به گزارش جام جم آنلاین ، با این اوضاع بسیاری از مردم کشور کوچک و بحران زده هائیتی چاره ای ندیدند جز اینکه به امید پیدا کردن یک زندگی بهتر راهی یک کشور دیگر شوند. پس راهی طولانی و پرمخاطره را آغاز کردند.
مردم هائیتی سفر خود را آغاز کردند. سفری که در آن نه رفاه بود و نه پول. حتی وسیله نقلیه درست و حسابی هم وجود نداشت. هر آنچه داشتند در بار و کوله و ساکشان بود و هر چه نیرو داشتند به پاهایشان اختصاص داشت که با آنها باید کیلومترها راه را طی می کردند. در این سفر آنها کوچکترین امکاناتی ندارند، حتی سرویس بهداشتی.
آنها ابتدا با خطرناک ترین قایق ها و کشتی ها روی آب ها روزها سرگردان هستند تا به کوبا برسند. از آنجا خطر پرمخاطره آمیز دیگری را تا مکزیک آغاز می کنند. بعد از اینکه به مکزیک رسیدند کیلومترها پیاده روی می کنند تا به مرز تگزاس یکی از ایالت های آمریکا برسند. آنها برای اینکه به طور غیرقانونی وارد خاک آمریکا شوند باید از رودخانه ای به ریوگرنده رد شوند. وقتی به تگزاس برسند بخش دیگری از مشکلات آنها آغاز می شود: بی پولی، در به دری، رفتار بد از سوی ماموران، بیماری، بیکاری و ....
کمپ مهاجران اهل هائیتی همین شکلی است:
پل معروفی به نام دل ریو در تگزاس محل استقرار مهاجران غیرقانونی از هائیتی و کشورهای دیگر است. کثیفی و انباشت زباله زیر این پل بیداد می کند:
در شرایط کرونایی آنها چنین وضعیتی دارند:
کودکان نخستین افراد آسیب پذیر بین مهاجران هستند:
هیچکس به آنها کمک نمی کند. تخمین زده می شود بیش از 14 هزار نفر زیر این پل حضور داشته باشند.
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
بهتاش فریبا در گفتوگو با جامجم:
رضا کوچک زاده تهمتن، مدیر رادیو مقاومت در گفت گو با "جام جم"
اسماعیل حلالی در گفتوگو با جامجم: