به گزارش
جامجم آنلاین به نقل از لایو ساینس، تحقیقات واینبرگ در زمینه فیزیک ذرات بنیادی و کیهانشناسی فیزیکی یکی از بنیانهای اصلی شکلگیری نظریه مهمی در فیزیک برای توصیف رفتار ذرات زیراتمی بود. او در مقالهای ضمن ارائه مدل رفتاری برای برخی ذرات زیراتمی که در آن سالها هنوز شناسایی نشده بودند در مورد ادغام نیروی الکترومفناطیسی با نیروی هستهای ضعیف و «شکلگیری جریان خنثی ضعیف» نتایجی را منتشر کرد.
واینبرگ (سمت راست) به همراه همکارش گلاشو که موفق به کسب جایزه نوبل 1979 به صورت مشترک با عبدالسلام شده بودند
در نتیجه این تحقیقات، واینبرگ به همراه همکارش شلدون گلاشو و فیزیکدان مسلمان پاکستانی، محمد عبدالسلام در سال ۱۳۵۸/۱۹۷۹ جایزه نوبل فیزیک را از آن خود کردند. او باقی عمر علمی خود را نیز صرف یافتن نظریهای کرد که بتواند ارتباط میان چهار نیروی بنیادی در فیزیک یعنی نیروی هستهای ضعیف، نیروی هستهای قوی، نیروی الکترومغناطیس و گرانش که عامل تعامل میان سادهترین ذرات در جهان هستند، توصیف کند.
واینبرگ همچنین فعالیتهایی در زمینه سادهسازی مفاهیم فیزیکی برای درک عموم مردم انجام داده است. کتاب او با عنوان «سه دقیقه اول: توصیفی مدرن از شکلگیری جهان» که در سال ۱۳۵۶/۱۹۷۷ منتشر شد، با زبانی ساده و جذاب به شرح دقایق ابتدایی شکلگیری جهان میپردازد.
واینبرگ در سال ۱۳۱۲/۱۹۳۳ در نیویورک به دنیا آمده بود. وی از ۱۶ سالگی به آموختن نظریههای فیزیک علاقهمند میشود و در سال ۱۳۳۶/۱۹۵۷ مدرک دکتری فیزیک خود را از دانشگاه پرینستون دریافت میکند. او از سال ۱۳۶۱/۱۹۸۲ به عنوان استاد رشته فیزیک و اخترشناسی به دانشگاه تگزاس رفت و دههها فعالیت علمی خود را در این سمت ادامه داد.