود. یکی از گودهای شهابی که در سمت زمین قراردارد «تیکو براهه » با 100میلیون سال قدمت است . یکی از دلایل احتمالی انتخاب تیکوبراهه این است که در آنجا هیچ مونولیت یا تک سنگی به صورت عجیب و مبهم دیده نمی شود. ایده آرمسترانگ مورد تایید همکاران اروپایی اش قرار گرفت . طبق گفته برنارد فویینگ ، مدیر پروژه " "Smart-1که قرار است ماهواره ای به مدار ماه ارسال کند، تعدادی از سفاین اتوماتیک در 15سال آینده برای جستجوی سنگهای زمینی به ماه ارسال و نمونه هایی را به زمین خواهند فرستاد. او می افزاید: «روبات ها قرار است مقدمات سفرهای سفینه های سرنشین دار به ماه را در آینده فراهم کنند.»