اختلال صدا بیزاری/ وقتی صدا‌های خاص با اعصاب شما بازی می‌کند

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، دانشمندان در مطالعات جدید کشف کرده‌اند بیماری صدا بیزاری که به معنی تنفر از صدا‌های خاصی است، به یک ارتباط فوق العاده حساس مغز مرتبط است.

صدا بیزاری چیست؟
افراد مبتلا به صدا بیزاری، صدا‌های محرک خاصی برایشان آزاردهنده است و سبب افزیش رنج، خشم و حتی از دست دادن کنترلشان می‌شود. صدا‌هایی که به احتمال زیاد باعث تحریک افراد مبتلا به صدا بیزاری می‌شوند تکراری و معمولاً شامل دهان، گلو یا ناحیه صورت هستند. افراد مبتلا به این بیماری ممکن از موقعیت‌های اجتماعی دوری کنند یا برای فرار از صدا‌های محرک از هدفون استفاده کنند. تصور می‌شود که صدابیزاری تا حدودی بین ۶ تا ۲۰ درصد افراد را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

علل صدا بیزاری
تحقیقات جدید کشف کرده است یک اتصال بی‌مانند میان قشر‌های شنوایی و حرکتی مغز در افراد مبتلا به صدا بیزاری وجود دارد. دکتر سوخبیندر کومار می‌گوید: یافته‌های ما نشان می‌دهد در افراد مبتلا به صدا بیزاری یک ارتباط غیرنرمال میان قشر شنوایی و حرکتی مغز وجود دارد. این اولین دفعه است که چنین ارتباطی در مغز برای این بیماری شناسایی شده است.

دیگر دلایل صدا بیزاری عبارت‌اند از:
اختلال در سیستم شنوایی مرکزی.
سایر شرایط بهداشت روانی: افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی مانند اختلال وسواس فکری و عملی و اختلال تیک بیشتر در معرض بیماری صدا بیزاری هستند.
ژنتیک: در خانواده موروثی است.

درمان
صدا بیزاری به عنوان یک وضعیت نسبتاً تازه شناخته شده و هیچ درمان مشخصی ندارد. با ین حال چندین رویکرد ممکن است موثر واقع شوند. مانند:
• درمان شناختی-رفتاری: این درمان به نیمی از افراد مبتلا به صدا بیزاری کمک می‌کند. این موضوع بر تغییر افکار منفی مرتبط با شرایط متمرکز است.
• آموزش وزوز گوش: استفاده از آموزش آرام‌سازی به علاوه به کارگیری دستگاه‌هایی که صدا‌های منحرف کننده‌ی توجه ایجاد می‌کنند.
• تکنیک‌های آرامش

کنار آمدن
مردم با این بیماری به روش‌های مختلفی کنار می‌آیند:
استفاده از هدفون
استفاده از گوش پاک کن
مدیریت استرس
پیش زمینه موسیقی
برای زمانی که عصبانی می‌شوید از قبل برنامه ریزی کنید. (سپس از آرامش، تجسم و تنفس عمیق استفاده کنید)

درمورد صدابیزاری بیشتر بدانید
این مطالعه شامل ۳۳ نفر مبتلا به صدا بیزاری هست که مغزشان اسکن شده است. در مقایسه با گروه کنترل، آن دسته از افرادی که مبتلا به صدا بیزاری بودند، واکنش قوی‌تری بین قشر‌های شنوایی و حرکتی مغز نشان دادند. همچنین فعالیت در منطقه بینایی افزایش یافت. دکتر کومار می‌گوید:
چیزی که ما را غافلگیر کرد این بود که الگوی مشابهی را از ارتباط بین مناطق بینایی و حرکتی یافتیم که نشان‌دهنده می‌دهد صدابیزاری می‌تواند هنگامی که توسط بینایی تحریک می‌شود اتفاق افتد.

این ارتباط سبب می‌شود اتفاقی را به نام سیتم آینه فعال کند که به ما کمک می‌کند تا حرکات ساخته شده توسط افراد دیگر را با فعال سازی مغز خود به روشی مشابه پردازش کنیم- گویی خودمان این کار را انجام می‌دهیم.

ما فکر می‌کنیم در افراد مبتلا به صدا بیزاری، فعال شدن بیش از حد غیرارادی سیستم آینه منجر به ایجاد نوعی حس می‌شود در نتیجه صدا‌هایی که توسط دیگران ایجاد می‌شوند خارج از کنترل وارد بدنشان می‌شود.

جالب اینجاست که برخی از افراد مبتلا به صدابیزاری می‌توانند با تقلید کار‌هایی که سبب ایجاد صدای محرک می‌شود، علائم خود را کاهش دهند. استفاده از این علم به ما کمک می‌کند تا درمان‌ها جدید را برای افراد مبتلا به این اختلال توسعه دهیم.