هنوز هم سوپ پانگولین و خفاش می خورند؟

به گزارش جام جم آنلاین ، ایندپندنت نوشت: اکنون یک سال از زمان اعلام بیماری جهانی کووید19 توسط سازمان بهداشت جهانی می گذرد  اما جهان در پیشگیری از ویروس فاجعه بار بعدی هیچ پیشرفتی نداشته است.

طی یک سال گذشته ایندیپندنت ، نمونه های وحشتناکی از سواستفاده از حیات وحش در آسیا و آفریقا را کشف کرده است.  اقدامات نه تنها شرم آور است بلکه شیوع ویروس دیگر و خطرناک مشترک انسان و دام را بسیار محتمل می داند.

برای مثال  پرورش غیر قانونی حیوانات نادر از جمله شیر و ببر در سراسر آسیای شرقی را در نظر بگیرید. آن‌ها در شرایط بسیار ظالمانه و در قفس‌های کثیفی نگهداری می‌شوند که منحصر به فضاهای تنگ هستند.

این حیوانات به نقاط مختلف جهان صادر می شوند.

از تابستان گذشته توقف فعالیت غیرقانونی تجارت وحش با شدت بیشتری در برخی از کشورهای جنوب شرق آسیا و آفریقایی دنبال می شود.

باندهای تبهکار در پشت حذف کامل گونه‌ها در سراسر آفریقا و آسیا شناسایی شده اند.

گسترش مزارع حیات وحش در شرق و جنوب شرقی آسیا بسیار نگران کننده است. دانشمندان سازمان بهداشت جهانی بر این باورند که مزارع حیات وحش، خطر بالقوه قوی در زنجیره انتقال دارند. کشورهایی مانند چین، تایلند، لائوس، کامبوج و اندونزی باید کارهای بیشتری برای بستن مزارع پرورش انواع حیوانات انجام دهند.

البته از زمان شیوع این بیماری همه‌گیر، دولت چین گام‌هایی را برای محکم کردن قوانین پیرامون ضد تجارت حیات وحش برداشته است، اما این اقدام برای مقابله با این صنعت ۵۳ میلیارد پوندی کافی نبوده است.

پس از شیوع سارس در سال ۲۰۰۲، چین به طور موقت محدودیت‌های مربوط به تجارت حیات وحش را تشدید کرد.

چین در ماه اکتبر میزبان کنوانسیون جهانی تنوع زیستی خواهد بود و احتمالا در این کنوانسیون در رابطه با خطرات شدید پرورش دام و شیوع ویروس همه گیر بعد صحبت خواهد شد.

تجارت حیات وحش غیر قانونی نباید به عنوان یک مشکل جنایی یا حتی یک مشکل درمانی تلقی شود. با توجه به وقایع و عواقب سال گذشته و امسال این موضوع باید به یک فاجعه تلقی شود.

اقلیت کوچکی از افرادی وجود دارند که از قمار با ایمنی بشر سود می‌برند.