درمان سرطان راحت تر شد

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از دیلی میل، بر اساس مطالعات جدید دانشمندان می گویند داروهایی که به بیماران آرتریت برای کمک به توقف التهاب - که مهار کننده های آلفا TNF نامیده می شوند - داده می شود ، می توانند واکنش های شدید در درمان سرطان را متوقف کنند و به این ترتیب درمان سرطان راحت تر خواهد شد.

بسته به نوع ایمونوتراپی دریافت شده ، عوارض جانبی شامل مشکلات تنفسی ، دردهای عضلانی ، تورم ، افزایش وزن و سردرد کاهش می یابد. هر یک از این عوارض می تواند از خفیف تا شدید تهدید کننده زندگی باشد.

در اینجا انواع مختلفی از ایمنی درمانی وجود دارد همانند استفاده از پادتن های مونوکلونال ، سلول درمانی  و واکسن ها.

اگرچه ایمونوتراپی در سال های اخیر انقلابی در درمان سرطان ایجاد کرده است ، اما می تواند باعث واکنش های التهابی خطرناکی در بافت های سالم و منجر به قطع درمان شود.

این مطالعه که در ژورنال پزشکی «ساینس ایمونولوژی» منتشر شده، توسط متخصصان دانشگاه ژنو (UNIGE) و دانشکده پزشکی هاروارد انجام شده است.

این تیم اظهار داشت که تحقیقات جدید آنها می تواند درمان های موثرتر و کم خطرتری را برای بیماران سرطانی ممکن سازد.

پروفسور میكائل پیتت ، نویسنده این مطالعه گفت:  «هنگامی كه سیستم ایمنی بدن به این شدت فعال شود ، واکنش التهابی ناشی از آن می تواند اثرات مضر داشته و گاهی به بافت سالم آسیب جدی برساند. بنابراین  ما می خواستیم بدانیم که آیا بین پاسخ ایمنی مورد نظر ، که هدف آن از بین بردن سرطان است ، و یک پاسخ ناخواسته ، که می تواند بر بافت سالم تأثیر بگذارد ، تفاوتی وجود دارد. شناسایی عناصر متمایز بین این دو واکنش ایمنی در واقع امکان ایجاد رویکردهای درمانی جدید ، موثرتر و کم سمی را فراهم می کند.»

این تیم می گوید که آنها تفاوت بین واکنشهای ایمنی مضر و واکنشهای ایمنی مفید به سیستم ایمنی درمانی را ثابت کرده اند.

این تیم از نمونه های بیوپسی کبد از بیماران سرطانی که واکنش های سمی به روش ایمنی درمانی متحمل شده بودند ، استفاده کرد.

مطالعه مکانیسم های سلولی و مولکولی در حال کار برای آشکار سازی شباهت ها و عدم تشابه ها است.

به نظر می رسد در یک واکنش سمی مربوط به ایمنی درمانی ، دو نوع سلول ایمنی یعنی جمعیت ماکروفاژ و نوتروفیل  مسئول حمله به بافت سالم هستند ، اما در از بین بردن سلول های سرطانی نقش ندارند.

در مقابل ، یک نوع سلول دیگر - جمعیتی از سلولهای دندریتیک - در حمله به بافت سالم نقش ندارد اما برای از بین بردن سلولهای سرطانی ضروری است.

پروفسور پیتت گفت: «درمان های ایمنی می توانند باعث تولید پروتئین های ویژه ای شوند که سیستم ایمنی بدن را هشدار می دهند و پاسخ التهابی ایجاد می کنند.»

در تومورها این پروتئین ها مورد استقبال قرار می گیرند زیرا به سیستم ایمنی بدن اجازه می دهد سلول های سرطانی را از بین ببرد.

در بافت سالم اما وجود همین پروتئین ها می تواند منجر به تخریب سلول های سالم شود.

این واقعیت که این پروتئین های التهابی توسط سلول های مختلفی در تومورها و بافت های سالم تولید می شوند ، یافته جالبی است.

سلولهای دندریتیک بسیار نادر هستند ، در حالی که ماکروفاژها و نوتروفیل ها بسیار شیوع بیشتری دارند.

برخی از ماکروفاژها از مراحل رشد جنینی در بیشتر اعضای بدن ما وجود دارند و در طول زندگی ما در آنجا باقی می مانند.

برخلاف آنچه قبلاً تصور می شد  این ماکروفاژها لزوماً التهاب را مهار نمی کنند.

اما وقتی با روش های ایمنی درمانی تحریک شوند می توانند پاسخ التهابی مضر را در بافت سالم محل زندگی خود تحریک کنند.

وقتی ماکروفاژها توسط داروها فعال می شوند  آنها پروتئین های التهابی تولید می کنند ، که به نوبه خود نوتروفیل ها را فعال می کند ، که واکنش سمی را اجرا می کنند.

پروفسور پیتت گفت: «این امکان محدود کردن عوارض ایمنی درمانی با دستکاری نوتروفیل ها را فراهم می کند.»

تیم تحقیق با مطالعه واکنشهای ایمنی موشهایی که فعالیت سلولی آنها با استفاده از ابزارهای ژنتیکی تعدیل شده بود ، کشف آنها را تأیید کردند.

آنها توانستند روزنه ای را شناسایی کنند که می تواند برای از بین بردن این عوارض جانبی مورد بهره برداری قرار گیرد.

نوتروفیل ها TNF آلفا را تولید می کنند که یک سیتوکین التهابی عامل اصلی ایجاد سمیت است.

از مهار کننده های آلفای TNF در حال حاضر برای تعدیل پاسخ ایمنی در افراد مبتلا به آرتروز استفاده می شود ، بنابراین محققان فکر می کنند که می توان از آنها برای مهار اثرات سمی نوتروفیل ها در طی ایمونوتراپی استفاده کرد.

پروفسور پیتت گفت: «علاوه بر این ، مهار نوتروفیل ها می تواند یک روش موثرتر برای مبارزه با سرطان باشد - علاوه بر تحریک پاسخ سمی ، برخی از این سلول ها رشد تومور را نیز تقویت می کنند.بنابراین ، با کنترل آنها ، می توانیم یک اثر مفید دو برابر داشته باشیم و بر سمیت موجود در بافت های سالم غلبه کنیم و رشد سلول های سرطانی را محدود کنیم.

مترجم: هیلدا حسینی خواه