روایت جوایز پای سکو در المپیک و حاشیه‌هایی که به وجود آمد

پاداش‌هایی با دلار جهانگیری!

این طرف قصه زندگی جریان دارد

«حال خوب» با ورزش

 قصه «حال خوب» بودن‌ها فرق کرده. الان همین که دوست و رفیق و آشنا و خانواده را زنده می‌بینی که ماسک روی صورت دارند، سرفه نمی‌کنند، مریض نیستند و یک تماس تلفنی با تو می‌گیرند؛ می‌زنی روی زانویت و می‌گویی:«خدا را شکر که سالم هستند.»
کد خبر: ۱۳۱۱۷۹۲

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از روزنامه جام جم ، قدیم‌ترها، پدرها، پدربزرگ‌ها، مادرها، مادربزرگ‌ها یک حرفی می‌زدند از دلخوشی‌های زمان خودشان. حرف همه‌شان هم تقریبا یکی بود و همه هم بارها از زبان‌شان شنیده بودیم که می‌گفتند «دل خوش سیری چند؟» تازه آنها واقعا خوش بودند!

امروز اما دل خوش سیری چند؟ امروز که با مترو می‌آمدم جوانکی داشت تلفن همراهش را بالا و پایین می‌کرد. مدام فیلمی را به دوستش نشان می‌داد و می‌گفت:«لامصب حسن یزدانی اجازه نمی‌دهد حریفانش آب بخورند. مادرم به من گفت پاشو برو از توی آشپزخانه چاقو را بیاور، رفتم و برگشتم دیدم حسن نیست!کشتی تمام شده و کارشناسان دارند درباره کشتی او حرف می‌زنند.»

حال خوش یعنی چه؟ یعنی وسط دست و پا زدن در کرونا، وسط درخواست‌های مدام مردم از دولت برای خرید واکسن و وسط این همه گرفتاری، مرگ و میر، آمارهای وحشتناک و روزهای بدتر از دیروز، در یک مستطیل سبز 12-11 تا بازیکن فوتبال چنان ناخنی روی پوستت می‌کشند که دلت قنج می‌رود.

حسش کرده‌اید حتما. اگر نه که اجازه بدهید تعریف کنم برایتان. مثلا همین استقلال. بازی با الاهلی عربستان در خاک این کشور. زدن 5 گل به آنها در جده و یک پیروزی دلچسب. آخ که چه کیفی داد! یا همین بازی یکی- دوشب قبل‌شان با الشرطه عراق. بازی با عراقی‌ها همیشه داستان‌های خودش را دارد.

هر وقت با تیم‌های ایرانی بازی دارند یک مشکلی - چیزی درست می‌کنند. اما استقلال خوب بردشان. بعید است تا سال‌ها سال بعد یادشان برود. همین کار را پرسپولیس، تراکتور و فولاد هم کردند.

در دل روزهایی که چشم‌ها « دو دو » می‌زنند برای شنیدن یک خبر خوب، اینها غنیمت هستند. «حال خوب»‌هایی که مثل روزنه‌ای از دل سیاهی‌ها بیرون زده و دارد خودنمایی می‌کند. نوری که نوید روزهای خوب را می‌دهد که بالاخره می‌گذرد این روزهای سخت. خبرهای خوب هم هستند. همه‌اش مرگ و میر نیست. این طرف قصه زندگی جریان دارد؛‌ شاید مثل قدیم نباشد اما چرخش دارد می‌چرخد. می‌گذرد این روزگار و بالاخره روزی می‌آید که زیر یک خم اتفاقات تلخ گرفته می‌شود و کرونا، مشکلات معیشتی،اقتصادی و ...خاک می‌شوند در تشک این زندگی. آن روزها نزدیک هستند اما آنچه که مهم است لبخند شیرینی است که از دل ورزش و ورزشی‌ها بیرون می‌آید، لبخندی که غنیمت است در این روزهای یاس و ناامیدی. می‌گذرد این روزگار، می‌گذرد.

مازیار فیروزی - گروه ورزش / روزنامه جام جم 

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها