چرا کوهنوردی برای بیماران قلبی می تواند خطرناک باشد؟

به گزارش جام جم آنلاین، این توصیه ها در مورد افراد مبتلا به فشار خون بالا، بیماری عروق کرونر، اختلالات تپش قلب (آریتمی) یا نارسایی قلبی اعمال می شود.

در مناطق کوهستانی، به ویژه ارتفاعات ۲۹۸۰ تا ۴۰۰۰ متر بالاتر از سطح دریا، فعالیت هایی مانند اسکی، پیاده روی، دوچرخه سواری یا صعود می تواند به دلیل میزان پایین اکسیژن و تغییرات فشار هوا، دما و رطوبت، قلب و عروق را تحت فشار قرار دهد.

در ارتفاعات بالا، قلب حتی در زمان استراحت به خون غنی از اکسیژن بیشتری نیاز دارد. به گفته محققان، غش کردن حتی در ارتفاعات ۲۶۸۰ متری از سطح دریا شایع است و می تواند در یک روز رخ دهد.

دکتر «ویلیام کرنول»، استادیار قلب در دانشگاه کلرادو، در این باره می گوید: «بسیاری از مردم و متخصصان مراقبت های بهداشتی با علائم بیماری حاد کوه مانند سردرد، سرگیجه، حالت تهوع و ضعف آشنا هستند.»

وی در ادامه می افزاید: «با این حال، آنها ممکن است از فشار وارد شده بر بدن، به ویژه قلب و ریه ها، هنگامی که افراد مبتلا به بیماری های قلبی عروقی به مناطق کوهستانی سفر می کنند که در آن کاهش اکسیژن در مقایسه با شرایط سطح دریا کاهش می یابد، آگاهی نداشته باشند. اگر افراد از این شرایط مطلع نباشند ممکن است در معرض خطر عوارض جانبی در این نوع محیط ها قرار گیرند.»

متخصصان نکات زیر را برای سفر ایمن به ارتفاعات بالا مطرح می کنند:

• به تدریج ارتفاع را افزایش دهید تا بدن بتواند با میزان پایین اکسیژن سازگار شود.

• آب بنوشید.

• داروها را بر اساس توصیه پزشک تنظیم کنید.

• از مصرف مشروبات الکلی خودداری کنید.

مرگ ناگهانی قلبی شایع ترین علت مرگ و میر در ارتفاعات است. ممکن است بدون هشدار اتفاق بیفتد و منجر به مرگ شود. عوامل خطر شامل سابقه حمله قلبی، مرد بودن و سن بالا است.

منبع: مهر